บทที่ 1 - เงื่อนไขการแต่งงาน [4]
1045 Words
ไม่บ่อยนักที่พิมดาริกาจะได้เข้ามาในห้องทำงานของตรีทศนอกจากเวลาที่ช่วยแป๋ววแหววทำความสะอาดตอนที่เจ้าของห้องไม่อยู่เป็นครั้งคราวเท่านั้น แต่วันนี้เธอก้าวเข้ามาในห้องโดยที่เขานั่งหน้าตึงอยู่ที่หลังโต๊ะทำงานตัวใหญ่ทำให้หญิงสาวมีความรู้สึกหวาดหวั่น ใจเต้นตึกตักราวกับกำลังเดินเข้าถ้ำเสือ
“ปกติได้เงินใช้เดือนละเท่าไหร่”
“สามหมื่นค่ะ”
“พอใช้เหรอ” ตรีทศนึกว่าเธอจะได้เงินเดือนมากกว่านี้สักสองหรือสามเท่า เพราะที่ผ่านมาพ่อของเขาสปอยล์ภรรยาใหม่และลูกเลี้ยงหนักมาก
“พอค่ะ พรีมแบ่งส่วนนึงไป DCA กองทุนทุกเดือนด้วย” พิมดาริกาสนใจเรื่องการลงทุนมาตั้งแต่สมัยมัธยมต้น พออายุครบสิบแปดปี แม่ของเธอจึงพาไปเปิดบัญชีกองทุนซึ่งเป็นการลงทุนที่ง่ายที่สุดก่อน และตอนนี้เธอก็กำลังศึกษาเรื่องการลงทุนในหุ้นอยู่ด้วย
ตรีทศพยักหน้ารับด้วยความพอใจ ถือว่าเธอวางแผนการเงินได้ดี ทั้งที่พ่อของเขามีเงินให้สองแม่ลูกถลุงเล่นแบบสบายๆ แต่ก็ยังรู้จักเก็บออมและดูเหมือนจะสนใจเรื่องการลงทุนด้วย ซึ่งเป็นเรื่องที่ดีมาก “ฉันจะให้เงินเดือนเท่าเดิมก็แล้วกัน ค่าลงทะเบียนกับค่าใช้จ่ายอื่นๆ ที่เกี่ยวกับการเรียนก็มาเบิกเป็นครั้งๆ ไป แล้วฉันก็จะให้เงินพิเศษอีกเดือนละสามหมื่น เอาไปลงทุนเพิ่ม แต่ต้องส่งพอร์ตมาให้ฉันดูทุกสิ้นเดือน จะได้ช่วยดูให้ว่าที่ลงทุนอยู่น่ะมันถูกทางหรือเปล่า”
“พี่แทนให้พรีมเท่าเดิมก็พอค่ะ ไม่ต้องให้เพิ่มหรอก พรีมเกรงใจ”
“ให้ก็รับไว้เถอะน่า อย่าเรื่องมาก” ตรีทศบอกเสียงเข้มติดดุเหมือนเคย
“ค่ะ ขอบคุณมากนะคะ” พิมดาริกาไม่อยากเถียงกับเขาให้เป็นเรื่องใหญ่จึงยกมือไหว้ขอบคุณอย่างนอบน้อม ทำให้ตรีทศถึงกับอึ้งไปเลย เพราะปกติเธอไม่เคยยอมเขาง่ายๆ อย่างนี้
“งานพิเศษที่บอกคุณย่า ไม่ต้องไปทำนะ”
“ค่ะ”
“ปกติไปเรียนยังไง ทำไมวันนี้นั่งมอเตอร์ไซค์รับจ้างกลับบ้าน”
“เมื่อก่อนคุณแม่ไปรับ ไปส่งค่ะ พอคุณแม่ไม่อยู่ ลีโอก็เลยมารับมาส่งพรีมแทน แต่วันนี้รถติดมาก พรีมก็เลยลงกลางทางแล้วนั่งมอเตอร์ไซค์รับจ้างมาเพราะกลัวว่าจะมาไม่ทันเวลาเปิดพินัยกรรม”
“ลีโอ ผู้ชายเหรอ” ผู้ปกครองคนใหม่ทำหน้าตึงโดยไม่รู้ตัว ไม่ใช่เพราะหึงหรือหวง แต่เป็นห่วงเรื่องความปลอดภัยมากกว่า เพราะไม่รู้ว่าเพื่อนผู้ชายคนนี้ของพิมดาริกาจะไว้ใจได้มากน้อยแค่ไหน
“ลีโอเป็นเพื่อนสนิทของพรีมที่คณะค่ะ บ้านอยู่เลยบ้านเราไปสองซอยก็เลยแวะมารับพรีมไปเรียนทุกวันได้”
“เทอมหน้าจะให้คนขับรถที่บ้านคอยรับส่ง ไม่ต้องรบกวนคนอื่น”
“ไม่รบกวนหรอกค่ะ ลีโอเต็มใจ”
“อย่าดื้อ ทำตามที่ฉันสั่ง”
“ค่ะ แล้วแต่พี่แทนเลยค่ะ”
ตรีทศเงียบไปพักใหญ่ พยายามคิดว่ายังมีเรื่องอะไรเกี่ยวกับเด็กในปกครองคนนี้ที่ต้องจัดการอีก เกิดมาไม่เคยต้องดูแลใครเลยทำตัวไม่ค่อยถูก
“ถ้าไม่มีอะไรแล้ว พรีมขอตัวนะคะ” พูดจบพิมดาริกาก็เดินออกจากห้องไปโดยไม่รอฟังคำอนุญาตจากผู้ปกครองคนใหม่
ตรีทศมองตามหลังหญิงสาวที่เดินพ้นกรอบประตูออกไปแล้วอดนึกถึงคำพูดของเดือนประดับไม่ได้
‘น้องไม่เด็กแล้วนะแทน เลิกอคติ แล้วลองมองน้องอีกมุมนึงสิ ไม่แน่นะ อีกสองปีกว่าน้องจะเรียนจบ แทนอาจเปลี่ยนใจมารักน้องแบบที่อยากแต่งงานแล้วมีลูกด้วยกันจริงๆ ก็ได้’
เดือนประดับพูดถูก พิมดาริกาในวันนี้ไม่ใช่เด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ อายุสี่ขวบที่ชอบมาเกาะแข้งเกาะขาให้รำคาญใจเหมือนเมื่อสิบห้าปีก่อนอีกต่อไป ตอนนี้เธอเป็นสาวเต็มตัวแล้ว แถมยังสวยมากเสียด้วย แต่ถ้าถามว่า เขาจะรักเธอในแบบที่ย่าบอกได้หรือไม่ ตอบเลยว่า ไม่มีทาง!
ตรีทศทิ้งหลังพิงพนักเก้าอี้แล้วถอนหายใจออกมาแรงๆ อย่างจำใจยอมรับสถานะ ‘ผู้ปกครอง’ ของพิมดาริกา คิดแล้วเขาก็โกรธผู้เป็นพ่อที่อยู่ๆ ก็เอาห่วงอันใหญ่มายัดใส่คอเขา แถมยังพ่วงมาด้วยเงื่อนไขที่ยากจะทำใจยอมรับอีกต่างหาก ชายหนุ่มถอนหายใจอย่างสุดเซ็งอีกครั้งแล้วหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดโทร. หา ‘ศิวภัทร’ ผู้เป็นเพื่อนรักที่รู้จักกันตั้งแต่เด็กเพราะย่าของทั้งคู่เป็นเพื่อนสนิทกัน
“ไอ้พอล อยู่ไหนวะ แดกเหล้ากัน”
“เปลี่ยวเหรอวะ ให้กูหาผู้หญิงให้ด้วยมั้ย” ศิวภัทรถามกลั้วหัวเราะตามประสาเพลย์บอยที่ตอนนี้กลับตัวกลับใจเป็นคนใหม่แล้ว
“ไม่ต้อง กูแค่อยากแดกเหล้า” ตรีทศอยากจะฟาดกำปั้นใส่ปากเพื่อนรักหนักๆ สักหมัดที่ถามเหมือนเขาเป็นผู้ชายที่ชอบมั่วผู้หญิง ทั้งที่ความจริงเขาไม่ได้ยุ่งกับใครเลยมานานมากแล้ว “ตกลงมึงจะไปมั้ย”
“ไปดิ” ศิวภัทรรีบตอบรับ “มึงไปรอที่ร้านประจำก็แล้วกัน ตอนนี้กูพานิ้งมาเลือกชุดแต่งงานที่ร้านเจน เสร็จแล้วเดี๋ยวกูตามไป”
“อ้าว...อยู่กับคุณนิ้งเหรอ ถ้างั้นไม่ต้องมา เดี๋ยวมีปัญหากัน กูไม่อยากบาป”
“ไม่มีปัญหาอะไรหรอก มึงก็รู้ว่านิ้งไม่สนใจกูอยู่แล้ว นี่เลือกชุดแต่งงานเสร็จก็บอกให้ต่างคนต่างกลับ มึงไม่ต้องเรื่องมากไอ้แทน ไปรอกูที่ร้านประจำ เดี๋ยวกูตามไป” ศิวภัทรสรุป
“เออๆ แต่มึงไม่ต้องเสือกชวนเจนมาด้วยนะ” ตรีทศกำชับ เจนรวีเป็นเพื่อนในกลุ่มสมัยเรียนมหาวิทยาลัยที่เคยสนิทกันมากก็จริง แต่วันนี้เขาแค่อยากนั่งดื่มเงียบๆ ตามประสาผู้ชายเท่านั้น
- Writer
