บทที่ 2 - ว่าที่สามี [2]
1896 Words
เช้าวันต่อมา พิมดาริกาวิ่งหน้าระรื่นเข้ามาหอมแก้มทั้ง สองข้างของเดือนประดับอย่างประจบเอาใจ “พรีมไปก่อนนะคะคุณย่า”
“พี่แทนอนุญาตแล้วแน่นะ” เดือนประดับไม่ค่อยสบายใจที่จะปล่อยให้พิมดาริกาไปเที่ยวค้างคืนต่างจังหวัดกับเพื่อนๆ ตามลำพังแบบนี้ แต่ในเมื่อตรีทศอนุญาตแล้วก็ต้องเคารพการตัดสินใจของเขา เพราะตอนนี้เขาเป็นผู้ปกครองของพิมดาริกา สิทธิ์ขาดทุกอย่างในตัวพิมดาริกาย่อมอยู่ที่เขาคนเดียว
“พรีมไม่กล้าโกหกหรอกค่ะ” ว่าแล้วก็หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเปิดห้องสนทนาในแอปพลิเคชันไลน์ที่มีข้อความตอบกลับจากตรีทศให้ผู้เป็นย่าดู “นี่ไงคะ พี่แทนบอกว่าจะไปไหนก็ไป”
เดือนประดับเห็นข้อความตอบกลับจากตรีทศแล้วนึกเคืองหลานชายตัวดีอยู่ไม่น้อยที่ตอบมาเหมือนไม่สนใจไยดีพิมดาริกาเลยสักนิด “งั้นก็ดูแลตัวเองดีๆ พรุ่งนี้ต้องกลับถึงบ้านก่อนหกโมงเย็นนะ อย่ามัวแต่เที่ยวเพลิน ย่าเป็นห่วงรู้มั้ย”
“พรีมรู้ค่ะ” พิมดาริกากอดแล้วแนบแก้มลงกับอกของผู้สูงวัยอย่างออดอ้อน “ตอนนี้ก็มีแต่คุณย่าคนเดียวเท่านั้นแหละค่ะที่เป็นห่วงพรีม”
“สวัสดีครับคุณย่า” ลีโอ ชายหนุ่มลูกเสี้ยว ไทย-อังกฤษ-เกาหลี รูปร่างสูงสมาร์ต หน้าตาหล่อใสสไตล์ไอดอลเกาหลีเดินเข้ามาในห้องโถงอย่างคุ้นเคย “ผมมารับพรีมครับ แต่เราไม่ได้ไปกันแค่สองคนนะครับ ยังมีแอ้มอีกคน เดี๋ยวผมแวะไปรับแอ้มที่บ้าน” หนุ่มน้อยหน้าใสรีบออกตัวเมื่อเห็นสายตาหวงหลานสาวยิ่งกว่าจงอางหวงไข่จากผู้สูงวัย
“พรีมบอกย่าแล้ว” เดือนประดับตอบหน้านิ่ง จำเป็นต้องวางมาดดุขู่หนุ่มๆ ที่มาเกาะแกะพิมดาริกาเอาไว้บ้าง โดยเฉพาะหนุ่มฮ็อตที่มีแม่เป็นอดีตนางเอกแถวหน้าของวงการบันเทิงไทยซึ่งตอนนี้ผันตัวไปเป็นผู้จัดละครให้กับสถานีโทรทัศน์ช่อง 66 HD อย่างสายขิม
“ถึงโรงแรมแล้วพรีมจะโทร. มาบอกนะคะคุณย่า จะถ่ายรูปสวยๆ ส่งมาให้คุณย่าดูด้วย”
“จ้ะ เที่ยวให้สนุกนะลูก แล้วก็ดูแลตัวเองดีๆ”
“ค่ะคุณย่า” พิมดาริกาหอมแก้มลาผู้เป็นย่าอีกครั้งก่อนลากกระเป๋าเดินทางใบเล็กเดินออกไป
“ผมลานะครับคุณย่า” ลีโอไหว้ลาเดือนประดับแล้วรีบเดินตามไปช่วยพิมดาริกาถือกระเป๋า
เมื่อหนุ่มสาวทั้งคู่เดินห่างออกไปไกลแล้วแป๋วแหววที่คอยสอดแนมอยู่บริเวณนั้นก็รีบปรี่เข้ามานั่งบนพื้นข้างโซฟาที่เดือนประดับนั่งอยู่แล้วกระซิบกระซาบเสียงเบา “ไม่รู้ว่าถ้าคุณแทนเห็นคุณพรีมออกไปเที่ยวกับคุณลีโอแบบนี้จะว่ายังไงนะคะคุณท่าน”
“แทนจะว่าอะไร แล้วทำไมต้องว่าด้วย”
“ก็ตอนนี้คุณพรีมเป็นว่าที่เจ้าสาวของคุณแทนแล้วไงคะ คุณ ลีโอพาคุณพรีมไปเที่ยวค้างคืนต่างจังหวัดแบบนี้เท่ากับกระตุกหนวดเสือเลยนะคะ”
“พรีมกับลีโอไม่ได้ไปกันสองคน”
“ถึงอย่างนั้นก็เถอะค่ะ ไปถึงที่โน่นแล้วก็ไม่มีใครรู้ ไม่มีใครเห็น เกิดอะไรขึ้นบ้างใครจะรู้คะคุณท่าน” แป๋วแหววพูดไปเรื่อยตามประสาคนขี้เมาท์
“อย่าพูดไปเรื่อยนะแป๋วแหวว เด็กมันเป็นเพื่อนกันทั้งนั้น แล้วอีกอย่างแทนก็เป็นคนอนุญาตให้พรีมไปเอง จะมาไม่พอใจได้ยังไง”
“อนุญาตตอนเมาหรือเปล่าคะคุณท่าน แป๋วแหววไม่อยากเชื่อเลยว่าคุณแทนจะยอมปล่อยให้คุณพรีมไปเที่ยวกับเพื่อนผู้ชายง่ายๆ แบบนี้ คุณท่านก็น่าจะรู้จักนิสัยคุณแทนดีไม่ใช่เหรอคะ”
เดือนประดับคิดตามแล้วหัวเราะเบาๆ จริงอย่างที่แป๋วแหววพูด ตรีทศเป็นคนหวงของมาก ไม่ว่าเขาจะชอบหรือไม่ชอบ แต่ถ้าได้ขึ้นชื่อว่าเป็นของของเขาแล้ว ใครหน้าไหนก็แตะต้องไม่ได้ทั้งนั้น การที่เขาปล่อยให้พิมดาริกาไปเที่ยวค้างคืนกับเพื่อนผู้ชายง่ายๆ แบบนี้เป็นเรื่องที่ไม่ปกติ เมื่อคืนนี้เขาอาจจะเมาอย่างที่แป๋วแหววพูดจริงๆ ก็ได้
“คุณท่านยังจะหัวเราะได้อีกเหรอคะ” แป๋วแหววทำหน้างง ไม่เข้าใจเจ้านายเลยสักนิด “เวลาคุณแทนอาละวาดน่ากลัวจะตาย คนอะไรดุยิ่งกว่าเสือ แป๋วแหววกลัวระเบิดลงคุณพรีมจริงจริ๊งงง”
“ฉันชักอยากเห็นเสืออาละวาดซะแล้วสิ” เดือนประดับยิ้มอย่างมีแผนการบางอย่างในใจ
ตรีทศถูกเดือนประดับโทร. ตามกลับบ้านตั้งแต่ยังไม่เที่ยงวันทั้งที่ปกติย่าจะปล่อยให้เขาใช้ชีวิตอย่างอิสระเพราะถือว่าโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว รับผิดชอบตัวเองได้แล้ว ทว่าวันนี้ผู้เป็นย่ากลับโทร. ตามให้กลับบ้านด่วนโดยไม่ยอมบอกเหตุผลอะไรนอกจากบอกว่าให้กลับมาคุยกันที่บ้าน ทำให้เขาต้องรีบกลับบ้านด้วยความร้อนใจ
“คุณย่ามีเรื่องด่วนอะไรหรือเปล่าครับ หรือว่าไม่สบาย”
“ย่าไม่เป็นไร” เดือนประดับตอบเสียงเรียบก่อนถามด้วยคำถามที่ไม่เคยถามเลยตั้งแต่พ้นวัยนักศึกษา “เมื่อคืนไปนอนที่ไหนมา”
“คอนโดฯ ครับ”
“กับใคร”
“วันนี้มาแปลก” หลานชายประหลาดใจ “ปกติคุณย่าไม่เคยสนใจเลยว่าผมจะไปนอนที่ไหนกับใคร”
“เมื่อก่อนแทนโสด ย่าไม่ยุ่ง”
“ตอนนี้ผมก็โสด” ตรีทศแย้งทันที
“อย่าลืมนะว่าตอนนี้แทนมีพรีมเป็นว่าที่เจ้าสาวแล้ว” น้ำเสียงของเดือนประดับคล้ายตำหนิอยู่ในที “หรือว่าระหว่างที่รอน้องเรียนจบ ย่าจะจับเราสองคนหมั้นกันไว้ก่อนดี แทนจะได้เลิกคิดสักทีว่าตัวเองยังโสดอยู่
“แล้วแต่คุณย่าเห็นสมควรก็แล้วกันครับ ถึงวันนี้ไม่หมั้น วันหน้าก็ต้องแต่งงานกันอยู่ดี”
“ถ้างั้นย่าจัดงานหมั้นให้เดือนหน้าเลยก็แล้วกัน”
“ครับ” ชายหนุ่มตอบรับแค่เพียงสั้นๆ แล้วดึงบทสนทนากลับเข้าประเด็นเดิม “ตกลงคุณย่าโทร. ตามผมกลับบ้านทำไมครับเนี่ย”
“ย่าเป็นห่วงพรีม อยากให้แทนตามไปดูน้องให้หน่อย”
“ตามไปดู? ไปดูที่ไหนครับ?”
“อ้าว แทนเป็นคนอนุญาตให้น้องไปเที่ยวเอง แล้วจะไม่รู้ได้ยังไงว่าน้องไปไหน”
“ผมเนี่ยนะอนุญาต” เขาทำหน้าเหวอพร้อมชี้นิ้วเข้าหาตัวเอง
“ก็ใช่น่ะสิ เจ้าพรีมบอกย่าว่าแทนอนุญาตแล้ว”
“คุณย่าโดนหลานรักหลอกแล้วละครับ” ตรีทศคิดแล้วแค่นยิ้ม “ร้ายจริงๆ เอาชื่อผมมาอ้างเนี่ย กลับมาต้องจัดการซะหน่อยแล้ว”
“เจ้าพรีมไม่เคยโกหก น้องเอาข้อความที่แทนอนุญาตให้น้องไปเที่ยวมาให้ย่าดูแล้ว ย่าเห็นกับตา ว่าแทนเป็นคนอนุญาตให้น้องไปเอง อย่าบอกนะว่าเมื่อคืนนี้เมาจนจำอะไรไม่ได้
“ผมไม่ได้เมา เมื่อคืนผมดื่มไปแค่นิดเดียวเอง” ว่าแล้วก็หยิบโทรศัพท์มือถือของตัวเองออกมาเปิดแอปพลิเคชันไลน์ให้ย่าดู “คุณย่าดูได้เลย ไม่มีข้อความจากพรีมเลยสักข้อความ”
“เราลบทิ้งไปแล้วน่ะสิ”
“ผมจะทำแบบนั้นไปทำไมครับคุณย่า”
“ย่าจะให้เจ้าพรีมแคปหน้าจอส่งมาให้ดู จะได้รู้ว่าพรีมโกหกหรือแทนเมามากจนจำอะไรไม่ได้กันแน่” เดือนประดับมองค้อนหลานชายแล้วโทร. ไปบอกพิมดาริกา ครู่หนึ่งหญิงสาวก็ส่งภาพหน้าจอไลน์ที่ตรีทศพิมพ์ตอบกลับมาว่า ‘จะไปไหนก็ไป’ ให้ย่าดู
“นี่ไง ดูซะให้เต็มตา”
ตรีทศเห็นภาพที่พิมดาริกาส่งมาแล้วอึ้งไปเลย เมื่อคืนนี้เขาไม่ได้เมา แล้วเขาก็แน่ใจว่าไม่ได้เป็นคนตอบข้อความนี้ด้วย แต่แล้วก็ฉุกคิดอะไรขึ้นมาได้ เมื่อคืนนี้เขาเผลอวางโทรศัพท์มือถือไว้บนโต๊ะแล้วไปเข้าห้องน้ำ พอกลับออกมาก็เห็นว่าโทรศัพท์มือถือวางอยู่ผิดที่ เจนรวีที่นั่งเฝ้าโต๊ะอยู่คนเดียวบอกว่าเหล้าหกก็เลยเลื่อนโทรศัพท์มือถือของเขาไปวางไว้อีกที่
“สรุปว่าพรีมไปเที่ยวค้างคืนที่พัทยา ไปกับใครครับ”
“ไปกับลีโอ” เดือนประดับจงใจบอกแค่ชื่อเพื่อนผู้ชายเพราะอยากปั่นให้ตรีทศ ‘หวงของ’ ทว่าไม่ได้ผล เขาเพียงแค่นิ่งเงียบอยู่ครู่หนึ่งเหมือนครุ่นคิดอะไรบางอย่างก่อนจะพูดอย่างไม่ใส่ใจมากนัก
“แต่จะว่าไป พรีมก็โตแล้ว น่าจะดูแลตัวเองได้ คุณย่าไม่ต้องห่วงมากก็ได้ครับ”
“พรีมเป็นว่าที่เจ้าสาวของแทนนะ จะปล่อยให้ไปสนิทสนมกับผู้ชายอื่นเกินพอดีได้ยังไง ถ้าพรีมกับลีโอเกิดรักกันขึ้นมา เจ้าพรีมไม่ยอมแต่งงานกับแทนแน่ๆ แล้วถ้าพรีมไม่ยอมแต่งงานกับแทน แทนก็จะไม่ได้มรดกอะไรของพ่อเลยนะ”
“พรีมเซ็นสัญญาแล้ว จะกลับคำไม่ได้”
“สัญญาก็แค่กระดาษแผ่นนึง ถ้าพรีมไม่ยอมแต่ง สัญญากี่ฉบับก็ทำอะไรไม่ได้ อีกอย่าง ถ้าพรีมแต่งกับลีโอก็สบายไปทั้งชาติ บ้านลีโอรวยมาก พรีมไม่เดือดร้อนหรอก คนที่จะเดือดร้อนคือแทน เพราะแทนจะไม่ได้สมบัติของพ่อเลยสักบาท ย่าเตือนด้วยความหวังดีนะแทน ทำยังไงก็ได้ให้น้องรักแทน ยอมแต่งงานกับแทนด้วยความเต็มใจ เพราะถ้าพรีมทิ้งแทนไป แทนจะกลายเป็นคนที่เหลือแต่ตัว ถึงตอนนั้นย่าก็ช่วยอะไรแทนไม่ได้นะ”
ตรีทศเพิ่งตระหนักตอนนี้นี่เองว่า เกมนี้เขาตกเป็นรอง พิมดาริกา เพราะถ้าเธอบิดพลิ้วไม่ยอมแต่งงานกับเขา หรือหนีการแต่งงานไปหลังจากที่เรียนจบเขาก็จะไม่ได้สมบัติอะไรเลยอย่างที่ย่าพูด อีกทั้งคำว่า ‘ถูกทิ้ง’ ก็ทำให้เขา ‘หัวร้อน’ ขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ ผู้ชายอย่างเขามีแต่ผู้หญิงวิ่งไล่ตาม ถ้าถูกเด็กที่เขาเหม็นขี้หน้ามาตั้งแต่เด็กทิ้ง คงเสียฟอร์มชนิดที่ไม่รู้จะเอาหน้าไปซุกไว้ที่ไหนเลยทีเดียว “ทำไมคุณย่าไม่ห้ามพรีมตั้งแต่แรกละครับ”
“น้องบอกว่าแทนอนุญาตแล้ว หลักฐานก็มี ย่าจะพูดอะไรได้ แต่พอมาคิดดูอีกที ย่าไม่สบายใจเลยที่พรีมไปเที่ยวค้างคืนกับเพื่อนผู้ชายอย่างนั้น ย่าก็เลยโทร. ตามแทนกลับมาบ้านนี่แหละ แทนตามไปดูแลน้องที่พัทยาให้ย่าหน่อยนะ”
“ครับ” คราวนี้ตรีทศรับคำอย่างไม่อิดออด ตอนนี้พิมดาริกาได้ขึ้นชื่อว่าเป็นว่าที่เจ้าสาวของเขาแล้ว เธอจะไปเที่ยวค้างคืนกับผู้ชายหน้าไหนไม่ได้ทั้งนั้น เพราะการปล่อยให้เธอไปสนิทสนมกับผู้ชายคนอื่นเท่ากับเป็นการเปิดประตูแพ้ให้ตัวเอง
ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เกมนี้เขาต้องเป็นผู้ชนะ!
- Writer
