หวงรัก ยัยเมเนเจอร์

บทที่ 4 พระจันทร์ ดอกไม้ไฟ และสายลม

หลังจากที่ต่างคนต่างแยกย้ายไปอาบน้ำแต่งตัว ก่อนถึงเวลานัดพีชก็มาจัดเตรียมงานเพื่อทำให้ลูกทัวร์ของเธอพึงพอใจ งานทุกอย่างถูกจัดเตรียมไว้เป็นอย่างดีพร้อมแล้ว เมื่อถึงเวลานัด ชายหนุ่มในลุคสบายๆ เสื้อเชิ้ตขาว แต่ทว่าก็ยังใส่แว่นดำและแมสเหมือนเดิม

'เอาจริงดิ จะใส่แมสกินข้าวจริงดิ (-__-)' พีชคิดในใจ แต่ก็ทำได้แค่คิดเท่านั้น

โต๊ะอาหารถูกจัดเตรียมไว้ริมทะเล ตามทางมีคบเพลิงจุดไว้เพื่อให้แสงสว่าง ไหนจะแสงจากดวงจันทร์ที่วันนี้ดูจะสุกสว่างกว่าทุกวัน บรรยากาศแบบนี้ หากเป็นคู่รักมาเที่ยวด้วยกันแล้วล่ะก็ คงไม่แคล้ว อาจจะต้องขอแต่งงานกันเลยก็เป็นได้ เพราะบรรยากาศมันช่างเป็นใจเหลือเกิน บนโต๊ะถูกประดับด้วยอาหาร และ ไวน์รสเลิศที่พีชได้เตรียมไว้ให้ลูกทัวร์ vip ทุกอย่างจึงต้องพรีเมี่ยม

"เชิญค่ะ" พีชเอ่ยด้วยรอยยิ้มก่อนพาชายหนุ่มมานั่งที่โต๊ะ จัดการรินไวน์ใส่แก้วบางอย่างรู้งานสักพักก็มีพนักงานเดินเข้ามาแจ้งอะไรบางอย่างกับพีช เธอจึงรีบขอตัวไปจัดการสักครู่อารามรีบร้อน ทำให้เผลอลืมมือถือไว้บนโต๊ะ

"...................." ชายหนุ่มทอดสายตามองไปยังท้องทะเลตรงหน้าที่ไกลจนสุดลูกหูลูกตาด้วยความรู้สึกผ่อนคลาย

ครืด ครืด!

เเรงสั่นสะเทือนบนโต๊ะอาหาร เรียกความสนใจของชายหนุ่มให้หันไปมอง

“...................” ร่างสูงปรายตาไปมองไปที่โทรศัพท์เครื่องหนึ่งที่ถูกวางทิ้งเอาไว้ หน้าจอตอนนี้กำลังขึ้นการแจ้งเตือนจากแอปพลิเคชันหนึ่ง เป็นข้อความที่เขาอ่านไม่ออก ทว่าเมื่อหน้าจอดับลง ก็มีสายโทรเข้ามาต่อ แต่ทว่า ชายหนุ่มก็ไม่ได้กดรับเอาแต่มองมันสั่นเตือนอยู่อย่างนั้น เมื่อไม่มีคนรับสายเนิ่นนาน ทางผู้โทรก็ยอมแพ้กดวางสายไป ในขณะที่ปลายสายวางไปแล้ว หน้าจอก็ขึ้นรูปพักหน้าจอโทรศัพท์ขึ้นมาเป็นรูปผู้ชายคนหนึ่ง ที่กำลังยืนเช็ดเหงื่อตัวเองอยู่

"...................." ชายหนุ่มปรายตามองนิ่ง ไม่สามารถคาดเดาได้ว่าเขากำลังทำหน้ายังไงภายใต้แว่นดำและแมสของเขา

ผ่านไปสักพักหญิงสาวก็เดินกลับมายังที่ ที่ชายหนุ่มอยู่ เธอมองหน้าชายหนุ่มแล้วยิ้มอย่างอ่อนหวานส่งไปให้ เพราะขั้นตอนสุดท้ายของโชว์ในคืนนี้กำลังจะเริ่มขึ้น หลังจากที่เธอจัดแจงทุกอย่างเรียบร้อย ก็ขอตัวเพื่อให้ลูกทัวร์ของเธอมีเวลาส่วนตัวอย่างเต็มที่ แต่ทว่าในขณะที่กำลังหมุนตัวกลับ

หมับ!

จู่ๆ

ชายหนุ่มก็รั้งแขนเธอเอาไว้จนพีชมีท่าทีตกใจเล็กน้อย และหันกลับไปมองเขาอย่างงงๆ

“นั่งเป็นเพื่อนกันก่อนสิ” ชายหนุ่มพูดแค่นั้น แล้วก็ดึงพีชให้นั่งลงที่เก้าอี้ฝั่งข้างๆ จนพีชไม่สามารถปฏิเสธได้

"(•_• ) ?" พีช

มองการกระทำของชายหนุ่มด้วยความงุนงงในขณะนั้นเอง

จ๊อก!

เสียงท้องเจ้ากรรมก็ดันมาร้องซะนี่ เนื่องจากทั้งวันนั้นพีชต้องคอยดูแลลูกทัวร์ตลอด จนไม่มีเวลากินข้าวเลย เธอกะว่าจะหลบไปกินข้าวแต่ก็ดันมาโดนรั้งเอาไว้ซะนี่

"กินเป็นเพื่อนหน่อย"

“เอ่อ.....คือ” พีชมีท่าทางลังเล แต่ทว่าก็ถูกกดดัน โดยการที่ชายหนุ่มเอื้อมมือไปหยิบกุ้งด้านหน้ามาบรรจงแกะ แล้วเอาไปวางที่จานหญิงสาว ซึ่งพีชก็ได้แต่งุนงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไปใหญ่

“นี่เขากับฉันสลับหน้าที่กันหรอนี่ ฉันต้องเป็นคนดูแลเขาสิ” พีชพยายามจะยกมือห้าม แต่ทว่าชายหนุ่มไม่ฟัง เขายังคงแกะกุ้งต่อไปเรื่อยๆ พีชจึงต้องยอมกินแต่โดยดี ชายหนุ่มจึงยอมหยุดแกะ

หงับๆ

เนื่องจากความหิวพอได้ลองเอากุ้งเข้าปาก พีชจึงไม่สนใจสายตาของใครทั้งนั้นอีกต่อไปแล้ว

จึ้ก!

เธอใช้ส้อมจิ้มกุ้งตักเข้าปาก และไม่ลืมจิ้มน้ำจิ้มซีฟู้ดรสเด็ด จนซี๊ดปากจิจ๊ะเพราะความเผ็ด เพราะความหิวที่มีมาทั้งวัน จึงทำให้ลืมไปเลย ว่าลูกทัวร์ของเธอยังนั่งอยู่ข้างๆ และเขากำลังมองเธอกินกุ้งอย่างเอร็ดอร่อย พอรู้ตัวว่ากำลังโดนมองอยู่ก็พลันเขินอายขึ้นมา

"แหะๆ" พีชยิ้มแก้เก้อ ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบกุ้งมาแกะแล้ววางลงบนจานชายหนุ่ม ก่อนจะฉีกยิ้มให้คนตรงหน้าจนตาหยีเผยให้เห็นลักยิ้มข้างแก้ม เธอแกะกุ้งให้ แต่ทว่าก็ไม่รู้ว่าเขาจะกินหรือเปล่า เขาอาจจะไม่ยอมถอดแมสกับแว่นเลยก็ได้ พีชไม่ได้คาดหวังก็แค่ตอบแทนน้ำใจที่เขามีให้เท่านั้น

"...................."

แต่แล้วเธอก็ต้องแปลกใจ เมื่อชายหนุ่มค่อยๆ ถอดแว่นออก เผยให้เห็นดวงตาคม ดวงตาที่เธอคุ้นเคย

ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก

หัวใจของพีชเริ่มเต้นไม่เป็นจังหวะ และเมื่อชายหนุ่มค่อยๆ ถอดแมสออกช้าๆ หัวใจของเธอก็เต้นแรงขึ้นอีก ราวกับจะหลุดออกมานอกอก

ปุ้ง!



พุถูกจุดพอดีกับวินาที ที่เผยให้เห็นใบหน้าภายใต้แมส และพอเห็นว่าคนตรงหน้าเป็นใคร ดวงตากลมโตก็เบิกโพลงด้วยความตกใจ

"(⊙＿⊙)!"