Chapter 3

1534 Words
Adriano's POV Napapakamot akong bumalik sa loob ng sasakyan ng marinig ko si boss, galit nanaman, pero hindi e, palaging galit yan, nasanay na lang din ako. Tumingin ako sa salamin na nasa harap ko, tulad ng dati, walang emosyon, nakakunot lagi ang noo. Napapailing tuloy ako, pusta ko, pag eto nainlove gulo buhay nito. "Now what?" Malamig na tanong niya, Naramdaman sigurong nakatingin ako. "Hahaha wala boss" natatawa kong sagot rito. Lalong pina-ngunutan ako nito at bumaling ang tingin sa akin, susko, magsisimula na ata. "Just drive the car old thug." Walang modong suhesyon nito ng mapansing wala akong kagalaw-galaw na paandarin ang sasakyan. Imbes na matakot at maasar sa tawag nito sa akin ay mas lalo akong natawa. Hindi ko tuloy maiwasan ang malakas na pagtawa. "What's funny?! Tsk!" Nawawalan ng pasensyang saad nito. "Hahahahaha" Hindi mapigilang pagtawa ko. "Bwahahahaha! A-alam niyo boss, pag kayo nainlab, panigurado walang ganyan, ander de saya kayo." Natatawang sabi ko. "Hindi ko tuloy ma-imagine boss. Hahahaha" dagdag ko pa habang nagpupunas ng luha. "Just f*****g mind your business Adriano!" Aniyang matalim ang boses. Mabilis nitong kinuha ang baril sa loob ng suot na coat at ikinasa, pagkatapos ay walang alinlangang itinutok sa likod ng ulo ko. "Or you want me to just f*****g end your useless life." Bigla ay napatigil ako sa tawa at sumeryoso. Itinaas ang dalawang kamay. Parang sumusuko ang dating. "Ang kj talaga nitong si boss!" Mahina kong maktol. Apaka seryoso sa buhay. Mabilis ulit nitong binawi ang baril at ibinato sa katabing upuan, saka ipinikit ang mata at sumandal, tila nawawalan ng pasensya. Tsk tsk tsk. Wala pa ding pinagbago. Mainitin pa din talaga ang ulo. Sinimulan kong bilisan ang andar ng kotse patungo sa lugar na sadya namin, hindi pwedeng ma-late dahil ginto ang bawat minutong nasasayang na oras nito. ___________________ King Lourd's POV I don’t know how many times I sighed. I really hate it when this old thug sprout nonsense things. I've chose to close my eyes and calm myself. This is what i get of taking this old man with me. A little while, when everything went silent, a picture of a girl Suddenly flashed on my mind. Yung babaeng malapit na naming mabangga. Buti na lamang at alisto si Adriano, muka pa namang wala ito sa tamang wisyo habang naglalakad, pero okay lang. I dont mind taking people's useless life, I have lots of connection and money to do the work for me, magagawan nila ng paraan para gawing parang walang nangyari ang lahat kung gugustuhin ko. I have all the power anyone could ask for, thats how strong I am. I tilted my head sideways hoping to forget about the girl. I forced myself to think about another things, not until my phone rang. Bagot ko itong kinuha at sinagot, not minding the person behind the call. "B-boss?" Kinakabahang panimula nito. Napakunot tuloy ang noo ko sa kung anong dahilan nito para mautal, may nangyari kaya? Or ganoon lang siya katakot sa akin? "What?" I replied, still no emotion. But I'm used to it but people around me wasn't. "P-pi... P-pinapatanong ni Mr. Allarde kung n-nasaan na raw po kayo boss?" Hindi mapakaling ani nito, kapansin-pansin kinakabahan ito base na din sa boses niya. "Tell him to just f*****g wait. If he can't then, tell him to make himself busy for the meantime, f**k her girls and juice himself." Nababagot na sabi ko rito, pero alam kong iba ang dating sa kanya, malamig at walang emosyon. "O-opo boss." Nangangatal ulit nitong sagot saka nagpa-alam at patayin ang tawag. "Tsk!" Iginala ko ang tingin para tignan kung malapit na kami, at sa kabutihang palad, "We're here boss!" Masayang bulalas nito. Hindi ko nalang ito binigyang pansin at hinintay na huminto ang sasakyan. And again, the girl a while back suddenly pop out of my mind, again, for the second time. Her gloomy face kept coming. She's in a deep sorrow for all I know, spacing out and nearly got crashed says it all. I just turn my head left and right, thinking it would blot out her image. Bigla akong bumalik sa realidad ng magsalita si Adriano. "Okay lang kayo boss? Wag niyong sabihing nainlab na kayo?" Puno ng pagtataka ang boses na tanong nito, "Just keep your f*****g mouth shut old man if you don’t want me to keep it." Nanggagalaiting suhesyon ko. His making fun of me again, and he knows I despise it in times like this. I opened the door and went outside, inayos ang nagusot kong suot sa pagkaka-upo, i was standing straight when I decided to look around. My men were scattered everywhere, like they were just a stranger, waiting for my signal. Adriano, being my right hand, went in front of me and led the way wearing his humorless face. None the jocular old thug man. "Pumapayag ka ba sa mga kondisyon ko Mr. Vinumous?" A business partner asking for a favor, but I dont do things without asking in return. I stayed in silence for a while, just tripping, if I should accept his proposal. Mr. Allarde is a business partner of mine with one of my entrepreneur terrain, he is pursuing his career in politics and preparing his running for congressman, he is assuring his sit not until a sudden rival came across the picture, taking his supposedly throne. And as for his rival to back off, he need to take at least one of his wings, his rival son that has been sitting for two consecutive term being the mayor. He was young for the position but people loved him. But Allarde being the powerless man without his money, he needs my men to do it for him. Natawa tuloy ako, he knows my mafia organization, and being the top-notch sodality ay talaga namang makikilala kami sa buong Asya, but only those who in business. Moreover, he knows nothing, we cannot just kill a certain person for money, we kill for a purpose, we exterminate those who fault, at hindi iyon basta-basta lalo pa at inaalagaan ko ang organisasyong hawak ko. Itinayo ko ito for business purposes, to protect my people and such, not for others, and for making money. Pero kung gusto kong gawin ay madali lang, pero i am out of mood. " I decline your offer Allarde." Sagot ko rito at saka tumayo. Gulat ito ng marinig ang sagot ko, maybe, it’s the opposite of what he expected. "B-but---" hindi nito naituloy ang sasabihin ng mabilis at walang lingon-lingon kong tinahak ang daan palabas. Hindi tulad kanina, ay nasa likuran ko na si Adriano, seryoso pa din, hindi nagsasalita. Kabaliktaran ng kaninang masayahing matanda. Nakalabas na kami ng VIP Room kung saan naganap ang naunsyaming transakyon, naunsyami dahil nawala ako sa mood, ng makarinig kami ng pagputok mismo sa loob ng BAR na kinaroroonan namin ngayon. My men came out of nowhere and surrounded me, carrying their guns with silencer. Lahat naman ng taong naroon ay nag-hiyawan at nag-takbuhan palabas, Hindi ako nabahala at prenteng kinuha ang baril sa loob ng coat na suot ko. Ikinasa saka inilibot ang paningin ng maagaw ng pansin ko ang babaeng muntik na naming masagasaan kanina lamang. She was with a guy, na alam kong siyang dahilan ng pagputok kanina, due to adrenaline rush ay nakuha pa nitong punasan ang dugong dumaloy mula sa pinakasentro ng ulo niyang natamaan bago ito mapahiga sa sahig. Panicked were visible on her eyes, nagsisitakbuhan ang lahat ngunit siya ay tulala lamang, I was about to rescue her when another loud bang echoed targeting near her position. Hindi ako umalis sa pagkakatayo at pinanood lamang itong dumausdus at nagmamadaling gumapang palabas gamit ang siko at tuhod, I saw this man in my peripheral vision pointing his gun on that girl, sa pagkakataong iyon ay sinenyasan ko ang mga tauhang paputukan ang mga armadong lalaki na sa tingin ko ay kasama ang noo’y papalapit ng lalaki sa babae. He grabs the woman's hair at napahiyaw ito sa sakit, the girl was forcefully caught up when they put something on her nose. A handkerchief that contains strong kind of drugs that can put the victim out of conscious. Naawa ako sa babae ng pilit itong kumakawala sa pagkakahawak ng lalaki pero dahil mas malaki ng ilang bilang ang katawan ng huli ay hindi ito nagtagumpay at nawalan ng malay saka binitawan na lamang sa sahig. My men were busy shooting all armed men inside this room, that's when I realized I had to do it myself. I needed to do something, the urge to kill the man. Inilagay ko ang silencer ng baril at saka ikinasa, I then pointed the gun sa lalaking ngayon ay nakatutok ang tingin sa dalaga, Bago pindutin ay muli kong tinignan ang muka ng dalaga, her eyes were half close that’s when I realized she is not yet fully unconscious. I was about to pull the trigger when Adriano made his move and shot the guy's forehead, just like his target. _____________________________________ Vote, comment and follow are very much appreciated by the author. ?
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD