Aradan geçen günler boyunca Özleyiş, Boran ile yalnız konuşmanın bir fırsatını arıyordu. Boran, Seymen toparlanana kadar işlerle tek başına ilgilenmek zorunda kalmıştı.
Görüştüğü çiftçilerle hasat zamanından önce el sıkışmaya çalışıyordu. Bazıları kabul ederken bazıları reddediyordu.
Bugün için eve normalden daha erken dönmüştü. Herkes sıcak havadan kaçmış evin serin odalarında vakit geçirirken merdivenlerin başında Özleyiş karşısına geçti.
“Biraz konuşabilir miyiz?” dedi genç kız.
“Derdin varsa kocana git.” Boran yanından geçip gidecekken önüne doğru atılan adımla duraksamak zorunda kaldı.
“Boran Bey, bu konuyu sizinle konuşacağım kocamla değil. O deliyle konuşabilecek olsam bu sıcakta burada sizi bekliyor olmazdım.” Özleyiş’in bakışları, sesi kararlıydı.
Boran iç çekti. “Öncelik
