7|TESADÜF
1105 Words
Onun bir şeytan olduğunu unutuyordum. Yaptığı pisliklerin farkında olması ve kolayca ona inanmayacağımı bilmesi çok normaldi. Onu ikna etmek kolay olmayacaktı. Belki bir kurşunun önüne atlasam bile inanmayacaktı. Nefretimi ve öfkemi ona lanetlerle kustuktan sonra böyle bir şey oldukça saçma olmalıydı.
Delirmiş olmalıydım. Delirecektim seni deli piç. Senden de deli olacaktım ve gerekirse seni inandırmak için sana aşık bile olacaktım. Sonunda kafama sıkacağımı bilsem de sevecektim seni.
"Seni kurnaz tilki... Akıl oyunlarında boyut atlıyorsun. Bu tehlikeli. İnanabilirdim." Saçımı hızlıca çektiğinde canım yandı ama dudaklarıyla açıkta kalan boynumu okşarken zevk, acıyı hızla şutladı. "Bu güzel yalanların için sana harika bir gece vereceğim sevgilim."
"Yalan değildi." Demeye çalıştım ama hassas noktamı emerken konuşmak çok zordu. Daha çok kendimi ona sürtüyor ve tırnaklarımla ensesini çiziyordum. "Ah...Çok güzel-"
"Yalandı, Liyana. Benden nefret ediyorsun." Yatağa oturdu ve beni çevik bir hamleyle kucağına çekti. Doğrulma fırsatı tanımadan tekrar boynumu kendine çekerek aynı noktayı emerken sesim yükseldi ve kendimi istekle sertliğine bastırdım. "Beni öldürmek istemene rağmen seni her şeyden çok seviyorum." Tabii, hasta pezevenk! Ölümün sınırlarında hep senin yüzünden gezdim.
"Ahhh! İçime gir!" Üzerinde sürtünmekten alev alacaktım ve kahretsin ki sırılsıklam olmuştum. Hala nasıl dayanıyordu bu herif!
"Şşş, acele etme. Ben saatlerdir ne haldeyim sanıyorsun?"
Yer değiştirdik ve bu sefer o üzerime yerleşti. Üzerimdeki tüm kıyafetlerden kurtulduktan sonra kendi çamaşırını da çıkarttı ama içime girmesini beklerken kendini üzerime yerleştirdi ve penisini klitorisimin üzerinde ileri geri hareket ettirmeye başladı.
"Siktir!" Dedim arzunun bedenime yüklediği öfkeyle. Yanıyordum, kahretsin. "Kes şunu!"
Bu oyunu oynayacak mıydı gerçekten? Kendisi de benden beter haldeydi şerefsizin.
"Sana silah çektiklerini duyduğumda aklımı kaybedecektim..." Kulak mememi çekiştirirken sıcak nefesi içime işledi. "Kanını akıtan herkesin soyunu kurutacağım Liyana."
Peki ya sen? Kendin için ne yapacaksın?
"Eray! Lütfen..." Kendimi ona ittikçe beni yatağa biraz daha bastırdı.
"Herkes seni istiyor sevgilim. Ama sen sadece benimsin." Göğüslerimi talan eden dili ve üzerimde hızla sürtünmeye devam eden erkekliğiyle boşalmak üzereydim. Daha. İçime. Girmeden. "İlkin de benim..." Sonunda. Kendini girişime yasladı ve birden, çok sert şekilde içime girdi. "Sonun da ben olacağım."
Ona sıkıca tutundum ve çığlıklarımı hiç tutmadan beni parçalamasının zevkini tattım.
Şeytanı kandırmak için çok uzun bir yolum vardı.
Tek korkum kendime yenilmekti. Çünkü Eray hiçbir zaman... kaybetmemişti.
✶
Bir hafta sonra vücudumdaki morluklar çoğunlukla geçmişti. Sadece Eray'ın bedenimde bıraktığı seksin izleri vardı.
Güneşin altında uzanmış keyifle dinleniyordum. O günden beri her şey mükemmeldi. Eray deli gibi çalışıyordu ve işleri yoğundu. Buna rağmen her gün benimle yemek yiyor, dışarı çıkıyor ve güzel zaman geçirmek için elinden geleni yapıyordu. Uzun zamandır çıldırmamıştı ve bu neredeyse rekordu. Her an bodruma inme ihtimalimi düşünerek deli gibi yemek yiyor ve hayatın tadını çıkartmaya çalışıyordum.
Bacaklarım biraz kalınlaşmış gibiydi. Sanırım yediklerim yarıyordu.
"Sana soğuk kahve yaptım." Sude'nin uzattığı kahveyi aldım ve ona bir öpücük atıp kahvemden içtim. Of, mükemmel olmuştu. "Eray Bey mükemmel ruh halinde. Her gece dua ediyorum böyle kalsın diye."
Sude en başından beri Eray için çalışıyordu. Eray onu sokak çetesinden kurtarıp yanına almıştı ve o zamandan beri beraberdik. Ev işleri ve her türlü iş ondan geçerdi. Bizim hikayemizi de biliyordu. Yapabildiği tek şey emirlere uymak ve acımı hafifletmek için elinden geleni yapmaktı.
"İnsan olduğumu hatırladım vallahi." Gözlüğümü takıp arkama yaslandım. Sırtımdaki yaranın acısı hafiflemişti. İzi asla geçmeyecekti ama şu an iyi haldeydi.
"Kız sen kilo mu aldın?"
"Biraz aldım galiba."
"Kalçaların acayip iyi duruyor."
Diyene bak sen. Götü hepimizinkinden güzeldi.
"Alışverişe mi çıksak?" Diye teklif ettim birden. "Para harcayalım ve yemek yiyelim. En pahalı yerde."
"İçine ne kaçtı senin?"
Normalde böyle şeylerde gözüm olmazdı çünkü insan olmaya vaktim yoktu. Şimdiyse yaşıtlarım gibi bir gün geçirmek istemiştim.
"Eray evde mi?"
"Evet. Toplantı odasında, tek başına."
Ayağa kalktım ve kimonoyu üzerime geçirip önünü bağladım. "Hazırlansan iyi edersin."
Onu arkamda bırakıp doğruca toplantı odasına gittim. Yarım açık kapıdan gördüğüm kadarıyla Eray gergin bir ifadeyle önündeki kağıtlara bakıyordu.
Derin bir nefes aldım ve duruşumu düzeltip içeriye süzüldüm. Sarı saçlarım güneşten dolayı daha da parlak bir hale gelmişti. Beyaz tenimdeki kızarıklık ve yaptığım hafif makyajla çok güzel göründüğümü biliyordum. Pembe bikinim kimononun altından görünüyordu ve Eray an itibariyle bana bakakalmıştı.
"Senden bir şey isteyebilir miyim?" Doğruca yanına yürüdüm ve önünde durdum. Sandalyesiyle birlikte bana döndü ve hiçbir şey demeden beklemeye devam etti. "Alışveriş yapmak istiyorum. Uygun gördüğün kişilerle birlikte çıkabilir miyim?"
Ellerini belime yerleştirdi ve kalçamı masasına yasladı. Parmağının ucuyla kimonomun ipini çekince sadece bikinimle karşısındaydım.
"Kilo mu almışım?" Diye sordum elimi karnıma götürürken.
"Ne kadar güzel olduğunun farkında mısın?" Burnunu karnıma sürttü ve derin bir nefes aldı. "Bu koku...Siktir, mükemmelsin." Beni kısaca süzdükten sonra dişlerini uyluğuma batırdı. "Burası biraz şişmiş ve harika görünüyor."
Kıkırdadım ve ellerimi saçına daldırdım. "Ah...Dur, Eray. Dışarı çı-"
"Beni istemiyor musun?" Anında ayağa kalkıp burnumun dibine girdiğinde aklım çıktı. Siktir, hayır. Şimdi değil. Bu kadar güzel ilerlerken o bodruma kitlenmemin zamanı- "Bir öpücük verirsen evet, çıkabilirsin." Dediğinde tuttuğum nefesimi bıraktım ve endişelerimi bir kenara attım.
"Sadece bir öpücük mü?" Dudağımı onunkilere sürterken o da kendini bana yasladı.
"Cömert olmak her zaman iyidir."
"Hm...." Bacaklarımı beline doladım ve kendimi garantiye almak adına çıkmadan önce ona istediğini verdim. "O zaman lütfen içime gir. Çok fena ıslandım çünkü."
Gözlerini kocaman açtı ve saniyelik olarak gardını indirdi.
Birden önümde eğilip bacaklarımı araladığında başımı arkaya attım ve dilinin ıslaklığımda dolaşarak beni tatmin etmesinin keyfini çıkarttım.
✶
"Off, bu harikaydı!" Dedi Sude heyecanla. Saatlerce alışveriş yapmış ve tonla para harcamıştık. Eray için harçlık kadar miktar olsa da fütursuzca harcamak inanılmaz iyiydi.
Şimdi de arkamızdan gelen dört korumayla beraber civarın en kaliteli restoranına giriyorduk.
"Açlıktan ölüyorum."
Korumalardan ikisi masamızın yakınlarında bir yere otururken diğer ikisi de başka yerlere dağılmıştı. Sude ve benim adıma sipariş verdikten sonra onunla bomboş konular üzerinde sohbet ettim ve belki de hiç atmadığım kadar yüksek sesli kahkahalar attım. Bu hayatı yaşayabilmek için önümde bir seçenek vardı ve ben acı çekmekten bıkmış usanmıştım. Bu sefer her şeyi doğru yaptığımdan emin olacaktım. Acıdan uzak tutan her yolda yürüyecektim.
Yemeklerimizi yedikten sonra Eray'ın telefonunu açmak için masadan kalktım. Biraz hareket etmek için lavaboya doğru yürürken iyi bir ruh halindeydim.
"Efendim?"
"Her şey yolunda mı?"
"Evet. Yemek yedik şimdi. Birazdan kalkarız." Cevap vermeden beklediğini duyunca boğazımı temizledim. "Keşke sen de olsaydın."
"Hmm..."
"Bir dahaki sefere beraber çıkalım mı?"
"Olur sevgili Liyana'm....Seni özledim. Çok gecikme."
"Tamam. Öpüyorum."
"Öpücüğünü bekliyorum."
Telefonu kapattıktan sonra yüzümü buruşturdum. "Sikik pezevenk. Geber." Olduğum yerde ayağımı yere vurduktan hemen sonra arkamı döndüm ve bir gövdeye çarptım. "Çok pardon." Pardon da götümün dibine giren sizsiniz. Neyse, belaya kalmadan uzasam iyi olur.
Başımı kaldırıp yüzüne baktığımda Ulaş Asilkan'ı gördüm ve sesim götüme kaçtı. Yanımdaki hareketlilikle başımı soluma çevirdiğimde telefonla konuşurken lavaboyu biraz fazla geçtiğimi fark ettim. Sol tarafımda bir oda vardı ve o günki sarı saçlı adam elinde kanlı bir bıçakla bana bakıyordu. Yerde ölü bir adam vardı.
Haa...
Ben...Bittim.
"Tekrar karşılaştık Liyana."
- Writer
