จำยอม จอมใจ DARK4

เธอกำลังช็อค

ตึกสูงต่ำไร่เรี่ยเป็นระดับ วางเรียงเป็นตับทรงหรูบ้างราบเรียบบ้างแล้วแต่สไตล์ เบื้องล่างของแต่ละตึกมักจะมีซอกซอย หนึ่งในนั้นคือตึกแปดชั้น ที่มีไว้สำหรับทำเรื่องผิดกฏหมายทั้งหมด

ร่างสูงในชุดดำอำพราง ขนาดทรงรัดตัวพอดิบพอดี ทำทีเป็นนักพนันเก๋าเก๋ ที่มีอิทธิพลอยู่ในแถบนั้นและเป็นขาประจำที่ไม่มีใครกล้าแหยม เดินเข้าไปข้างใน

แน่นอน ระดับมาเฟียอย่างคูดัส ย่อมทำการบ้านมาดี

" คนนี้สินะ .."

เสียงพึมพำ ดังขึ้นพูดให้ได้ยินแค่ตัวเอง หลังเดินเข้ามาปะปนกับนักพนันได้สำเร็จ แล้วยืนอยู่หน้ารูปถ่ายของหล่อน

ดนิตา หรือ เดมี ...

นางแบบที่โด่งดังที่สุดในตอนนี้ เพราะเธอหายไปพร้อมกับอัญมณีราคาไม่ต่ำกว่าร้อยล้าน แน่นอน ในกลุ่มของมาเฟีย ผู้มีอำนาจระดับต้นๆของแต่ละเขต คงกำลังพลิกแผ่นดินตามหา

ดูดัสดึงปีกหมวกที่สวมอยู่ลงมาให้ปิดบังใบหน้ามากขึ้น และรอให้แน่ใจก่อนว่าไม่มีใครกำลังมองอยู่ จึงจะตัดสินใจเดินเข้าไป ค้นหาเบาะแสที่ลึกกว่าเดิม

ในยามนี้เขาค่อนข้างเป็นคนลึกลับที่ไม่มีใครรู้จัก จะเรียกว่าชื่อเสียงของเขาอาจทำหลายคนหลงลืมไป นั่นเพราะไม่ได้ออกโรงหรือสร้างปัญหาให้โด่งดังบ่อยๆ

" ครั้งล่าสุด เธอไปกับใคร "

เสียงทุ้มเอ่ยถาม หลังหญิงสาวคนนึงเดินมาถึง เขารู้จักหล่อนโดยอาศัยความโลภของหล่อนเองล้วนๆ หล่อนคือนางแบบตกอับ ที่ถูกแฟนคลับหลงลืม แต่รู้เรื่องราวของเดมีเป็นอย่างดี

นั่นเพราะเหตุผลเดียว คืออยากกำจัดเธอ ผู้ที่มีความโดดเด่น และเป็นสาเหตุให้หล่อนนั้นตกกระป๋อง

ในขณะคูดัสเอง ก็มีความประสงค์ที่อยากจะได้อัญมณีนั้นไม่ต่างกัน จึงไม่แปลกที่จะได้ข้อมูลจากอีกฝ่ายโดยง่าย แม้ไม่รู้ประวัติของกันและกันมาก่อน

แถมหล่อนเองก็เขลา ทำทีตนนั้นมีประสบการณ์ รู้จักผู้หลักผู้ใหญ่ เคยให้บริการและเอ็นเตอร์เทนมาเฟียระดับแนวหน้ามานักต่อนัก นั่นเป็นสิ่งที่คนฟังอย่างคูดัสกำลังขำสุด ทว่าเลือกที่จะเก็บไว้ ถ้าหล่อนมีบารมีจริงอย่างที่ปากว่า งั้นอย่างเขา..ทำไมหล่อนจึงไม่รู้จัก

" คนนี้ฉันไม่ค่อยมั่นใจน่ะ เขาเหมือนจะเพิ่งมาที่นี่แค่ไม่กี่ครั้ง "

" คร่าวๆได้รึเปล่า "

" งั้นขออีกนิดนึง ฉันจะบอกลักษณะของเขาให้ "

มิล่าเริ่มเจ้าเล่ห์ หลังฟังคำถามของเขา ทั้งที่หล่อนรู้จักดี จำได้แม่นแม้กระทั่งใต้ร่มผ้า แต่เพราะความโลภที่มีอยู่ในใจมากมาย จึงสั่งสอนให้หล่อนนั้นแถก่อน

ทว่า หารู้ไม่ นี่เป็นวิธีที่โง่เขลาที่สุด!

เพราะอย่างคูดัส ไม่ได้มีความอดทนหรือเวลา ให้กับตรงนี้นาน อุ้งมือหนาจึงคว้าหมับเข้าให้กลางลำคอระหง ในจังหวะที่หล่อนไม่ทันตั้งตัว สาวเจ้าจึงทำได้เพียงตาเหลือกโพลง สื่อถึงความตกใจแทนส่งเสียงเท่านั้น

" อย่ามาเล่นลิ้นกับกู "

" เอื้อก ! O.O"

" บอกมา!"

พร้อมการตวาด นั่นจึงทำมิล่ารนรานเร่งบอก เพราะความเกรงกลัว หลังดิ้นขลุกขลัก บอกเป็นนัยๆให้เขาปล่อยก่อนเธอจึงจะบอก

" แค่กๆๆ ฉัน... เหมือนเคยได้ยินเดมีเรียกเขาว่าเคียว "

และนั่น ถึงกับทำให้เขาชะงักเผลอครางออกมา ท่ามกลางความงุนงงของคนบอกเล่า ก่อนจะได้สติรีบโบกมือไล่หล่อนออกไป

" หืม? เคียวหรือ..คนที่ตายคือเขาหรือ ถ้าอย่างนั้น.. อัลฟา"

" คะ? "

" ไปได้แล้ว! ก่อนที่รายต่อไปจะเป็นเธอ "

"หะ หาา "

" ไปสิวะ!"

" ค่ะๆๆ "

เกรงประโยคที่หลุดออกมาจากปากเขา จะทำให้หล่อนจำได้ พลางยืนนิ่งด้วยความหมดแรงทีหลัง

ด้านของอัลฟา

ตึกใหญ่ที่มีห้องมากมายก่ายโกง บ้างให้สถาปนิกออกแบบมาเพื่อเก็บความลับโดยเฉพาะ หนึ่งในนั้นมีห้องนึงซึ่งมีความลึกลับและถูกลืม ทว่า ใช้บรรจุหญิงสาวคนนึงไว้อยู่

แมททริกเดินเร็วไปยังห้องนั้น ก่อนจะเปิดประตูเข้าเข้าไป

แสงแดดจากภายนอกสาดส่องดวงตาที่กำลังปิดสนิทให้กระตุก ก่อนค่อยกระพริบและเปิดออกในที่สุด ความหนักอึ้งจากความอ่อนเพลียและหนาวเหน็บถึงกระดูกทำเธอทรมาน

เดมีหมดแรงที่จะยันตัวลุก เธอทำได้แค่นอนมองรองเท้าหนังมันวาวสีดำ เดินช้าเข้ามาหยุดอยู่ตรงหน้าเท่านั้น

ช่างเป็นภาพที่น่าสงสาร...

ทว่า กลับไม่ใช่สำหรับเขา มาเฟียหนุ่มมองร่างบางที่นอนคว่ำ ด้วยความรู้สึกสมเพชเสียมากกว่า เพราะเขาเข้าใจว่าเดมีกับแฟนของเธอ ร่วมมือกันขโมยเพชรไป และฆ่าเพื่อนของเขา แถมสิ่งตอบแทนที่ควรจะลงโทษเธอ กลับกลายเป็นต้องมาดูแลเธอแทน เพียงเพราะคำสั่งของคนที่มีอำนาจมากกว่า

" ลุก "

คำสั่งห้วนๆนั้น ยังทำเธอตกใจทุกครั้งที่ได้ยิน ต่างแต่คราวนี้ความเหนื่อยล้าไม่สามารถสั่งให้เธอรุดทำตามความต้องการของเขาได้ นอกจากอกข้างซ้ายที่เต้นรัวผิดปกติ

" ฉัน..."

" อย่าสำออย ลุกขึ้น!"

ต่อให้เขาพยายามฉวยแขนเธอ แล้วทึ้งขึ้นจนแขนนั้นแทบหลุด วินาทีนี้ก็ไม่สามารถช่วยกระตุ้นได้ หญิงสาวเหนื่อยเกินกว่าจะดันทุรัง

"...ไม่ไหว "

เพราะเธอมีโรคประจำตัว...

" ได้โปรด..ฆ่าฉันเถอะค่ะ อย่าพาฉันไปไหนอีกเลย..ฉันไม่ไหวแล้ว "

และเสียงที่แหบแห้ง ปานคนกำลังจะขาดอากาศหายใจ คงเป็นเฮือกสุดท้ายที่เธอมีเช่นกัน

แมททริกเริ่มผิดสังเกต หลังเห็นเลือดออกมาจากปากและจมูก เขายอมวางฟอร์มตัวเองชั่วคราว ลดตัวลงไปนั่งยอง พลางยื่นมือไปแตะข้อมือเล็ก หวังจับชีพจร

พลันเสียงสัญชาตญาณที่มี กลับทำเขาอึ้ง ชายหนุ่มถึงกับกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ เร่งดึงร่างโทรมผอมซูบขึ้นมานั่ง ก่อนจะอุ้มพาดบ่าราวกับร่างนั้นไม่มีน้ำหนัก

ใช่ เดมีกำลังจะช็อค เพราะมีไข้สูง!!