Sincerely yours

chapter 7

chapter 7

"Van,. sa totoo lang... I do really like your lips." I whispered in his left ear. Pagkatapon niya akong ihiga.

Hindi ko alam kong asan to basta sumama lang ako sa kaniya. I know I'm safe with him.

"This lips..." I barely touched it.

"I always what it. Ngayun ko lang to naramdaman Van." My puffy eyes met his. Nakita ko siyang napalunok kaya tumawa ako ng mahina.

"What a cutie." I pinch his nose. he suddenly pulled me to met his lips. His lips was dangerous. Pero ginaya ko agad ang galaw ng mga labi niya.

"Van." In my sexiest voice. He stop kissing and he stared at me like I'm a lollipop he really want.

" Summer please stop it. I don't know what I will do if you continue doing this." pinag dikit niya ang mga noo namin.

" Van what did you do?" Nakita ko ang gulat sa kaniyang mga mata.

"What do you mean?" Hinawakan niya ang pisngi ko na para bang pagmamayari nito.

"My first kiss. You stole it. I was supposed to give it to someone I love." hindi ko alam kong bakit hindi ko ma control ang mga lumalabas sa bibig ko. Parang gusto ko lang ipalabas lahat ng gusto kong sabihin sa kaniya.

Gusto kong malaman niya na nahihirapan na ako sa mga ginagawa niya.

"F**k. No... Just me,. just me, okey?, I don't want you to love someone else. But me. you understand? Exept your siblings. And I hate Miko too. Hindi ko gusto na nag uusap kayu." his husky voice made me want to kiss him more. But I just stared in his wet lips.

"Van, he's my best friend."

Hinalikan niya agad ako pagkatapos ko mag salita.

"Shut up." bulong nito habang nasa labi ko ang mga labi niya. Naramdaman ko na nasa ibabaw ko na si Van ang mga kamay nito kong saan saan pumupunta. Napa ungol ako dahil sa mga haplos ng kamay niya sa tiyan ko bumitaw ako sa halik niya kaya bumababa ang mga labi nito sa leeg ko.

"Ohh.. Van..." Hindi kona mapigilan ang sarili sa gina gawa niya. Hinawakan ko siya sa buhok gusto ko ibalik ang mga labi niya sa labi ko. Para akong asong gutom. pero hindi nangyari ang gusto ko. Naramdaman ko nalang ang mga labi niya sa tuk-tuk ng pagmamayari ko. Ang bilis ng kamay niya hindi ko namalayan naitaas na pala niya ang mga damit ko. Nakaramdan ako ng antok sa ginagawa niyang 'yon.

"Ohh.. Van pl-please do-don't stop" diniin ko ang ulo sa malambot niyang kama dahil sa sarap ng mga ginagawa niya. Gusto kong itulak ang mukha niya sa dibdib ko gamit ang mga kamay kong naka sabunot sa kaniya pero bago ko pa man magawa yon ay inangat na niya ang ulo niya at matyaga akong pinagmasdan. Nagkatinginan ang mga mapupungay naming mga mata.

"Aray." Napa hawak ako sa ulo ko sa subrang sakit nito. Kakagising kolang sa hindi pamilyar na kwarto.

nagmadali akong bumangon mula sa pagkakahiga ko at pumunta sa pintuan to check if it was open. Nakidnap ba ako? Si Van last ko na kasama... Van! Nasaan na siya? binuksan ko ang pintuan at nang pagbukas ko ay may taong nakatayo sa harap ko.

“Oh, you're finally awake.” Sabi ni Van sa akin,

I blink twice to make sure it was Van "Ah.. Van good morning" he offered me a table bed tray with a cup of soup and a glass of water meron pang aspirin na nakalagay

"Take it,. make sure to take the medicine." why does he always command me. But still tango lang ang na bigay ko wala ako sa mood para mag protesta nyayun. At tama siya kailangan kong inumin to dahil sa sakit ng ulo ko.

Kinuha ko ang tray at pumasok sa loob naramdaman ko ang pagsunod niya sakin sa likod. Natigilan ako ng nakita ko ang hinigaan ko kanina ang dalawang unan ay nagamit? Halata kasing dalawang tao ang humiga dito hindi naman ako malikot kong matulog kaya bakit ganito to?

"Van!" May kaba sa boses ko.

"Why?" With a worried voice. I see him suddenly standing in front of me .

" San ka natulog?" Kinakabahan ako sa mga tinatanong ko sa kanya. Ang huli kong naalala nasa restaurant pa kami.

"So you don't remember." He was amuse

"Van! Saan nga?!" Kinakabahan na ako sa mga tono ng pananalita niya.

"It's my room, Summer" I want to say something pero walang lumalabas sa labi ko.

And then he called my name again

"What ha-happen?" Napa lunok ako sa subrang kaba. with extreme nervousness I trembled as well as the tray I was holding.

"So That's the reason why you're nervous?" With an unbelievable look. "Don't worry. I'll tell you everything." His devil smile. I hate it. " Pwedi natin gawin yun ulit. If you like, too." lumapit pa ito sakin. Nabunggo na ang tray sa tyan ko at dumikit siya sa tray para malapitan ako lalo. Sa subrang lapit niya naaamoy kona ang hininga niya. Tinulak kosiya gamit ang tray kaya na tumba ang baso

"s****l harassment itong ginagawa mo!" Diniin ko ang pagsasalita. Magsasalita pa sana ako ng biglang may nag door bell hindi lang isang beses kundi paulit ulit itong nag door bell.

Nag tinginan kami ni Van pero wala akong makitang reaction sa mukha niya.

Ng makalabas si Van hindi padin tumitigil ang pag do-door bell. Nilapag ko ang tray sa kama para makapagsimula ng kumain masakit ang ulo ko kaya kailangan ko tong soup.

Nabigla ako ng biglang bumukas ng mabilis ang pinto susubo na sana ako ng pagkain ng nakita ko ang galit na mukha ni Miko.

Nanlaki ang mata ko ng nakita kong bigla niyang sinuntok si Van natumba ito sa malinis niyang sahig

"G*go ka. What did you do to her" mabilis niya itong pinatayo at kinuwelyuhan. Napa singhap ako kaya mabilis kong nilapag ang kutsara at patakbong nagtungo sa kanila.

"Miko." kinabahan ako kasi ang higpit ng kawag ni miko sa kuwelyo ni Van at hindi to matanggal.

"Miko! Bitaw!" Nagulat siya sa sinigaw ko kaya agad niyang binitawan si Van. Hinawakan at inilayo ako ni Miko kay Van. Nakita ko ang mata ni Van na may galit kanina lang walang ka emotion tong mukha niya pero ngayun namumula na ang mata niya sa galit.

Hinawakan ako ni miko sa kamay ng mahigpit kaya napangiwi ako "Summer mag sabi ka sakin ng totoo,. Ano ang ginawa niya sayo?" Tinignan ko sa mata si Miko natakot ako ng nakita kong pariho sila ng reaction ni Van

"Pi-pinakain niya lang ako ng soup. Miks" I only see madness in their eyes

Hinawakan ako ni Miko at hinila palabas ng bahay nito? I guess. Hindi ko pa kasi nakikita ang labas hindi ko naman alam kong anong klasing lugar to. Hindi pa man kami nakakalabas hinila naman ako pabalik ni Van

"No, she'll stay. Ako ang nagdala sa kaniya dito. Ako ang hahatid sa kaniya." kinabahan ako lalo sa boses ni Van. Also his reaction, I never see that before.

"Van" Kinakabahan ako sakaniya parati niya nalang ako tinatakot.

Tinignan niya ako ng masama. Ang sakit ng pagkakahawak niya sakin

" Summer can you please shut that f****ng mouth up" pilit kong inaalis ang pagkakahawak niya sakin. nasasaktan na ako nagiiba narin ang kulay ng mga kamay ko.

Tinignan ko si Miko. Nakita ko ang galit na mukha nito

" Van si Summer yan kaibigan ko na empleyado mo kaya bitiwan mo siya." may pagbabanta sa tono ni Miko

Nakita kong tumingin si Miko sa kamay kong saan ako hinahawakan ni Van

"G*go ka" nilapitan niya si Van at akmang susuntukin ng inunahan siya ni Van pero hindi parin binibitawan ang kamay ko.

Ang malayang kamay ko ay dumapo sa dibdib ni Van

"Van please" umiiyak na ako sa takot baka ano pa ang mangyari sa kanilang dalawa

"Why are you crying?" Van ask. Naging maamo bigla ang mukha niya ng nakita niya akong umiiyak. Napalunok ako sa takot nawala nadin ang sakit ng ulo ko

Binitiwan nito ang kamay ko at nadapu ito sa pisngi ko. Pinunasan niya ang dumadaloy na luha.

"Tumigil ka na Van, please." nag tinginan kami sa mata. Ng wala na akong makitang galit dito lumayo ako sa kaniya kaunti. Nakita ko si Miko na nakatayo na at masamang naka titig kay Van

"Gusto ko nang umuwi." agad naman akong hinawakan ni miko at lumabas nakita ko si James sa labas kasama si Mike. Tinignan ko sila hindi na ako nakapag salita dahil sa mabilis akong hinila ni Miko palabas ng condo. Akala ko kanina nasa bahay niya kami pero nag kamali ako penthouse pala ito. I knew it by the time na nasa elevator na kme. Nalula pa ako sa mga numero nang floor sa elevator meron itong 73 floors and we are in the highest floor of the building. Miko pressed the ground floor.

Walang ingay kaming naka punta sa parking lot at padabog niyang sinara ang pinto ng kotse niya.

Nasa daan na kami. Pa tingin tingin ako kay Miko habang nag mamaniho ito.

"Miko I'm sorry." alam kong pinagalala ko siya. Alam ko ring buong gabe niya akong hinanap. Kahit hindi niya sabihin alam ko. Dahil mag aalala sakin sila ni Cloud kung gabe na at wala pa ako sa bahay ay si Miko ang tinatawagan nila kaagad. At kilala ko si Miko. Ang itsura niya halatang puyat dahil sa mga namamaga niyang mga mata.

"So this is what you want! Huh?!. Hindi mo gustong bayaran ko yung g*gong yun because you want him to use you?!" Nanlaki ang mata ko sa sinigaw niya sakin napa pikit ako dahil sa mga luhang gustong lumabas. Ang sakit ng sinabi niya, at Hindi ako makapaniwala na ito ang nasa isip ni Miko.

"Are you interested with Van Summer?!" Hindi ko pinansin ang huli niyang sinabi ang na sink in lang sa utak ay kong una niyang sinabi

"Ihinto mo yung sasakyan Miko" nilingon niya ako at gulat akong tinignan. ng nakita niya na namumula na ang mata ko dahil sa gusto ko nang umiyak at papatak na ang mga luha ko ano mang oras. Natauhan siya at mabilis niyang hinawakan ang kamay ko gamit ang isa niyang kamay

"Summer I'm sorry" biglang umamo ang mukha ni Miko. Binawi ko ang kamay sa pagkakahawak niya.

"Hindi ako ganung babae Miko. Ikaw ang best friend ko kaya akala ko kilala mo na 'ko, sapalagay ko nag kamali ako ng hinala." hininaan ko ang pag sabi sa huli

"I know... I know. Im sorry Sum"

"Ihinto mo Miko" sinunud niya ang sinabi ko pero may pagalala parin sa mukha

Nag madali akong lumabas ng kotse niya. hindi ko siya nilingon. Naiinis ako sa kaniya. Hindi ako makapaniwala na ganon pala ang paningin niya sakin.

Nagbabantay ako ng kung ano man ang dumaan taxi man o di kaya jeep. Basta maka alis ako dito at ayokong makita ang mukha ni Miko.

Hinawakan niya ako sa kamay habang may pinapara akong taxi sa malayo.

"Summer I'm sorry. please, Pumasok na tayo sa kotse" mahinahon nitong sambit

"Bitawan moko Miko" ang nasabi ko lang dahil nasa tapat na ang taxi na pinara ko. Agad niya naman akong binitawan. Pumasok ako sa taxi at sinabi ang address ko.

Hindi ko na napigilan nagsilabasan na ang mga luha ko sa mata. Naiiyak ako sa mga sinabi ni Miko. Maybe he's right. Wala akong alam sa mga nangyari kagabi. Baka nga tama si Miko baka ginamit na ako ni Van pero wala namang masakit sakin.

Pag baba ko ng taxi si Miko agad ang nakita ko.

"Summer, I didn't mean that. I mean, you heard it wrong" he was shaking. I felt it kasi hinawakan niya ako sa kamay.

"So ako ang may kasalanan ganun ba?" Mahinahon kong tanong sa kanya

"No. I mean Summer, please let me explain."

"Male-late na ako Miko" binawi ko ang kamay ko kay Miko.

"No!" Nanlaki ang mata ko sa kanya nong sinigawan niya ako ulit "Summer wag kanang magtrabaho don. Sa company namin tutulongan kita. please Summer." hindi ko siya maintindihan kong bakit niya ginagawa sakin to.

"Miko" wala na akong ibang alam na gawin kundi ay tawagin nalang ang pangalan niya. tinignan kosiya sa mata

"I can't believe you" Umalis ako sa harapan niya hindi ko siya kayang harapin ngayun.

Nakita ko sila ni Cloud, Rain at Pao-pao sa loob ng store

"Cloud Bakit hindi ka pumasok?" I ask Cloud to avoid Miko. Naramdaman ko kasing sumunod siya sa likod ko.

"Ate san ka galing nag alala kami sayo." Cloud's eyes are full of worries "Ate muntik ng makulong si kuya Miko, dahil sinuntok niya ang mga pulis sa kulungan. Sabi nila hindi kapa daw nila pweding hanapin dahil wala pang 24 hours kang nawawala." Dagdag pa niya sa sinabi

Napahilot ako sa aking ulo. Bigla lang kasi itong sumakit dahil siguro sa hangover, sa gulo kanina, sa sinabi ni Miko sakin sa sasakyan niya, dahil andito parin si Cloud at hindi pa nakapasok ng dahil sakin, o sa natuklasan ko na ginawa ni Miko.

"Cloud, pumasok kana sa school. Nakakain naba kayu?" I asked. Gusto ko nang maglinis ng katawan at para maka pasok na sa trabaho.

"Kung hindi pa, ito Cloud idagdag mo sa baon mo dun ka nalang kumain sa school at para hindi ka ma late" inabot ko sakanya ang 200 para pangdagdag. May pagkamahalan ang paaralan nila kaya mahal din ang mga pagkain sa canteen nila. Pagkatapos niyang kunin ang pera ay agad na akong nagtungo sa hagdan.

Gusto ko nang takbuhin ang hagdan pa akyat naramdaman ko parin kasi ang presensya ni miko sa likod ko.

Ng naka akyat na ako hinarap ko siya

"Miko umuwi kana." I beg "please " I plead to him

"Summer" every time I'm in my lowest time I always want to hear his voice. But right now I just want to be alone. I looked at him with no emotion, at nasasaktan parin ako sa mga sinabi niya kanina. Mag best friend kami pero bakit ganun siya kong magisip.

I turned around ang find my room which is my safe zone.

Narinig ko na may umalis na sasakyan sa labas. I knew it was Miko. I looked at my clock 7:20 pa lang naman kaya nagmadali akong mag ayos para maka pasok

Exactly 8 sharp ng maka rating ako sa shop.

Nakita kong naka tayo si Van sa pinto mismo ng shop and he's looking at his wrist watch. I watch him from afar. Hindi ko namalayan ngumingiti na pala ako habang tinitignan siya. Ng nakita ko siyang naka tayo diyan para bang nawala lahat ng galit na nasa dibdib ko.

Nag tungo na ako sa shop para maka log in. Ng nakita niya ako para siyang nabunotan ng tinik, I was about to say my good morning when he suddenly change his emotion.

"You're late" his angry

"Po?. Sir good morning. I wasn't late sir 8 po yung pasok ko " I explained

"Yeah and it's 8:03 am. you're 3 minutes late go to my office" he command.

Pumasok na ako sa shop. Nakita ko ang mga kasamahan ko sa trabaho na nakatingin sakin. Hinanap ko si sir Meirgo pero hindi kosiya nakita.

When I entered his office sinara ko agad ang pinto. I was about to turn around but he suddenly hug me from behind. His hug gave me peace, bakit ganito to bakit sa kaniya ko to nararamdaman?

Nakita ko ang dalawa niyang braso sa tiyan ko na naka tali sa sarili nitong mga kamay.

"I'm so happy. You're here." he whispered.

I felt his smooth kiss from my neck and I can't even do something about it. Is that really you Summer?

"Anong nangyari" I asked. Gusto kong siya mismo ang umamin sa nangyari kagabi.

"About what?"

"About last night."

"Forget about it Summer."

"Pano Van? Sabihin mo nga sakin kong pano" I turned around to see his face but I regret it kasi hindi niya tinanggal ang pagkakahapit sakin. Ang lapit niya sakin ilang inch nalang ang layo ng mukha namin napa tingin ako sa labi niya. Kagat labi akong lumonok dahil sa mapupula at basa nitong mga labi. Nabigla ako ng nulapit pa niya lalo ang labi niya sa labi ko Kaya tinulak ko siya ng malakas.

"Va-Van wag ka nang lumalapit sakin ng ganun ka lapit" nakasanayan ko na siguro ang pag uutal kong si Van ang kausap ko.

"I hate it. Na Hindi mo na alala ang mga nagyari satin kagabe." He smile. Oh Van I hate that kind of smile.

"Lasing ako kagabi malamang hindi ko alam" tinignan ko siya sa mata ng masama "s****l harassment yung ginawa mo. hindi ko ginusto yun. Wala ka talagang hiyang lalaki ka pinagsamantalahan mo yung lasing.

he laugh. "Ohh woman, you dont have any idea kung pano ko kinuntrol ang sarili ko kagabi, because you're seducing me." nanlaki ang mata ko sa sinabi niya.

Dahil sa bigla kaya nasampal ko siya. Gusto kung mag sorry dahil nakita ko ang pamumula ng mukha niya dahil sa sampal ko pero hindi nanaman ako makapagsalita. Ng tignan niya ako at wala akong makitang galit sa mata niya.

He pulled me close to him and he kiss me

Hindi ko alam kong bakit ganito to? Kung bakit sa tuwing hahalikan niya ako hindi ako maka galaw para mag protesta, pero ang mga labi ko parang may mga sarili buhay kasi kusa itong gumagalaw.

Naramdaman kong niyakap niya ako ng mahigpit sa subrang higpit hindi na ako makahinga. Nilagay ko ang dalawang kamay sa dibdib niya para itulak siya pero wala akong lakas para gawin 'yon.

His groaning while kissing me and hugging me so tight. Naramdaman ko ang panggigigil niya sa labi ko at ang mga kamay nito na parang nababaliw na hinahaplos ang likod ko.

Nabigla ako na may biglang nagsalita sa likod ko kaya na tulak ko si Van nanlalaki ang mata kong nilingon kung sino ang nagsalita. It was Rose.

"Rose" parang nakapatay ako ng tao sa gulat at kaba na naramdaman ko ng nakita si Rose na nakatayo sa. pinto.

"why didn't you knock before you enter?" How can he manage to be so calm while saying that?.

"Ah... Si-Sir Christian kanina pa po ako kumakatok sa labas" nakita ko ang kaba ni Rose sa mukha.

Napa yuko ako ng tignan ako ni Rose, nakita ko kasi sa mukha niya ang pagtataka.

"Pa-pasinsya n-na po" she stuttered And shaking.

"Lalabas na lang po muna ako" napa angat ako ng ulo sa sinabi niya kinakabahan ako baka kasi kong ano ang isipin niya sakin.

"Rose ako na lang ang lalabas." nag tinginan kami ni Rose. Nasa mata nito ang napakaraming tanong.

Lalabas na sana ako ng mag salita si Van.

"Meet me at lunch. Sabay na tayong kumain." napatingin ako kay Rose na nakatingin din sakin.

"No. Kasama ko si Rose." mabilis kong sabi. Ayokong sumama sa kaniya baka kong ano nanaman ang mangyari.

"Isama mo si Rose. Gusto kong magkasama tayo sa lunch mamaya" tinignan ko si Rose sa gilid na namumula at walang imik na nakatingin sakin.

"Rose is it okey if I join." tanong nito kay Rose.

"O-opo sir. okey lang po." she said shyly.

Tinignan ko ng masama si Van na ngayun ay malapad na naka ngiti. Para siyang nasapian ng demonyo. Minsan lang siya ngumingiti at kaya pag nangyayari yun gusto ko siya tinititigan pero ngayun parang gusto kong suntukin ang mukha niya. Panu niya nagagawa sakin to ni hindi na ako maka hinga dahil nakita kami ni Rose tapos siya ngingiti-ngiti lang sa tabe. Sinara kona ang pinto at lumabas ng tuluyan

Nasa counter ako ng lumapit si Rose

"Summer.. birthday ni Mikayla ngayun, sabi ni mama isasama daw kita. dalawang taon na din ang nakalipas nong nag punta ka sa bahay." may inaasikason siya habang nag sasalita kaya hindi nasaakin ang atensyon niya.

"Oo nga busy kasi pero sige pupunta ako mag papaalam lang ako sa kambal."

After an hour nagtungo ako sa banyo wala pa naman kasing bagong customer. I was in the cubicle and checking my p***y to see kung may sugat ba, tumalon talon ako para pakiramdaman ang kahit ano, hapdi o kaya sakit pero wala talaga akong maramdaman. Kinakabahan ako pero wala naman masakit baka siguro walang talagang nangyari.

Pero bakit ganun siya kong umasta kaninang umaga. Sinabi pa niyang pwedi naming ulitin ang nanyari kagabi. Nanlaki ang mata ko at mapatakip ako sa bibig . 'what if maliit yung p********ki niya kaya wala akong naramdamang sakit?'

Time really fly to fast, there are times you don’t want it to happen. Time is also so unfair, isn't it? Nag lulunch na kami sa hindi ko alam na restaurant dito sa manila. Basta ang alam ko lang Italian food to. So I ordered pasta the best kasi ang pasta ng Italian food for me tapos hindi kasi to masyadong mahal but for Van he ordered steak as well as Rose. Sabay kaming nag break ni Rose kanina and she was so excited. Kanina pa niya ako tinatanong and I just told her that I will tell her later.

Kumakain kaming tatlo ng tahimik, tapos tinitignan tignan ko si Van naiilangang siguro siya sa ginagawa ko kaya tinignan niya ako ng masama natauhan naman ako at napaupo ng tuwid. Nakita ko ang pagtataka sa mukha niya but still wala akong sinabi. Tinikum ko ang bibig hangang sa matapos kaming kumain.

Si Rose na awkwardan siguro sa mga nangyayari kaya nagpaalam siyang mag c-cr muna.

"What's your problem" he finally ask after that long awkwardness.

"E-eto ang bayad ko" inabot ko sa kanya ang pambayad sa pasta na kinain ko.

"What the f**k, 'Summer. keep it!" naiinis ako sa kanya pwedi naman niya akong sabihan na wag na pero eto at minumura nanaman ako.

Hindi naman kasi talaga yun ang nasa isip ko. Alam ko naman na siya yung mag babayad. Siya kaya ang nangimbita. Pero Gusto ko lang talagang malaman kong gaano ka liit yung sa kanya. How come na kahit kaunti hindi lang man ako nasaktan?

Binawi ko ang kamay ko. Napalunok ako sa mga iniisip baka 2 inches? Grabe naman yun o baka 3. Wala naman sa itsura niya na ganun lang kaliit ang tinatago niyang sandata. Diyos ko po Summer tumigil ka nga.

Nakarating si rose after 20 minute 'ata, hindi ko alam kong anong ginawa niya bakit siya natagalan.

Pag-upo niya sa tabi ko bahagya niya akong binulongan

"Nako,. 'Summer, na ligaw ako hindi ko alam kong saan yung cr. Nakita ko nalang nasa parking lot na pala ako." natawa ako sa binulong niya kaya napa tingin si Van sakin.

Natapos ang pagkain namin as usual umorder ako ng ice cream for dessert, Rose ordered cake and van what the h*ck ang aga aga nag vo-vodka tinapos namin ang dessert halos si Rose lang ata ang nagsasalita tinatanong ako nito ng kong ano ano habang si Van matyagang naka titig sakin minsan napapangiwi nalang ako kay Rose dahil sa hiya.

Ng makatapos kami mag dessert na una na kami ni Rose sa parking lot. Si Van na ang umikaso sa pagbayad.

"Summer, hatalang type na type ka ni sir Christian." she giggled.

"Hindi no." depensa ko agad.

"Anong hindi?, Sa pag titig niya palang sayo kanina. Parang gusto ka na niyang kainin."

namula ako sa sinabi ni Rose dahil naalala ko ang nangyari sa office niya kanina kong paano kami nakita ni Rose. At kung paano kami kagabi. Pano kong kinain ko ang jun-jun niya kagabi dahil wala naman akong maalala. I mean baby jun-jun dahil maliit.

Natulala ako dahil sa pilit na inaalala ang mga nangyari kagabi. Tapos naalala ko ang akala kong panaginip. Panaginip lang ba talaga yun o talagang nangyari yung mga yon. Nan laki ang mata ko kong nangyari talaga yun so sinabihan ko siya na nagustuhan ko ang halik niya?. Na istatwa ako sa tinatayuan ko. Natauhan lang ako ng bigla akong inuyog ni Rose

"Okey ka lang?" Tanong niya with a worry face

"Okey lang ako" sabi ko nalang. nakita ko si Van sa exit at patungo samin Pinagmasdan ko siya habang naglalakad. So alam na niya na gusto ko ang mga halik niya?

Nasa front seat ako at nasa likod naman si Rose. Sa labas ako nakatingin at hindi makapakali ng biglang nag salita si Rose.

"Sir Christian,. Uhm... If okey lang po sayu, pwedi po ba tayong mag saglit sa pharmacy my bibilhin lang po sana ako." I know na nahihiya si Rose dahil sa boses niya.

Pinarada ni Van ang sasakyan sa labas ng isang maliit na pharmacy nag pa thank you si Rose at lumabas. Naramdaman ko ang titig ni Van sakin.

"Tell me what's your real problem?" binasag niya ang katahinikan

"Kinakabahan ako" I confess. Tinignan ko siya gusto kong makita ang mukha niya gusto ko siyang mabasa, parati nalang walang emotion ang mukha niya at naiinis ako sa tuwing hindi ko mabasa ang iniisip niya

"Why" he almost whisper

"Wala akong alam sa nangyari kagabi pero. Isa lang ang alam ko." Napalunok ako dahil sa kabang hindi ko alam kong saan nanggaling. "na hindi dapat nangyari ang mga nangyari kagabi."

Nakita kong nag iba ang reaction ng mata niya pero hindi ko parin ito mabasa. Para siyang galit na hindi.

"Van can we please forget about what happen?. Ayokong mawalan ng trabaho. Ayoko rin na ginagawa natin ang mga bagay na hindi dapat"

"Summer, hell no!" Nabigla ako sa bigla niyang pag sigaw

"Huh?" Nalilito ako kong sa'ang parti siya nagalit sa sinabi ko.

"Ayukong gawin ang mga sinasabi mo. I will kiss you kung gusto ko"

"Van-" hindi ko natapos ang sasabihin ng biglan pumasok si Rose sa loob ng sasakyan.

Napapikit nalang ako at nag bugtong hininga ng makaramdan ako ng ginhawa sa dibdib ay minulat ko ang mga mata at binaling ang tingin sa labas

Ayoko ang pakiramdam na to ayukong umaasa... Ayukong umasa ulit..

Gusto ko siyang sampalin. Ano? parausan niya lang ako ganun ba? pag kumakati siya dapat andun ako?

I don't understand why he's making things so hard. Isa pa hindi ko ma pigilan ang sarili ko everytime our lips meet. Gusto kong sabihin sa sarili ko na gusto ako ni Van pero paano kong katulad siya ni Arthur?? What if one day he also disappeared like arthur did?.

I was sitting and dumbfounded in the ceiling here in the shop inaalala ko ang mga nakaraan at pinagiisipan kong ano ang dapat kong gawin, when suddenly Rose speak to me.

"Summer" Rose said

"Yes?" I ask

"Summer, its already 6:45pm hindi kapaba aalis? Kanina pa ako naka pag out kanina pa rin ako naka tayo dito at hinihintay ka" napatayo ako sa sinabi niya, hinanap ko ang cellphone sa bag kasi nag ri-ring ito it's Miko

"Miko?" I answered the phone

"Nandito ako sa labas" na alarma ako sa sinabi niya. bakit nandito siya?

"Sige sige, 'papunta na ako" nagmamadali akong nag log out at nakita ko si Van sa pinto mismo ng shop.

"I'll take you home." he was starring at me.

"Magkasama kami ni Rose, Van. May pupuntahan kami."

"Liar! Miko is in the parking lot!" Namumula at lumalaki and mata ni Van as he shouted.

Marami pa kaming kasamahan at may iilang customer pa sa shop

Kinabahan ako sa kaniya dahil galit na galit siya. Hinila pa ako papunta sa office niya. Hindi ako nakapagsalita hanggang sa malakas niyang sinira ang pinto napa talon ako dahil sa gulat. Parang lalabas na ang puso ko sa bilis nitong pag t***k.

"Va-Van ano ba bitawan moko." nanginginig na ang boses ko.

"Bakit kailangan mong mag sinungaling. Ha.. 'summer?!" I knew he was controlling himself not to shout.

"Birthday ng kapatid ni Rose" kinakabahan na at parang naluluha na ang mata ko dahil sa mga tingin niya sakin ang sakit ng titig niya parang gusto niya akong patayin, Parang nag ibang tao si Van.

"Don't you dare lie to me Summer." he grabbed me by the shoulder tightly and looked at me wickedly. I was shocked by what he did so I pushed him hard, akmang lalapitan niya ulit ako ng suntukin ko siya sa mukha.

Hindi ko na alam ang gagawin ko kinakabahan ako sa kaniya kaya nasuntok ko siya. nagsitulo na ang nga luhang kumakawala sa mata ko. Nakita ko na bumalik sa dati ang mukha ni Van ng nakita niya akong umiiyak. Oo ako ang nanapak pero dahil sa takot ako din ang umiiyak. At hindi ko napigilan ang mga luhang gustong lumabas sa mga mata ko

Nilapitan ko siya na naka handusay sa malinis na sahig. Nakita ko ulit ang maamo niyang mata ng nakitang lumapit ako sa kaniya tinignan niya ng maigi ang mata kong may mga luha. Tinulungan ko siyang tumayo, ng naka tayo na siya agad niyang pinunasan ang pisngi ko.

"I'm- I'm sorry summer." he apologize, but I ignored that instead I looked at the wound in his mouth. And felt sorry for what I did

"Okey ka lang ba? Bakit mo ba kasi ako tinatakot ng ganun." tinulak ko pa siya ng mahina. nakukunsinsya ako sa ginawa ko sa kaniya.

"I'm sorry summer, I'm sorry" paulit ulit siyang hingi ng tawad at saka niyakap ako ng mahigpit

Niyayakap niya ako ng bigla kong naramdaman ang pag ring ng cellphone ko kaya kumawala ako sa kaniya nakita ko si Miko na tumatawag ng tignan ko si Van sa cellphone ko rin siya nakatingin.

"Van" I called him ang he just looked at me and nod. Nasaktan ako. hindi ko alam kong bakit ako nakaramdam ng ganito.