'คิดถึงมันมากก็โทรหาดิ้'
เสียงทุ้มฝ่าความเงียบทำเธอสะดุ้ง หญิงสาวในท่ากอดเข่าหันมามองดวงตาแดงก่ำ เขาไม่ได้พูดต่อ นอกจากโยนเสื้อสูทสีดำที่ถอดออกเพราะอึดอัด หลังประชุมเสร็จ และพาดท่อนแขนระหว่างเดินมา ลงกลางเตียง ก่อนเดินผ่านเธอ ไปเอนหลังบนโซฟา.
สาวเจ้าหัวใจเต้นโครมคราม ต่างกับเขา ที่พอหลังนาบเบาะก็เหมือนจะหลับไปเลย
แต่เหมือนจะไม่สนิท เมื่อเขาสามารถโต้ตอบกลับมาได้ หลังเธอเอ่ยประโยคนี้ออกไป
" เอ่อ.. ขอฉันใช้โทรศัพท์เครื่องนี้ โทรหาแม่หน่อยได้ไหมคะ "
"ไม่ให้โทร "
" คะ?"
ก่อนจะผงกหัวขึ้นมาเอาเรื่องเธอ เดมีหลบตาต่ำ หวั่นมองเขาเกินสามวินาทีจะทำให้เกิดเรื่อง
" เธอติดต่อได้เฉพาะคนที่เอาเพชรไปเท่านั้น นอกนั้น..ห้าม!"
" ทำไมคะ?! "
และจนได้ เมื่อเธอเผลอเงยหน้าขึ้นสวนเขาไป ทำแมททริกลุกพรวดยืนเต็มความสูง แล้วเดินมาหาทันที
"เพราะอะไรน่ะเหรอ? ไม่น่าถาม เธอคิดว่าจะมีสักกี่คน ที่รู้ว่าเพชรไม่ได้อย
