Halos lahat ng tao sa mansyon ay halatang kabado nang bumalik si Thara mula sa kanyang pagtakas. May ilan na nag-ayos na ng gamit, parang naghahanda na sakaling sila ay maparusahan o mapaalis dahil sa ginawa niya. Ngunit mabilis namang humupa ang kanilang kaba nang ipahayag niyang walang mawawalan ng trabaho.
“Ako lang ang may kasalanan sa ginawa ko,” mariin niyang sabi, pinapakalma ang lahat. “Walang dapat madamay.”
Nang mapadpad siya sa kusina, nadatnan niyang naglilinis ng karneng baboy si Rayah.
“Pwede ba akong tumulong?” tanong niya, hinubad pa ang bracelet na sagabal sa paggalaw ng kanyang kamay.
“Naku, ma’am. Huwag na po. Nakakahiya naman kung tutulong kayo sa akin,” mariing tanggi ni Rayah, halatang nahihiya.
Sumingit si Manang Felicia na noo’y naglalakad din sa kusina. “Tama
