Totoo nga ang sinasabi nila na mabilis lamang dadaan ang mga araw at oras. Dahil kailan lang ay nag aayos kami ng mga kakailanganin sa kasal. Mula sa mga souvenirs, invitations at mga gown at suit ng mga bisita.
Hanggang sa ito na nga ang muling pagsundo namin sa magulang ni Tim. Halos isang buwan at kalahati lamang ang itinagal ng preparasyon. Kung paano iyon nangyari ay hindi ko alam.
Niyakap ako ng mahigpit ni Doña Teresa. Napangiti ako dahil noong una naming pagkikita ay halos hindi ako nito tapunan ng tingin pero ngayon naman ay ako pa ang unang niyakap nito kaysa sa anak nito.
“All settled na ba? Baka may mga kulang pa? Did you invite our investors? Baka may nakaligtaan ka Timothy,” yumukot ang mukha ni Tim sa sunod sunod na tanong ng ina nito sakaniya.
Hindi ko naman napigilan
