ข้อเสนอรักเจ้าสาวแลกตัว

Chapter 1.1

Chapter 1

ฝากรักไว้ในรอยแผล(เป็น)

เดอะแลนด์ริช กรุ๊ป คือกลุ่มธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในภูมิภาคเอเชียแปซิฟิกที่อยู่ภายใต้การกุมบังเ**ยนของ ท่านประธานหนุ่มหล่อมาดเนี้ยบ ธีร์จุฑา เตชะเกรียงไกร นิคโคล์โล ภายนอกเขาดูเรียบนิ่งมาดขรึม ดูสุขุมและมีหัวใจอันเยือกเย็นตลอดเวลา

ด้วยวัยเพียงสามสิบสองปี เขาก็เป็นเจ้าของธุรกิจโรงแรม รีสอร์ต ตลอดทั้งคอนโดมีเนียมเพื่อขายและอีกมากมายหลายโครงการ ชายหนุ่มจบเศรษฐศาสตร์จากอเมริกา เรียนต่อด็อกเตอร์จนเกือบจะจบอยู่แล้ว หนุ่มหล่อเจ้าสำอางทว่าเย็นชาอย่างเขาต้องเผชิญชีวิตที่พลิกผัน กลับมารับตำแหน่งกรรมการผู้จัดการใหญ่แห่งอาณาจักร ‘เดอะแลนด์ริช กรุ๊ป’ แทนบิดาที่เสียชีวิตกะทันหันเนื่องจากเครื่องบินหายสาบสูญไปอย่างไร้ร่องรอยเมื่อหลายปีก่อน ตอนนี้เขาเหลือมารดาและหลานสาวซึ่งเป็นลูกสาวของพี่ชายกับพี่สะใภ้ที่เสียชีวิตพร้อมกันบนเครื่องบินลำเดียวกันกับบิดา เหตุการณ์สลดครั้งนั้นราวกับมีเมฆหมอกแห่งความอาดูรครอบคลุมอาณาจักรเดอะแลนด์ริชกรุ๊ป ราคาหุ้นขณะนั้นดำดิ่งชนิดที่มองยังไงก็ไม่มีทางเทิร์นอะราวด์[1] เพราะสูญเสียผู้บริหารระดับสูงเปี่ยมวิสัยทัศน์อย่างบิดาของเขาไปอย่างไม่มีวันกลับ แต่สถานการณ์กลับพลิกฟื้นขึ้นมาได้อย่างไม่คาดคิดเมื่อธีร์จุฑากลับมารับตำแหน่งทายาทผู้บริหารระดับสูง ชายหนุ่มลบคำปรามาสจากสายตาของผู้บริหารสูงวัยหลายๆ คนแทบหมดสิ้น

“เออ... ผู้หญิงเมื่อครู่กลับไปแล้วเหรอ?” ธีร์จุฑาถามลินดาเลขานุการสาวใหญ่ทันทีเมื่อนึกขึ้นได้ ถ้าเธอยังคงรออยู่ตรงนี้ เขาคงสละเวลาอันมีค่าพบเธอได้สักนาทีสองนาที

“ค่ะ เห็นบอกว่ามีธุระสำคัญจะต้องพบคุณธีร์ให้ได้” เลขานุการสาวใหญ่รายงานเจ้านายหนุ่ม

‘ถ้าสำคัญจริงๆ ก็ต้องรอได้สิ’ เขาหยุดนึก ช่วงนี้เขามีเรื่องอะไรสำคัญกับใครนักหรือโดยเฉพาะผู้หญิง ไม่นี่! ทุกวันนี้งานการก็ยุ่งจะตายจะเอาเวลาที่ไหนไปทำเรื่องสลักสำคัญกับผู้หญิง คิดถึงตรงนี้เขาก็วางเรื่องที่คาใจนี้ลงทันที

“เอาล่ะ ผมต้องไปแล้ว เอาเอกสารไปจัดการให้เรียบร้อย” ชายหนุ่มพูดก่อนลุกขึ้นยืนเต็มความสูง

“ค่ะคุณธีร์” เลขานุการสาวใหญ่รับคำก่อนเผยรอยยิ้มหวาน

ทันทีที่เขาก้าวออกจากห้องทำงาน ไม่นานนักร่างสูงโปร่งก็มาถึงรถสปอร์ตหรูที่จอดรออยู่โซนที่จอดรถสำหรับผู้บริหารและมันก็เคลื่อนพาเขาออกจากตัวอาคาร ปัญหาเรื่องโครงการรีสอร์ตหรูที่พังงาของบริษัทที่เป็นประเด็นบุกรุกที่สงวนและถูกคนในพื้นที่โจมตีกลายเป็นเรื่องใหญ่ที่แทรกซึมเข้ามาก่อกวนความคิดนักธุรกิจหนุ่มอย่างเขาทุกขณะจิต สมองเขาขบคิดแต่เรื่องนี้จนบางครั้งถึงขั้นเหม่อลอย แม้ว่าตอนนี้หลังติดเบาะมือบังคับพวงมาลัยก็ตาม

เอี๊ยด!

เท้าของเขาเหยียบเบรกลงจมฝ่าเท้าเมื่อพบวัตถุมีชีวิตตรงกระโปรงรถและถูกกระแทกแรงจนเขารู้สึกได้

“โอ้ย!” เหยื่อร่วงล้มลงต่อหน้าต่อตาสาธารณะชนรวมทั้งเขาที่เป็นตัวต้นเหตุ!

ธีร์จุฑาตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น ทันทีที่รถหรูออกมาจากอาคารจอดรถลงมาที่หน้าตึกก่อนออกไปสู่ถนนใหญ่ จู่ๆ ก็มีร่างบอบบางของหญิงสาวผิวขาวผมยาวกระโดดมาขวางรถ ดีที่เขาเบรกทัน รถจึงปะทะร่างน้อยนั้นไม่รุนแรง

“บ้าฉิบ! เดินยังไงข้ามถนนไม่ดูรถเลย” เขาสบถก่อนดับเครื่องยนต์รถพรวดเปิดประตูลงไปดูคนเจ็บ พบว่าร่างหญิงสาวล้มศีรษะกระแทกขอบฟุตปาธและหมดสติ ร่างสูงจึงพุ่งเข้าไปอุ้มร่างน้อยนั้นขึ้น มีทั้งคนแถวนั้น และ รปภ. ประจำตึกก็กรูเข้ามาช่วย

“เรียกรถพยาบาลด่วน!” เขาหันไปออกคำสั่งกับหัวหน้า รปภ. ประจำตัวอาคารที่วิ่งเข้ามาดูเหตุการณ์

“คุณ! คุณครับ!!” ธีร์จุฑาเรียกชื่อแต่ไม่มีทีท่าว่าหญิงสาวจะฟื้น เขาประคองร่างที่หมดสติไว้ในอ้อมแขนแกร่ง สายตาคมเยือกเย็นของเขามองเธอไปทั่วเรือนร่าง ดวงหน้าสวยเนียนสดใสไม่มีร่องรอยสิวให้รำคาญ แม้หญิงสาวคนนี้จะหลับตาอยู่ก็พอรู้ว่าเป็นคนตาโตพอสวย จมูกโด่งนิดๆ น่าจะโด่งธรรมชาติปราศจากศัลยกรรมเหมือนอย่างที่สาวๆ สวยๆ รุ่นใหม่นิยม มันก็โด่งน้อยๆ รับกับปากอิ่มจิ้มลิ้มสีชมพูบางๆ นั้นล่ะ จัดว่าเป็นผู้หญิงหน้าตาดีทีเดียว รูปร่างก็สมส่วน ไม่สิ ถ้าเทียบจากส่วนสูงของเธอกับหน้าอกหน้าใจที่อิ่มเต็มเกินตัว...

เขาคิดว่ารูปร่างของเธอไม่น่าจะเรียกว่า ‘สมส่วน’ ได้แล้วล่ะ

“รถพยาบาลกำลังใกล้เข้ามาแล้วครับคุณธีร์” รปภ. ประจำตึกร้องบอกท่านประธาน จริงอยู่ถึงเขาจะเป็นคนรวยไฮโซและมีตำแหน่งเป็นถึงนายจ้าง แต่ธีร์จุฑาก็เป็นกันเองกับทุกคน ตั้งแต่ระดับผู้บริหารลงมาจนถึงแม่บ้าน รปภ. จึงทำให้ลุงชิดดูสนิทสนมกับท่านประธาน เพราะบางครั้งหนุ่มนักธุรกิจอย่างเขาแอบมาทำงานที่ตึกในวันหยุดเสาร์-อาทิตย์ก็บ่อยไป มาทีไรก็เจอลุงชิดนี่ล่ะช่วยดูแลความปลอดภัยเรื่องสถานที่

“ดีเลย” เพียงขาดคำเขาก็ช้อนร่างบางขึ้นอุ้มขึ้นไปที่ตึกเพื่อหลบบรรดาไทยมุง ส่วน รปภ. ก็จัดการเคลื่อนรถของเขาไปลานจอดรถสำหรับผู้บริหาร

“คุณ... คุณๆ อย่าเพิ่งเป็นไรนะครับ!” ธีร์จุฑาพูดด้วยสีหน้ากังวล

รถพยาบาลมาจอดเทียบลานหน้าอาคารสำนักงานก่อนที่ทีมเปล แพทย์ พยาบาลจะลงมารับคนเจ็บอย่างทันท่วงที พยาบาลมาดคล่องคนหนึ่งในชุดเครื่องแบบนางพยาบาลแต่ท่อนล่างเป็นกางเกงดูทะมัดทะแมง

“ช่วยออกห่างๆ คนเจ็บนะคะ เดี๋ยวขาดออกซิเจนค่ะ” พยาบาลตะโกนบอกชาวไทยมุงบริเวณรอบๆ ให้ถอยออกไปให้ห่างจุดเกิดเหตุ ยิ่งโดยเฉพาะอย่างยิ่งคนเจ็บที่อยู่ในอ้อมกอดธีร์จุฑา

“คุณใช่ญาติไหมคะ?” นางพยาบาลสาวเอ่ยถามชายหนุ่มนักธุรกิจ

“เปล่าครับ ผมเป็นคนขับรถเฉี่ยวเธอล้มลงไปเอง” ชายหนุ่มเอ่ยเสียงเรียบ สีหน้าแสดงออกถึงความรับผิดชอบ พยาบาลสาวมองหน้าสบตากัน ก่อนที่เสียงทุ้มแกร่งฟังดูสูงวัยจะแทรกขึ้นมา

“มันอุบัติเหตุครับ ท่านประธานไม่ได้ตั้งใจ ผมเป็น รปภ.ที่ตึกนี้” รปภ. เอ่ยขึ้น เขายืนยันพร้อมท่าทางให้หลายคนมั่นใจว่าเขาเป็นพยานคนสำคัญที่อยู่ในเหตุการณ์และท่านประธานของเขาบริสุทธิ์ใจ

“ไว้ค่อยให้ปากคำกับตำรวจนะคะ คนเจ็บต้องไปห้องฉุกเฉินด่วน คุณจะไปด้วยได้ไหม” พยาบาลสาวคนหนึ่งตัดบทขึ้น

“ครับ ผมจะรับผิดชอบค่ารักษาพยาบาลคนเจ็บเอง” ธีร์จุฑาเอ่ยแสดงความรับผิดชอบ สีหน้าของนักธุรกิจหนุ่มจริงจังอย่างที่สุด

“โว....” เสียงบรรดาไทยมุงส่งเสียงออกมาด้วยความทึ่ง แล้วรู้สึกว่าคนก่อเรื่องรับผิดชอบ สายตาคมของเขายังตรึงอยู่ที่หญิงสาวที่ตกเป็นเหยื่อรถหรูของเขาอย่างไม่ได้ตั้งใจแม้สักนิด

“งั้นขึ้นรถเลยค่ะ เรามีเวลาไม่มาก” พยาบาลสาวตอบคล่อง ก่อนที่รถพยาบาลจะเคลื่อนตัวออกจากพื้นที่ตึกสูงตระหง่านนั้นโดยมีเสียงหวอหวีดคำรามลั่นนำทาง

[1] ในที่นี้หมายถึง หุ้น Turnaround หรือหุ้นตายแล้วฟื้น คือ หุ้นบริษัทที่มีปัญหาหนักใกล้ล้มละลายจากปัจจัยต่างๆ ของการประกอบการจนราคาตกลงไปมากจนแทบใกล้ศูนย์แล้วพลิกฟื้นกลับคืนมาได้