O gecenin sabahında bizimle beraber uyanan Mehmet Ali, dayısına nispet yaparcasına bana kur yapmış ve "ben hep Güyceyle yatıcam." Demişti. Mert ciddi ciddi homurdanmaya başlamış ve ufacık çocukla neredeyse ağlatacak kadar uğraşmıştı. Bir daha beni buraya getirmeyeceğini, ona göstermeden kendi evine çıkaracağını ve orada saklayacağını söylemiş, "o senin yengen ulan Karslı Behlül" bile demişti. Biz Hatice ile hallerine gülerken onlar evden çıkana kadar atışmaya devam ettiler. Hatice kendi aracıyla Mert Ali'yi kıreşine bırakacak ve ardından Hacettepe istikametine devam edecekti.
Yolumuz anne oğul ile ayrılınca biz de oldukça erken sayılabilecek bir saatte hastaneye varmıştık. Mert sabah vizitine çıkmak üzere hasta dosyalarını alarak yanımdan uzaklaşmıştı. Annemin yanına da gelecekti ve o da
