Pagmulat ng mata ni Thara ay wala na si Rozein. The space beside her was already cold, a silent proof that he had been up for hours. Agad siyang nagmadaling naglinis ng katawan.
Makalipas ang ilang minuto, nakatayo na siya sa harap ng salamin, may bahagyang ngiti sa kanyang mga labi. She applied light make-up on her face, hindi siya sanay sa heavy make-up, at ayaw din niya ng sobrang kapal. With one last glance at her reflection, she stepped out of the walk-in closet of her husband.
“Hindi ako kakain,” agad niyang sinabi kay Dana matapos siyang tanungin kung ano ang nais niyang almusal.
Hindi agad nakapagsalita ang babae. Nang mag-angat ng tingin si Thara, nahuli niya ang pagtitig nito sa kanya.
“Is there something on my face?” tanong niya, halatang nagtataka.
“Uh, kasi po…” Dana’s ey
