Sincerely yours

chapter 25

Chapter 25

"Angel, ang bilin ko sayo ha na wag mo hahayaang ubosin ni Miko ang cheese." Paalala ko kay angel. Na agad niya namang initango pinapakain niya ng pananghalian si Vreine habang nakikinig sa mga binibilin ko.

"Pag magising na si Miko ay sabihin mong nag luto ako ng grahams kagabi at nandiyan sa ref. Sabihin mo rin na hinintay ko siya na makauwi. Gawin mo ang lahat para magsisi yung mukong yun. " I giggled natatawa at nasasayahan ako tuwing nagagalit si Miko na naiinis siya sa sarili. Alam ko kasing pag sisihan niya iyon ng husto dahil pinaghintay niya ako kagabi.

Two month palang naman dito naninirahan si Miko dahil lahat kami ay babae na baka daw may mangyari pang masama sa amin. Noong una ay gusto niyang sa bahay niya kami manunuluyan pero humindi ako dahil nahihiya na ako sa maraming tulong na ginawa niya samin. Isa pa baka makita kami ni Van doon yun ang pinaka ayaw kong mangyari. Alam ko na man na hindi ito pang habang buhay pero wag lang ngayun hindi kopa kaya

Araw araw siyang nagmamaniho mula dito pabalik sa manila city it took two hours or two and half pag naging traffic. Thats why araw araw din akong nag aalala na baka mapano siya sa daan. Naghire narin siya ng driver dahil na trauma sa nangyari, ako naman ay na trauma din at ayaw ko nang makakita ng isang bangkay. Kahit aksidente lang at kong may naka handusay sa kalsada ay hindi na ako maka hinga at nahihimatay na ako sa kaba.

"Angel yung mga pusa pakainin mo rin ha. Thank you." Huling bilin ko at isang halik sa pisngi ng napaka cute kung anak bago ako pumasok sa akin kotse at umalis na. Naka black skirt ako na nag palabas ng malaki kong pang-upo. And White polo na nilagyan ko ng itim na working jacket sinamahan ko narin ng black heel with four inches.

Nahihirapan ako noong una sa ganitong suot dahil hindi ako kompotable. Pero binigyan naman ako ni Miko ng napaka laking confident dahil sa mga nasty words na lumalabas sa bibig niya. Gusto ko nga sanang batukan eh kaso nandoon ang anak ko even though na hindi pa siya nakakaintindi non but still ayokong naririnig at nakikita niya ang mga ganong bagay.

Yes. Marami na kaming pusa dahil nanganak ang pusa ni Rain nong isang taon at katulad ko ay nanganak ito ng walang ama.

Nasa byahe ako ng biglang tumunog ang cellphone ko.

“Yes, Good morning. This is Summer Sabastian. How may I help you?"

"Youu ordered a cake from us. I would just like to ask what time you will pick up the cake ma'am?"

Napa sampal ako ng sariling noo. S**t bakit nakaligtaan ko yun.

" Sorry po ma'am. Maybe 3 pm ? Okay lang po ba?" Tanong ko.

" Yes po ma'am, but make sure you will pick it up by exactly 3pm."

Natapos ang tawag at agad kong tinawgan si Angel.

"Angel paki gising naman si kuya Miko mo ng 2:30 sabihin mong pumunda siya sa sweet shop may enorder akon cake para sa birthday ni Pao-pao."

Kahit wala dito ang dalawa hindi ko naman pweding ipagsawalang baha ang mga kaarawan nila kailangan ko silang handaan kahit kaunti.

" Okay po. Copy. Nga pala Ate pwedi po ba akong mag paalam sa'yo, pupunta sana kami ni Vreine sa park mag kikita kasi kami ni Kent. Kong okay lang po pero pwedi naman pong hindi."

I just nood even she don't sees me.

"Yup.. Okay lang naman. Basta wag mo lang pababayaan ang anak ko ha." And then I smile while slowly driving.

Nandito na ako sa harap ng restaurant na pag me-meetingan daw. Well na una na dito si Sir Dan, always naman yun on time minsan nga advance haft an hour 'yon. Ayaw niya kasing pinaghintay ang mga cliente niya lalo na pag big time.

Pinatay ko ang makina ng sasakyan kasabay ng pag baba ko ng cellphone. Hindi pa ako naka baba ng sasakyan ay nakita kona si Sir Dan sa bintana mismo naka upod.

Well this restaurant is unique. Wood lang ang buong ding ding at kristal naman yung bintana pati yung pinto. Mula sa mga malalaking bintana at pinto ay makikita mo ang pagka unique ng loob dim lang yung lights, and every table have their own unique candle lights.

Ito na siguro ang tinatawag na romantic pag dito ka dinala ng boyfriend mo..

While I silently adore this restaurant ay papa lapit ako sa inuupuan ni Sir Dan but my smile faded ng nakita ko kong sino ang nasa harap niya at masaya silang nag uusap.

Ng nakarating ako sa kinaroroonan nila ay sabay silang dalawa tumayo

"Oh.. here she is." Sir Dan formally introduce to his client.

"Miss Summer, this is Miss Flores. Our new client. She's the one I'm telling you I've been friends with for a long time."

Nasa kay Diana lang ang tingin ko at nakangiti itong inabot ang kamay niya na parang hindi ako kilala. Bakit ang sakit? Mas naging masakit ang naramdaman ko ng nakita ko ang bilog nitong sinapupunan. She's pregnant? With Vreine's father?

Tinanggap ko ang kanyang kamay ng walang pag aalinlangan.

"Nice to meet you again Summer. I think this time we get to know each other." Napa nganga ako sa sinabi niya

You b*tch, inagaw mo ang asawa ko tapos ito ang sasabihin mo.

Siya ba talaga? O ako ang nang agaw?

I shook may head and get my self in. Peke akong ngumiti

"Yeah, I hope so."

Naging maganda ang usapan at na uwi ito sa kontrata. Nalaman ko na meron palang laundry si Dailana sa Makati doon nag papa laundry ang mga sikat na artista at kahit yung mga hotel ay siya ang kinuha.

Sir Dan wants Dailana to advertise our product, and Dailana wants to have 30 percent for the products

Hindi ko alam kong ano ang mangyayari pag magpatuloy kaming konektado ni Dailana. Ayokong makita ni Van ang anak ko. Ayukong kunin niya ito sakin. Para na akong naiihi sa kaba.

"Miss Sabastian, are you okay?" Now, even si sir Dan ay nakakaramdam ng pagka bahala ko.

"Yeah!" Napa lakas ang boses ko dahil siguro sa bigla at takot na nararamdaman ko. " I mean, yes sir." Kahit ako nabigla rin sa ginawa kong iskandalo.

Tinaasan lang ako ng isang kilay ni Sir Dan at saka hinarap ulit ang kausap. Tinignan ko si Dailana nakatinin rin pala ito sakin nginitian pa talaga ako kaya peke akong ngumiti pabalik sabay inum ng tubig.

"How's your life Dailana? Ang alam ko kasal kana." Nabigla ako sa tanong ni Sir Dan. At mas lalo akong kinabahan sa isasagot sa kaniya.

"Nope, I'm engaged." Natutuwa niyang pinakita ang kanang kamay. Habang ako parang gusto ng umiyak dahil sa sakit. "Nag text ang fiancee ko hindi daw siya makakarating ngayon may importanteng meeting daw. Pero susundoin naman ako mamaya non kaya naman chill makikilala mo siya maya maya."

How I wish it's not going to happen. Ang huli naming pagkikita ni Dailana ay sinabihan niya akong layuan ko ang fiancee niya muntik pa kaming mag away nong mabuti lang at nakita kami ni Arthur ng araw nayun, dahil parang gusto na niya akong sabunotan dahil sa galit. Masaya na siya ngayun dahil na kuha na siya si Van ganon ba?

"It's so good to see you again Dailana. Maybe next time we could get a drink? Pag wala na diyan sa sinapupunan mo ang bata." Natatawa itong kinausap at nagpaalam kay Dailana.

"Are you sure? hindi mo talaga hihintay ang fiancee ko? He's on his way now." Tiinignan niya ang oras sa cellphone at muli tinignan si Sir Dan. Gusto bang ipag malaki ni Dailana na nanalo siya sa amin dalawa na siya ang nag wagi at ako ang ang talonan?

Pero tahimik lang ako sa likod ni Sir mahinang nagpapasalamat sa diyon na hindi pala ito ang importanteng meeting niya at tumitingin sa tablet chene-check ang susunod na schedule. Umabot kami ng 3 hours dito sa restaurant and he still have a meeting in Manila kaya kailangan ko talagang mag stay. I wonder kong nakuha na ni Miko ang cake.

Naginhawaan ako ng naka pasok na kami sa kotse ni Sir Dan. Ngunit may pagtataka kong bakit ganon ang asta ni Dailana? At bakit niya sinabi yon? Gusto niya bang ipamukhangn talaga sakin na isa akong talunan?

Nasa front seat ako at nasa likod si Sir Dan natutulog dahil matagal pa ang byahe may sarili itong sasakyan kaya iniwan ko muna panandalian ang sasakyan ko doon sa parking lot ng restaurant.

"Van is the best?" Hindi ko namalayan sa kakaisip ko ay na sabi ko na pala ito ng mahina tama lang para marinig ng mga taong kasama ko sa kotse.

"Yes Summer? Anong sinabi mo?" Napa intad ako sa biglaang tanong ni Sir Dan.

"Ah. M-malapit na po tayo Sir."

Halos tatlong oras ko na iisip ang sinabi ni Dailana dahil sa traffic ay natagalan kami.

"S**t. Bilisan mo ang pagmamaniho Carlos!" Napatingin ako sa wrest clock ko and i found out na kalahating oras nalang ang kailangan namin at dapat nandoon na kami.

Binilisan nga ni manong Carlos ang pag mamaneho at wala pa sa kalahating oras ay nasa manila na kami dali dali akong bumaba ng sasakyan ng nakarating kami sa kinaroroonan. Familiar ang place.

What the f**k is this the restaurant i use to eat with Van? Hindi ko noon na pansin ang pangalan ng restaurant dahil hindi ko namam pinapansin nito noong andito kami. It's Zaiki?

Bigla kong naalala ang mga nakaraan ko dito at bigla ko ring na miss si Rose.

Natapos ang meeting nag permahan sila for the contract. Halos kalahating gabi na ako naka uwi. Ng naka uwi doon ko lang naalala ang sasakyan ko pala. Nasa gate na ako ng tumawag ako ulit ng taxi nahirapan pa ako maghanap dahil gabi na mabuti nalang at may nakita pa ako.

Dali dali kong pinuntahan ang sasakyan ko ng nakababa ako ng taxi pero napa hinto rin ako ng nakakita ako ng isang bultong lalaking nasa harap mismo ng sasakyan ko at may hinahanap.

Mahina akong nag lakat at pinag mamasdan siya nakatalikod kasi ito at nag hahanap ng kong ano.

"Excuse me?" Tanong ko huminto siya at nilingon ako kasabay non ang bilis ng puso ko. f**k.