Seymen, karısının karşısına geçti. Ölüm saçan gözleriyle gözlerinin içine bakıyordu. Kolundan tutup sarstığında bağırarak konuştu. ‘’Doğruyu söyle bu konuda yardım ettin mi? Eğer bir ilgin varsa ve kendim öğrenirsem daha kötü olur!’’
‘’Hayır, yok.’’
‘’Annem sizi konuşurken görmüş!’’
‘’Evden çıkmama izin vermiyorsunuz, içtiğim ilaçlar bedenimdeki ağrıları geçirmeyince dayanamadım bende ilaç istedim. Kırmadı gidip aldı. Sabah kendi elinle sürdüğün kremin nereden geldiğini sorsaydın Zühre’nin aldığını söylerdim.’’ Özleyiş’in ses tonu ikna ediciydi.
Kolundaki el gevşedi sonra tamamen bıraktı.
‘’Boran yürü gidiyoruz.’’
‘’Bende geleceğim.’’ dedi Azat.
Üç adam Zühre’yi bulmak için konaktan ayrıldı.
‘’Rezil olduk herkese.’’ dedi Cabbar Bey öfkeyle. ‘’Ulan Seymen dedim sana şu kızla uğraşma
