My Most Valuable IDOL

Kabanata 18

Warning: SPG

"Palapit na ng palapit ang laban. Kailangan na nating mag-ensayo ng maigi. Sa mga susunod na linggo, buong maghapon na tayo mag-eensayo pagkatapos niyo sa klase. Pwede ring hindi na kayo pumasok sa mga klase basta ba kayo niyong habulin ang mga schoolworks."

Nasa gym kami ngayon habang nagsasalita ang coach. Sa tinagal-tagal na naming magkakasama dito bilang team hindi ko pa rin sila kilala. Hindi naman kasi sila nakikipag-usap sa akin. Masyado silang mayaman kaya nakakalimutan nila na may isang taong mahirap sa tabi nila at isang promdi. Ganoon naman talaga ang buhay dito sa Maynila, mapapansin ka lang kapag mayaman ka, kapag mataas ang antas ng iyong pamumuhay. Di katulad sa probinsya, lahat kaibigan ko. Marami akong naging kaibigan sa probinsya kaysa dito na konti na nga lang, nabawasan pa ng isa.

"Nandito ngayon si Bryce Ramirez, siguro'y kilala niyo naman siya kahit na hindi siya atleta sa school natin. Nandito siya upang magbigay ng ilang mga paalala para sa darating na senior basketball league."

Nagpalakpakan ang mga tao sa paligid nang tumayo na sa harapan namin si Bryce. Naka-indian seat lang kaming lahat habang nakatingin sa kanya't nakikinig. Ano naman kaya ang sasabihin ng isang 'to? Mukhang wala naman siyang matutulong samin. Hanggang pam-baranggay league lang naman ang alam niya, lol.

"Guys, hindi ako nandito para magpasikat. Gusto ko lang naman magbigay ng tips para makapag-pokus kayo sa training. Una, syempre dapat kumain kayo ng mabuti. Yung may lipids, carbohydrates, proteins at iba pa para mas lumakas ang energy niyo sa pagti-training. Ikalawa, huwag muna kayo magpupuyat dahil bawal ang inaantok sa training dapat laging active. Ikatlo, alam kong adik kayo dito pero please uninstall niyo muna yung ML niyo ngayon na!"

Mabilis nilang kinuha ang mga kani-kanilang cellphone para i-uninstall ang Mobile Legends app. Nagtaka naman ako kung bakit? Ano naman ang koneksyon noon sa training? Para sakin hindi naman makaka-apekto iyon dahil depende pa rin iyon sa tao kung may disiplina ba talaga siya o wala.

"Oy, psst. Ikaw, Mr. Gabriel. Please get your phone and do what I said earlier."

"Hindi ko dala ko ang phone ko, gunggong." Pang-iinis ko at napakagat naman siya ng labi sa inis. Munggago ang kuya niyong kurimaw kapag naiinis eh noh. Walang magawa, lol.

"Alright guys, ikaapat. Focus on game not on girls. Oy pssst..." tinawag niya ang lalaking palingon-lingon sa mga babaeng tourism na dumadaan sa gym. "Gunggong ka ba? Kakasabi ko lang na mag-focus sa game not on girls."

Gaya-gaya talaga itong kurimaw na ito. Napatingin lang naman siya sa babae ano bang masama doon? Sabagay iniwan pala siya ng babae niya nitong nakaraang araw, kaya pala bitter ang lolo niyo.

"And lastly, boys, chicos. Stop m**********g muna."

Madaming nag-react at nag-awwww sa sinabi niya kaya naman natawa ako.

"Mauubos ang lakas niyo niyan sa training, ako na ang nagsasabi sa inyo. Ilang team na kaya ang napakain ko ng alikabok."

Hambog ampota. Sabagay, magaling naman siyang manlalaro at talagang may ipagmamayabang siya. Pero naiinis pa din ako sa kurimaw na 'to. As if naman na makakatulong ang ilang tips niya sa amin. As if naman na ikakapanalo namin ang mga tips niya. Gunggong talaga.

Nagsitayo na ang lahat nang matapos magsalita si Bryce. Uuwi na rin kasi ang buong team dahil tapos na ang araw ng pagsasanay. Pagkabalik ko sa locker room, wala na doon ang mga gamit ko. Nagtaka naman ako kaya agad kong pinuntahan si Jonathan na nasa canteen.

"Jo? Na sa'yo ba mga gamit ko? Yung bag? Yung lagyanan ng jersey, ng sapatos, ng tubig?" sunod-sunod kong tanong.

"Pasensya na, pare. Sinamahan ko kasi ngayon si Shaira kaya hindi ko naasikaso yung mga gamit mo sa locker room." Sabi ni Jo at tumango-tango na lang ako.

"Ah, ganoon bah?"

Papaano na 'to? Saan ko ba hahanapin ang bag ko? Doon ko lang naman iniwan iyon sa locker room pagkatapos mawawala na lang. Hindi kaya may kumuha? Hindi kaya may nagnakaw?

"Harvey, pare? Hinahanap mo ba yung mga gamit mo sa locker room?" sabi ng nakasalubong kong lalake habang paakyat muli ako sa gym. Kilala ko siya sa mukha pero hindi sa pangalan. Mukhang isa siya sa mga ka-teammates ko.

"Oo, pare. Nakita mo ba?"

"Hindi. Pero nakita ko kung sino ang kumuha."

"Sino?" napa-O ang bibig ko.

"Yun lang, hindi ko kilala." Aniya at napa-facepalm na lang ako. "Pero sigurado akong taga-dito lang 'yun sa campus. Mukhang kilala mo nga sila eh, mga kaibigan ata ni Bryce 'yun."

Tumakbo ako para hanapin kung nasaan man ang tatlong kurimaw na iyon at kung saan nila dinala ang mga gamit ko. Baka kasi pagtripan nila ang laman noon. Baka lagyan ng bomba yung bag ko di'ba? Edi na expelled na ako kapag ginawa nila 'yun.

Hinanap ko sila sa garden na pinagtatambayan ko pero wala naman sila doon. Nagpunta ako sa kabilang canteen pero bigo lang rin ako. Hanggang sa napunta na lang ako sa restroom dahil ihing-ihi na ako sa kakahanap sa tatlong kurimaw na 'yun. Nasaang parte na ba sila ng campus nagtatago. Mga kurimaw talaga oh.

Pagkapasok ko ng restroom, ang ingay-ingay sa loob ng cubicle. Nabosesan ko ang mga lalaking maingay sa loob. Kilalang-kilala ko ang mga boses nila. Nakakairita ang mga boses nila lalong-lalo na kapag tumatawa sila. Alam mo 'yun masakit sa tainga?

Alam kong silang tatlo ang nasa loob kaya naman hinintay ko silang lumabas. Maya-maya ay lumabas na sila bitbit-bitbit ang mga gamit ko. Tama nga ang sinabi ng ka-teammate ko, ang tatlong kurimaw lang pala ang may dala ng mga gamit ko, kung saan-saan ko pa sila hinanap.

Kabanata 18

Ang Tatlong Kurimaw

Sino nga ba sila? Sino nga ba ang tatlong kurimaw?

Well, sila lang naman ang tatlong richkid s***h hambog ng campus na ito. Kung marami ang mga humahanga sa kanila, pwes isa naman ako sa mga taong naiinis sa kanila. Magagandang lalaki nga pero mga pangit naman ang ugali, kung babae lang ako hinding-hindi ako hahanga sa mga kurimaw na ito dahil sa ubod ng kanilang kayabangan plus pangit na attitude.

Natatawag ko lang naman silang kurimaw, hindi dahil sa pangit sila at mukhang monster. Natatawag ko lang silang ganoon dahil sa ubod nilang kayabangan at akala mo kung sinong gangster sa campus na 'to. Hindi rin sila kuripot or cheap, basta natawag ko na lang silang kurimaw dahil naiinis ako sa kanila at ayun ang naisip kong pantawag sa kanila noong mga panahong bago pa lang ako rito.

"Harvey?" ani Lowell.

Si Lowell, ang miyembro ng mga kurimaw na nabangga ko sa canteen. Paano ba naman, nagmamadali ang kupal na iyon at nabangga niya ako. Inangasan niya pa ako noong una, magkakasapakan pa nga sana kami kung hindi lang dumating si Bryce, ang pinuno ng mga kurimaw.

"Anong problema mo? Siga ka, ah!" sigaw niya.

"Ikaw." Tinuro ko siya. "Anong problema mo? Kung makabangga ka ah!" asta ko.

Tumayo siya. Ngayon ko lang napansin na marami pala siyang mga kasama. Mga tropa niya siguro. Tatlo ang kasama niya at lahat sila ay nanlilisik ang mata sa akin. Nilisikan ko rin sila ng mata. Baka gusto nilang matikman ang bagsik ng isang probinsyano.

"Anong problema nito, pre?" tanong ng lalaking nasa kanan niya.

"Ang yabang eh. Mukhang bago lang naman." Tugon ng lalaking bumangga sa akin.

"Ano, pre? Mukhang maangas ang isang 'to." Sabi naman ng nasa kaliwa niya.

"Bangasan ko na ba?" tanong ng lalaking bumangga sa akin. Tumango naman ang mga kasama niyang lalaki at unti-unti siyang lumapit sa akin. Ito na ang pinakahihintay ko. Makikipag-duelo na siya sa akin at makikipagbunuan hanggang masira ang kanyang mukha.

Lilipad palang ang kamao ko nang may pumigil sa akin sa pag-landing nito sa mukha ng bumangga sa akin. Nilingon ko ang taong pumigil sa akin. Kilala ko itong taong ito at labis akong nagulat dahil dito rin pala siya nag-aaral.

"Harvey, stop. Mga tropa ko yan." Aniya

"S-Sorry." Napayuko na lang ako sa hiya. Pinagtitinginan na kami ng mga estudyanteng kumakain sa loob ng canteen.

"Seriously, Bryce. Kilala mo yan? Yang mayabang na yan?" tinuturo ako ng lalaking bumangga sa akin.

"Oo. I know him. He's the brother of my brother's friend. He's Harvey, guys."

"Well. Hello Harvey." Inabot ng lalaking bumangga sa akin ang kamay niya. Ngumiti pa ito. Ayoko sanang pansinin ang kaso nandito pala ako para mag-aral at hindi makipag-away. Kaya siguro tatanggapin ko na lang ang pakikipagkamay niya kahit na labag ito sa kalooban ko. "I'm Lowell."

"Harvey." Wika ko. "Pasensya na kanina ah."

"Wala yun. Pasensya na rin sa pagbangga ko kanina dahil sa pagmamadali." Aniya at bigla naman niya akong niyakap.

Matangkad si Lowell ngunit mas matangkad ako sa kanya ng kaunti. Katamtaman lang ang katawan nito at talaga namang may hitsura. Si Lowell din ang football player sa kanilang apat. Noong una, akala ko isa siyang suplado at laging mainitin ang ulo. Naalala ko kasi kung paano ako nakipagbunuan sa kanya noong bago pa lang ako rito. Isang buwan at mahigit na rin ang lumipas. Sa ngayon ay nakakausap ko na si Lowell, sa katunayan nitong nakaraang araw matapos magtangka si Justin na magpakamatay, nagkausap kami sa labas ng ospital.

Pare, salamat at pumunta kayo dito para malaman ang lagay ni Justin.

Wala yun pare, nag-aalala lang naman ako dahil magkakakilala na tayo.

Salamat talaga pare, na-appreciate ko 'yung pagpunta nung babaeng nagkakagusto kay Jus, salamat din dahil ni-contact mo pa si Bryce para lang pumunta dito sa hospital.

Naku, wala 'yun. Sobrang liit na bagay. Hehe.

Inakbayan niya ako that time, at siya ang unang miyembro ng kurimaw na umakbay sa balikat ko. Pakiramdam ko tuloy matalik na kaming magkaibigan. Napangiti naman ako sa ginawa ni Lowell.

Sorry, pare. Sorry dahil hinusgahan ka namin kaagad. Mapapatawad mo ba kami?

Oo naman, pare. Parang mga kaibigan ko na rin kayo eh.

Hahaha. Parang lang?

Oo, kasi 'diba? Hindi naman tayo gaanong close, kaya parang lang.

Pwede mo naman kami maging totoong kaibigan, ang tanong tatanggapin mo ba kami?

Oo naman, mga kaibigan kayo ni Bryce kaya kaibigan ko na rin kayo.

Salamat. Pero, naalala mo ba noon? Yung nagsapakan tayo?

Oo bakit? Anong meron doon? Nakaraan na 'yun ah, wag na natin balikan 'yun.

Gusto ko lang humingi ng tawad. Ang totoo kasi niyan, inggit na inggit ako sa'yo kaya ko nagawa ang bagay na iyon. Madali mong nakuha ang loob ng ibang tao at madali kang nakapasok sa team ng walang kahirap-hirap, kaya nagalit ako sa'yo, sinapak kita dahil inggit na inggit ako sa'yo, tol. Pasensya na.

Ano kaba? Hindi ka dapat mainggit sakin. Mayaman ka at maganda ang lahi, walang-wala ako sa'yo, tol. Hindi ka dapat naiinggit sa akin, wala ka namang dapat na ikainngit sa akin dahil walang-wala ako. Una pa lang talo na ako. Sorry din dahil pinairal ko ang galit ko noong mga panahon na 'yun, hindi ko na kasi napigilan ang sarili ko dahil sa tinatawag akong promdi ng ibang tao. Ako nga dapat ang naiinggit sa inyo.

Noong nakilala ko na si Lowell, mabuti pala siyang tao. Sa katunayan siya ang panay sa kanilang magkakapatid, kaya naman talagang nagsisikap siyang makapagtapos. Football daw ang napili niyang sports dahil hilig na niya ito noong Junior High pa lang. Marunong din naman siyang mag-basketball pero hindi siya kasing-galing ni Bryce pagdating sa court.

"Paktay na." sabi naman ni Leiv.

Si Leiv, ang sumunod na miyembro ng kurimaw boys. Naalala ko yung mga panahon na na muntik ko na siyang mapatay dahil sa panghuhusga niya kay kuya Russel. Ayaw na ayaw ko kasing dinadamay ang pamilya ko. Ayos na kung ako ang sabihan ng masasakit na salita h'wag lang ang pamilya ko.

"Malamang magagalit 'yun sa'yo. Ayaw na ayaw pa naman niyang may tumatabla sa amin. Ewan ko ba kung bakit hindi niya kami pinagtanggol noong una ka naming ma-encounter. Mas pinanigan ka pa niya kaysa amin. Ano bang meron sa'yo? Eh ex lang naman ng kuya ni Bryce ang kapatid mong b-" hindi niya natuloy ang kanyang sinabi at sinuntok ko siya sa kanyang pagmumukha.

"H'wag na h'wag mong idadamay ang kuya ko rito!" sigaw ko.

"Harv, tama na-" sinubukan akong awatin ni Jo pero hindi ako nagpa-awat.

"Aray, f**k!" napahawak siya sa kanyang pisnge na aking tinamaan. "Ano ba 'yang kaklase mo Jo! Pigilan mo nga 'yan! Kung ayaw niyang ireport ko siya sa guidance."

Sobra ang inis ko sa taong ito noon pero habang lumilipas ang mga araw, unti-unti ko na rin siyang nakakapalagayan ng loob.

Kumusta, dude? Natutuwa ako dahil nandito ka sa hospital. I thought you don't care for us.

Ano ka ba? Nag-alala ako kay Justin kaya nagpunta ako rito. Isa pa, mga kilala ko kayo at parang mga kaibigan na din. May pake pa rin ako sa inyo kahit na palagi niyo akong iniinis.

We're so sorry. Sorry for being rude, dude. Sorry kung hinusgahan ka namin kaagad. We are so damn bad. Can I give a handshake for forgiveness?

Sure, dude. Sorry for being rude, too.

Pagkatapos noon ay nag-peace bump kami na parang magtropa. Nakakatuwa dahil sa likod ng matapang na mukha ni Leiv, may itinatago pala siyang kabutihan. Hindi lang talaga naging maganda ang simula namin. Si Leiv, kasing-edad ko lang siguro at mas matangkad sa akin ng isang pulgada. Madalas din siyang nagiging usapan sa room namin, meaning marami ang humahanga sa kakayahan niya. Paano ba naman? Libero siya ng kanilang team. Magaling siyang volleyball player at doon siya hinangaan ng maraming tao at nakilala sa buong campus. Moreno si Leiv pero kahit na ganoon, may panlaban pa rin ang kanyang hitsura. Ika nga, "Who says that Moreno can't slay?"

"Oops." Sabi naman ni Justin.

"Sorry, Harvey. Napag-utusan lang kami ni Bryce." Si Leiv.

"Oo nga, hindi namin intensyon na kuhain ang mga gamit mo." Ani naman ni Lowell.

"Bryce just want to make sure that your things are safe, kami na ang magdadala nito pauwi sa inyo." Ani Justin at lumabas na silang tatlo ng restroom.

"Siguraduhin niyo lang na walang mawawala sa gamit ko ah." Sabi ko naman.

Siguro naman kilala niyo na si Justin. Well, siya ang isa pang miyembro ng kurimaw boys. Sa tatlong kurimaw na nabanggit ko, siya ang pinakakinaiinisan ko sa lahat. Paano ba naman? Nagpahabol siya sa akin sa loob ng mall. Tinakbo niya ang sapatos na bigay sa akin ng daddy ni Bryce. Nawala pa nga sa paningin ko ang lokong iyon. Nahilo-hilo pa ako sa kakahanap pero sumuko agad ako at umuwi na lang sa apartment. Napakalaki ng mall e', baka maligaw pa ako doon pag nagkataon. Mahigit isang buwan na rin ako dito pero di ko pa rin kabisado ang buong loob ng mall.

Magkasingtangkad lang kami ni Justin. Tennis table naman ang kanyang sports pero dati siyang ace player ng basketball sa campus na ito. Napilitan lang siya na mag-table tennis dahil pangarap ito ng kanyang ama sa kanya. Maganda ang pangagatawan ni Justin, bonus pa ang makapal na kilay nito at mapupulang labi. Kaya naman hindi na ako magtataka kung bakit hulog na hulog ang babaeng nagbigay sa kanya ng kakaibang notebook na may padlock, na si Hayce.

Pagkatapos niyang gumaling at magpalakas, inabot ko kaagad sa kanya ang notebook na galing sa kanyang admirer. Sinabi ko na basahin niya iyon at sigurado akong iyon ang magpapalakas ng loob niya. Natuwa naman siya dito dahil ito raw ang unang beses niyang makatanggap ng kakaibang notebook, may padlock nga kasi ito. At sa lahat ng mga nagpadala sa kanya ng mga mensahe, ito daw ang pinaka-nagustuhan niya sa lahat. Nakakatawa raw kasi si Hayce at gusto pa raw niya itong makilala.

Good. Mabuti yan, Justin. Isipin mo na lang na marami pang nagmamahal sa'yo at hindi ka dapat sumusuko. Laban lang! Fight lang, pre!

Salamat talaga, Harvey. Hindi ko alam kung sapat na ba 'yung pagpapasalamat ko. Marami akong nagawang mga kalokohan sayo, hindi lang ako pati sina Lowell at Leiv din.

H'wag kang mag-alala. Kalimutan natin 'yun. Ilang araw, at ilang linggo na ang lumipas. Oras na para maging matured tayo. Di na dapat natin pinapa-iral ang pride natin.

Tama, pero pasensya na talaga. Hiyang-hiya tuloy ako sa'yo.

Napatawad ko na kayo, pare. Pero sana makalaro ko kayong tatlo sa basketball balang araw. Gusto kong makita ang galing ninyo.

Oo, sige bah. Pero ang balita ko, magaling ka na raw e'.

Sinong nagsabi? Naku, mga rumors lang 'yun. Di pa nga natatapos ang league eh.

Well, let's see. Goodluck sa league.

Goodluck din, pare.

Nagtungo ulit ako sa canteen para balikan si Jonathan. Palapit na ng palapit ang league pero madalang ko nalang nakikita si Shaira. Ano naman kaya ang pinagkakabusyhan nun?

"Pssst...."

Napalingon ako sa nagsitsit sa akin. Pagkatalikod ko, mukha ng pinuno ng mga kurimaw ang bumungad sa akin.

"Gulat ka ano?"

"Bryce? Ikaw pala." Bati ko. Okay, kailangan ko munang umarte ngayon na nawawala ang bag ko at hindi ko pa ito nahahanap.

"Ba't nandito ka pa? Ano pang ginagawa mo rito?" tanong niya habang naka-crossed arms.

"W-Wala, may hinahanap lang ako."

"Ano? Gamit mo?"

"Ay, oo. Nakita mo ba? Bigla kasing nawala sa locker room eh, pero h'wag kang mag-alala pinapahanap ko na kay Jo. Ang galing mo pala kanina, pare. Laking tulong ng mga tips mo samin. Pwede na." tumango-tango ako.

"Ako na ang maghahanap ng mga gamit mo, okay? Baka nasa lost and found lang ang mga 'yun. Sige na, umuwi ka na sa penthouse niyo." Aniya.

"Sigurado ka, o sige salamat pre ah." Kinamayan ko siya at saka nagpaalam.

Mga galawan nitong Bryce na 'to. Ginagawa lang niya siguro ito para magkalapit ulit kami. Paano ba naman, mga close ko na ang tatlong kurimaw habang siya, inaayos ang dati naming pagkakaibigan.

Ikaw ang lumayo Bryce, at ikaw nang-iwan.

Pagkauwi ko ng apartment, naabutan ko si Justin habang nakalagay sa labas ang mga gamit ko. Sarado kasi ang pinto kaya naman sa labas na lang iniwan ang mga gamit ko. Pero ang pinagtataka ko lang kung bakit nandito pa rin si Justin.

"Oh, pare. Bakit nandito ka pa?" tanong ko.

"Nothing, I just want to make sure na hindi mawawala ang mga gamit kaya binantayan ko. Buksan mo na ang pinto, tulungan na kitang ipasok 'tong mga 'to." Aniya at mabilis kong kinuha ang susi na nasa wallet ko at binuksan ang door knob.

Pinapasok ko siya sa loob at inilagay ang mga gamit ko sa kwarto. Nakakatuwa dahil napakabait ni Justin at siya pa talaga ang nagpasok ng mga gamit ko sa kwarto. Well, dati na rin naman siyang nakapasok dito kaya naman siguro alam na niya kung nasaan ang kwarto.

"Thanks, Jus."

"Welcome." Aniya pagkatapos ay huminga siya ng malalim. "Can I stay here for a moment? Maaga pa kasi eh."

"Sure, welcome na welcome ka dito sa apartment. Pasensya na, medyo maraming kalat." Kinuha ko ang walis tambo at saka nagsipag-sipagan na magwalis sa harap ni Justin. Syempre, ganito talaga ako pag may bisita. Masipag kuno hehe.

"Tayong dalawa lang naman ang nandito di'ba?" tanong ni Justin at tumango ako. Gulat naman ako dahil bigla niyang hinubad ang kanyang pang-itaas na t-shirt. "Pasensya na ang init eh."

Napatingin ako sa ganda ng katawan ni Justin. Dahil doon ay nag-init ang loob ko sa hindi ko alam na dahilan. Naaalala ko na naman ang nangyari sa amin ni Bryce noong araw ng mga puso. Pareho kaming lasing noon at parehas kaming naging mapusok. Alam kong mali ito pero wala ka ng kawala kapag laman na ang tumawag sa'yo.

"Pare, maghubad ka na rin. Masyadong mainit dito sa penthouse." Aniya at lumapit siya sa akin. Sinubukan niyang hubarin ang pang-itaas kong jersey at hinayaan ko lamang siya na gawin ang bagay na iyon. "Nice abs." dagdag pa niya at sinimulan niya ang paghawak sa mga ito.

"Hayaan mo akong makabawi sa lahat ng mga ginawa ko, Harvey. Sa pamamagitan nito, I'm sure you will enjoy this." Sabi pa niya at sinimulan niya na rin ang paghalik sa leeg ko paibaba sa aking katawan. Nakakasabik ang ginagawa niyang paghalik at dahil doon, nabuhayan ang aking pagkalalaki na nasa pagitan ng aking mga hita. Ilang araw na rin kasi akong hindi nakakapagparaos ng mag-isa.

He also kissed my two n*****s. He suck each other and I felt so sexually aroused. He was the second man to kiss my body. Nauna si Bryce pero masasabi kong mas magaling si Justin sa pagroromansa. Hindi ako lasing ngayon at alam ko ang mga ginagawa ko. Nagpapaubaya ako ngayon kay Justin dahil sa init ng aking katawan. Hindi ko maiwasan ang maimpit sa pag-ungol dahil sa sarap ng ginagawa sa akin ni Justin.

"Uhh... Pare. Justin, sige lang." paungol kong sabi.

Hanggang sa kinapa na niya ang pagitan ng aking mga hita. Tigas na tigas na ang sandata ko roon at gustong-gusto na nitong kumawala. Hinayaan ko lang na hubuin ni Justin ang shorts ko hanggang sa tumambad na sa kanyang harapan ang nagwawala kong malabakal na krus.

"Pare, okay lang ba na hawakan ko?" tanong niya at mabilis akong umuo.

Hinawakan niya ito at marahan na itinaas-baba. Nilaro niya pa ito hanggang sa lumaki pa ito ng husto. Pumipintig-pintig pa ito habang kinakapa ko rin ang harapan ni Justin. Pareho na kami ngayon na tigas na tigas sa isa't-isa. Di ko na rin napigilan ang sarili ko at hinubo na rin ang pang-ibaba niya. Sabay na naming hinahawakan ngayon ang sandata ng isa't-isa.

"Uh.... Shiit..." pag-ungol ni Justin na lalong nagpabilis ng libido ko.

"P-Pare... Suck me..." ang sabi ko at mabilis naman niya akong sinunod. Pinahiga niya ako sa sofa habang pumwesto siya sa pagitan ng mga hita ko. Dahan-dahan niyang dinilaan ang ulo nito habang hawak-hawak pa rin ang matigas kong pagkalalaki. Magkahalong kaba at tension ang nararamdaman ko ngayon. Ito ang unang beses kong ma-suck lalo pa't isang lalaki ang nagpapaligaya sa akin.

Si Justin ang isa sa mga miyembro ng tatlong kurimaw. And he's also the first one who sucked my c**k. He is the best, he's the best in making me hard like this.

TO BE CONTINUED....