Seymen’in sıkılı yumruğu açıldığında kırılan bardağın cam parçaları kanlanmış hâlde yere düştü. Bastonuna tutunarak ayağa kalkacağında Boran dizine elini koymuştu. Misafirlerin yanında açıkça konuşamasa da bakışları ‘Yapma!’ diyordu.
Seymen umursamadan dizindeki eli itip ayağa kalktı ve odasına giden yolda alçılı ayağı üzerinde yürüyerek uzaklaştı.
‘’Tutamadınız çenenizi değil mi?’’ diye sitemle konuştu Boran.
‘’Biz ne dedik kardeş?’’ dedi Kemal. ‘’Delibaş işte delirmeye yer arıyor.’’
Boran içkisinden büyük bir yudum içti. ‘’Birazdan olacakların sorumlusu sizsiniz başınızı eğin biraz vicdanınız sızlasın.’’
Özleyiş odasına girdiğinde akan gözyaşlarını sildi. Odada yalnız kaldıklarında yaşayacağı her şeye dayanırdı ama başkalarının gözleri önünde yapılanları gururuna yediremiyordu. Bugü
