Sincerely yours

chapter 26

Chapter 26

"V-Van?" Nanginginig ang boses kong tinawag ang pangalan niya. "Ba-bakit ka an-andito?" I stutter.

Hindi niya ako sinagot. Bobo ka ba Summer? Andito ang fiancee niya malamang, pero mag aalauna na ng nadaling araw bakit nandito parin siya?

"Is this yours?" Galit, malalim, at may pagka paos ang boses niya. Mukha rin itong pagod pero nakatago lang sa maganda niyang mukha.

Wala na ang kaunting balbas niya ng huli kaming nag kita. Mas naging makinis pa lalo ang balat niya ang buhok niyang naka ayos na para siyang si Captain America. ang bango niyang tignan. At ang laking lalaki ni Van ang malabad niyang dibdib ay parang kayang yumakap ng dalawang ako.Kaya wala sa sarili akong napa hanga sa kaniya.

Bobo Summer. May fiancee na yung tao kaya tumigil ka! Magkakaanak na sila.

"Y-Yes what can I help you sir?" Pina sungit ko ang boses ngunit lintik na bulol bakit ang uso non sakin.

Nanginig ang kamay ko kaya itinago ko ito sa likod ng nakita kong doon si Van naka tingin. Tumaas ang kilid ng labi niya at naging isang smirk iyon.

"Nasan ang anak ko?!" Galit na siya at nakaramdam ako ng takot. sa tono ng pananalita niya tiyak na kukunin niya sakin si Vreine.

"Anak?" Maang maangan ko bahagya pa akong tumawa para ma ibsan ang takot ng nararamdaman.

"Don't you dare lie to me Summer! Nakita kong buntis ka sa airport nong araw na umalis kayu ng kapit mo!" Nakita ko kong paano nanlaki ang mata niya at lumabas ang kaunting ugat sa leeg dahil sa galit.

" Well.. I'm sorry Van pinalaglag ko ang batang iyon. You think gusto kong magkaanak sa mamamatay tao?" matapang at parang wala lang sakin ang sinabi ko.

I'm so sorry Vreine. Mommy loves you so so much itong daddy mo lang talaga ang hindi ko kinaya.

"No! It's not true alam kong hin-"

"Hindi ko rin alam na makakaya mong pumatay ng inosinteng tao, Van!" May diin at galing kong sabi lumapit ako sa sasakyan at akmang aalis ng pigilan niya ito.

" Here's my card. Call me, naba-"

"No thanks, hindi ko kailangan yang card mo at lalong lalo na yang pera mo! I can fix it. With on my own!" Isang masamang ngiti at padabog kong binuksan, pumasok at sinara ang pinto.

Nanginginig kong pinaandar ang makina at mabilis na umalis.

Ng nakalayo ako ng kaunti sa lugar na yon ay agad kong pinarada ang sasakyan sa tabi. Una kong ginawa ay hinanap ang cellphone ko alam kong sa bag ko yun nilagay bakit parang wala.

"Nasan naba yon. here!" Bulong ko sa sarili. Agad kong tinawagan si Miko. Nanginginig ang buong katawan ko sa takot.

"Miko si Van." Takot ang boses ko pero nabigla ako ng merong kumatok sa pinto ko hindi tinted ang sasakyan ko kaya malamang alam niya ang ginagawa ko sa loob.

"A-andito si Van. Miko ilayo mo si Vreine, please. " Pagmamakaawa ko habang nakatingin sa galit ng mga mata ni Van. Bakit niya ako sinundan?

" Summer nasan ka pupuntahan kina." Alam kong nasa manila si Miko sa ganitong oras, dahil sa trabaho.

"Andito sa tagaytay alam na niyang nandto ako pero hindi niya pa alam kong saan bahay akong naka- ah." napa sigaw ako at napa yuko dahil sa malakas na suntok ni Van sa kilid ng pinto nitong sasakyan ko alam ko na mababasag ito kaagad.

" Summer!" Sigaw ni Miko naramdaman ko ang mabilis niyang pag hinga sa kabilang linya at alam kong tumatakbo siya.

" Kunin mo si Vreine sa bahay." Mahina kong sabi at pinatay kona ang tawag. Tinignan ko ulit si Van ng masama. Aalis nalang sana ako ng muli niya itong hinampas kaya napa talon ako sa gulat.

"Bubuksan mo to o babasagin ko ang itong lintik na bintana mo?!" Napa lunok ako dahil sa takot.

Binuksan ko ang pinto at lumabas dahil hindi naman akong pweding umuwi dahil tiyak na malalaman niya ang tungkol kay Vreine.

"Ano ba Van." Galit ko siyang tinignan at nilingon ang sinuntok niya nanlaki ang mata ko dahil malaking sira ang natamo ng kakawa kong sasakyan.

G*gong Van to isang linggo ko pa lang ito kinuha tapos sisirain niya ng malala?

"What the! Ano ba ang problema mo ha!" Tinignan ko siya ng masama at tinulak ng buong lakas. Nagulat ako ng natumba siya sa ginawa kong tulak. Bakit ganito at ang dali dali ko siyang patumbahin.

"Ang anak ko. Please Summer." Pagmamakaawa niya Nakaramdamm ako ng sakit dahil sa mata niyang nagsusumamo. "Hindi ako naniniwala sa sinasabi mo. Alam kong hindi mo kaya iyon." Para siyang lantang gulay na nakaupo sa kalsada. Kani kanina lang ay galit na galit ito tapos bigla nalang ganito ang itchura niya?

"Van umalis ka nalang." Nag iwas ako ng tingin.

" I will do everything just give me back my child, Summer. Please." Narinig ko ang sakit sa kaniyang boses. Bakit ganito? Bakit ang sakit sakit parin? Bakit ang sakit sakit parin na makita siyang nasasaktan?

"Magkakaanak na kayo ni Dailana doon mo nalang ibuhos ang pagmamahal mo para sa anak natin." Nasaktan ako sa sinabi ko maybe I'm the worst woman in his life dahil dito sa ginawa ko.

Pero hindi ko kayang mawala ang anak ko lalo na't pag nandoon siya ay magiging kawawa at maging bastadong anak lang ang ituturing sa kaniya. ayukong ring mangyari ang ibinanta ni Dailana sakin noon. Kahit masakit man ay dapat kong layuan si Van. Para sa anak ko, para kay Vreine.

Wala siyang nasabi sa sinabi ko at parang nagulat pa ito na alam ko ang tungkol sa kanila ni Dailana. Nagkatitigan kami ng tatlong sigundo saka ako tumalikod at sumakay ulit ng sasakyan

hindi ko man gustong iwan siya doon na ganon ang itchura ay ginawa ko parin dahil ayokong nakikita ang mukha niya. Pagkatapos ng mga nangyari hindi ko akalain na ganito ang magagawa niya.

Van's POV

Nagising ako dahil sa tawag. Hindi ko namalayan naka tulog pala ako dito sa office. It's four o'clock in the afternoon at kahapon pa ako walang tulog kaya siguro bumigay na itong katawan ko.

"I know where is Summer." Napa intad ako ng narinig ko ang sinabi ng investigator halos tatlong taon ko siyang hinanap sa New York, London at Italy dahil nong araw na umalis siya ay tatlong Summer Sabastian ang nakita kong naka book ng flight with both exact time.

Napamura ako kay Miko muntik ko na siyang mapatay nang araw na tinago niya ang mahal ko. Ni hindi man lang niya sinasagot ang mga tawag ko for 3 weeks kong hindi ko pa siya na abutan noong sa conference ay hindi ko parin siya matatagpuan. Agad ko siyang kuwenilyuhan ng nakita ko ang pagmumukha ng taksil kong kaibigan. Well not anymore.

After I heard what Henry said I immediately grab my things and walk through the parking lot.

Sinabi ko sakaniyang magkita kami. Alam na niya kong saan ko siya parati pinapapunta, kong nandito siya sa Pilipinas at pag kumukuha ako ng impormasyon sa kaniya.

Balak ko na sanang tanggalin siya at mag hahanap na lang ng bago kaso ay binigyan ko siya ng chance. That was my woman thought me. At pinahanap ko dito sa pinas si Summer.

"We're is she." Pilit kong pinakapahinahon ang napakabilis kong puso. She's always making my heartbeat weirdo and to the point that it's making me mad.

"Tagaytay po sir. Ayon sa imbistiga ay dalawa taon at kalahati na silang naninirahan doon. May kasama silang bata at kasama niya sa bahay ang asawa niya ayon sa mga kapit bahay nila" kumuyom ang mga kamao ko. Anong sabi niya? 'asawa?' what the hell kong sino man siya prepare his hole because I'm f*****g kill that man

Whoever he is. Even its Miko. F**k him. Summer is mine. She's my woman, my girl, and I'm f*****g get her.

"Lets go to. I'll get my family." Tumayo ako at ramdam ko ang pagsunod ni Henry.

May nakita akong isang dalaga at binata na nasa labas ng gate ng sinasabing bahay ng pamilya ko. May kasama silang bata. Una ko palang nakita sa bata ay alam kong siya na ang batang iyon. She's my daughter. Napahilamos ako sa mukha ko ng nakaramdam ako ng sakit sa dibdib.

I'm going to kill Miko. Tinago niya ang pamilya ko.

Nag lakad sila at parang mawawala na sa tingin ko ang bata kaya naman bababa na sana ako ng biglang may lumabas sa gate at hinabol yung dalawa na may kasamang bata.

Nanlaki ang mata ko ng si Miko ang nakita ko. Base on his attire he's going to office. Tinakbo at nakita kong hinalikan niya sa ulo ang anak ko. F**k him.

Kinausap niya ng kaunti ang babae at bumalik para buksan ang gate. Lumabas ang sasakyan ni Miko. Ang binata na ang nag sira ulit at ang babae naman yung nag lock, at nag si akyatan sa sasakyan ni Miko . Pinanood ko lang sila na parang gusto ko na silang sugudin at kunin ang anak ko. Pero hindi ko ginawa. Gusto ko kay Summer ko mismo marinig na may anak ako gusto ko siya ang mag pakilala sakin sa anak namin. At ayoko siyang pangunahan.

"What's her name?" Tanong ko bigla habang pinanood ang sasakyan habang umaalis

"Vreine po sir."

Napangiti ako dahil sa pangalan. "Sounds like mine."

Nakita ko sa kilid ng mata ko ang takang mukha ni Henry dahil siguro sa sinabi ko.

Sinadya kong ibunggo ang sasakyang dala ko dito sa nakaparadang sasakyan sa labas ng CHACHA restaurant. Ang pangit ng pangalan katulad ng pangit na lalaking nandoon sa bahay ng anak at asawa ko. Hinintay ko si Summer na bumalik dito sa sasakyan niya. Na mimiss ko na ang mahal ko. f**k you Miko. Pagnakuha ko si Summer, at kong pwedi lang na itali ko siya sa baywang ko ay gagawin ko iyon hindi lang siya mawala ulit.

Almost 2 hours akong nag hintay bago dumating si Summer.

"Excuse me?" A simple words pero bumilis at sumakit sa bilis ang puso ko. Ng lingunin ko siya ay napakaganda niya parin walang pinagkaiba maliban sa suot niyang halos labas na ang kurba ng katawan. F**k.