Zühre duran arabadan inecekken Atiye kolundan tutup engel oldu. ‘’Bekle henüz erken.’’
‘’Uçağı kaçırırsam? İçeride beklerim.’’
‘’Tanıdık biri görürse ne yapacaksın?’’ dedi Atiye. ‘’Son ana kadar bekleyeceksin. Uçağa almaya başladıklarında git ki biri görse bile uçağa hemen binebilesin.’’
Arabada beklemeye devam ederlerken, ‘’Özleyiş Hanım nasıl?" diyerek sessizliği Atiye bozdu. ‘’Ben sorduğumda iyiyim diyor ama kocasıyla ilgili duyduklarımdan sonra pek inanasım gelmiyor.’’
Zühre’nin bakışları arabanın dışındaydı. Tanıdık biri olup olmadığına bakıyordu. ‘’İdare ediyor. Onun yaşadıklarını ben yaşasam asla dayanamazdım ama hâlâ başı dik ve güçlü.’’
‘’Onu tanıdığım günden beri hep öyle. Özel hayatına hakim değilim ama iş konusunda darbe aldıkları dönemler oldu her defasında şimdi battılar
