หวงรัก ยัยเมเนเจอร์

พีช ในวัยเยาว์เป็นเด็กสาวที่เคยมีสิ่งที่ชอบ และ คิดว่าสามารถทำได้ดีมากมายหลายอย่าง เธอชอบวาดรูป ชอบร้องเพลง ผลการเรียนอยู่ในระดับที่ดี แต่ทว่าเนื่องจากปัญหาทางบ้าน ที่ไม่ได้ร่ำรวยนัก ทำให้เธอขาดเรียนอยู่บ่อยครั้ง เสื้อผ้านักเรียนที่ใส่ชุดเดิมมาหลายปี นานวันเข้าก็เริ่มหมองเก่าลง เพื่อนๆ ตั้งฉายาให้เธอต่างๆ นานา หัวเราะคิกคัก ราวกับว่าเป็นเรื่องตลก เด็กสาวได้แต่ยิ้ม ทำเหมือนว่าไม่เป็นอะไร แต่ใครจะรู้ ว่านั้นเป็นบาดแผลที่จะอยู่ในใจของเธอตลอดไป นั้นก็เป็นอีกเหตุผลที่ทำให้เธอไม่อยากไปโรงเรียน แต่สุดท้าย ก็ประคองตัวเองจนจบการศึกษาชั้นประถมมาได้ ก้าวเข้าสู่มัธยมต้น ปัญหาครอบครัวของเธอก็ยังคงอยู่ ในช่วงปิดเทอมใหญ่เธอได้เริ่มทำงานพาร์ทไทม์ ทำมาเรื่อยๆ จนเข้าสู่มัธยมปลาย เธอไม่เคยได้ใช้ชีวิตอย่างเด็กสาวทั่วไป ชีวิตวนเวียนแต่ที่โรงเรียน ที่ทำงานพิเศษ และ ที่บ้าน ทุกสิ่งทุกอย่างมันทำให้เธอเหนื่อยล้า ทำให้เธอทิ้งสิ่งที่เคยรักเคยชอบไปอย่างง่ายดาย เธอไม่ชอบเรื่องยุ่งยาก เพราะแค่ใช้ชีวิตไปวันๆ ก็ลำบากมากพอแล้ว ทำให้เธอไม่เคยคิดที่จะต่อสู้ หรือ แย่งชิงอะไรมาเพื่อเป็นของตัวเองเลย อะไรที่รัก หรือ ชอบ ก็จะปล่อยมันไปง่ายๆ เมื่อก้าวเข้าสู่ระดับมหาลัยอะไรๆ ก็เริ่มดีขึ้น พอจบมหาลัยมาก็มีงานรองรับให้ทำเลย โดยคณะที่เธอเรียนตอนมหาลัยคือ ศิลปศาสตร์การท่องเที่ยว จบออกมาเธอจึงทำอาชีพมัคคุเทศก์ หรือเรียกอีกชื่อก็คือ ไกด์ นั้นเอง เธอใช้ชีวิตไปอย่างไร้จุดหมาย โดยไม่รู้ว่าตัวเองชอบ หรือ อยากทำอะไรกันแน่ แต่ที่แน่ๆ คือเธออยากออกไปเผชิญกับโลกกว้าง อยากทำอะไรที่แตกต่างจากเดิม หลายครั้งที่เธอถามตัวเอง ว่าจะใช้ชีวิตอย่างคนขี้แพ้ไปอีกนานแค่ไหน จนกระทั่ง เพื่อนของเธอได้แนะนำวงไอดอลน้องใหม่ให้เธอรู้จัก ตามจริงหญิงสาวไม่ได้คลั่งไคล้อะไรศิลปินเกาหลีมากมาย จะดูซีรีส์ ซะเป็นส่วนใหญ่ และก็ไม่เคยคิด ว่าจะต้องมานั่งเรียนภาษาเกาหลีเพื่อไว้คุยกับศิลปินที่ตนชื่นชอบเวลาไปงานแฟนไซต์ ไม่คิด ว่าจะต้องเสียเงินมากมายไปกับการพรีอัลบั้ม ซื้อแท่งไฟ การ์ด หรือ กดตั๋วคอนเสิร์ต มาก่อนเลย เมื่อก่อนเธอมักสงสัยว่าทำไมคนที่เรียกตัวเองว่า ติ่ง ถึงได้ทุ่มเทขนาดนั้น ไม่ว่าจะเป็นการตามไปรับที่สนามบิน หรือโดเนทเงินกันเพื่อที่จะอวยพรวันเกิดของเมนที่ตัวเองชอบ และหลังจากที่ถูกเพื่อนสาวของเธอชักจูงเข้าสู่วงการติ่ง เธอก็ได้เข้าใจกับคำที่เพื่อนมักจะพูดว่า “เราอดได้แต่ผู้ชายต้องอิ่มขึ้นมาทันที” หลังจากนั้น เธอก็เข้าวงการติ่งอย่างเต็มตัว ไม่ว่าจะเป็นการ พรีอัลบั้มการคัมเเบ็ค เฝ้าหน้าจอยูทูบเพื่อปั่นยอดวิว ไปพร้อมๆ กับการสตรีมเพลงจากแอปพลิเคชันชื่อดังของเกาหลี เรียนรู้วิธีการปั่นวิวอย่างไรไม่ให้ยอดค้าง เธอสมัครทวิตเตอร์เพื่อติดตามข่าวสารของวงที่เธอชอบ อยู่ในกลุ่ม Fc ต่างๆ เพื่อแลกเปลี่ยนข้อมูลกัน ตามดูรายการต่างๆ ที่พวกเขาไปออก ทุกอย่างเป็นสิ่งแปลกใหม่สำหรับเธอ มันทำให้เธอมีชีวิตชีวา เธอเริ่มเรียนภาษาเกาหลีอย่างจริงจังจนสามารถพูด อ่าน และเขียนได้ นอกจากจะช่วยทำให้เธอเข้าใจเวลาที่พวกเขาคุยกันแล้ว มันยังสามารถช่วยเรื่องงานของเธอได้อีกด้วย ซึ่งเมื่อก่อนเธอสามารถสื่อสารได้แค่ภาษาไทยกับอังกฤษเท่านั้น นี่สินะพลังของการติ่ง >“การเป็นเมเนเจอร์” ซึ่งทางต้นสังกัดของวงที่เธอติ่ง มีการประกาศรับสมัครเมเนเจอร์จำนวนมากทั้งชายและหญิงไม่จำกัดวุฒิการศึกษา หรือ สัญชาติ ขอแค่มีใจรัก ขับรถได้ สามารถพูดได้หลายภาษา และทนต่อแรงกดดันได้ก็พอ นั่นคือคุณสมบัติที่ถูกระบุเอาไว้ เมื่อหญิงสาวเห็นประกาศจากทางเว็บไซต์ ก็ตาลุกวาวขึ้นมาทันที หรือนี่จะคือการเดินทางครั้งใหม่ที่จะเปลี่ยนชีวิตของเธอไปตลอดกาล