Mustafa,
Sibel’i evine bırakmadan önce ona daha çok vakit ayıracağıma söz verdim.
Babaannemin inadının kırılacağı zamana kadar birbirimize ısınmış olacaktık.
Tenimdeki dokunuşuna, konuşmasına, yakınlığına alışacaktım. Aramızda verdiğimiz sözü asla bozmak gibi bir niyetim olmadığı için bu kadarına kendimde hak görüyordum.
Olmazsa bir imam nikahı yapar aramızdaki mesafeyi tamamen kaldırırdım.
Zaten evlenip aynı yatağa girdikten sonra da feriştahı gelse gözüm görmezdi. Yirmi altı yıllık yokluk yüzünden s.im yoldan çıkmıştı, evlendiğimizde bu beladan tamamen kurtulacaktım.
Böyle düşünüp kafamı biraz olsun rahatlatarak konağa döndüm. Niyetim babaanneme beni kaybetmek istemiyorsa Sibel’i bir an önce kabullenmesini söylemekti ama daha içeri adım atar atmaz gördüklerimle kafayı sıyıracak hal
