Ameliyathane kapısının önünde gözümü kırpmadan bekliyordum şimdi. Yaklaşık bir buçuk saat sürer dedikleri ameliyat üçüncü saatine girmişti. Arada bir bana bilgi vermek için içeriden çıkan hemşire, operasyonun iyi geçtiğini, cerrahların işlerini titizlikle yaptıkları için prosedürün uzadığını söylüyor ve mesleki tebessümü ile tekrar o soğuk alana giriyordu. Nazım bey ve Mert'e bir de kalp damar cerrahı eşlik etmekteydi. Kitlenin kalbe çok yakın oluşu ileri sürülmüştü ama içimdeki korku bütün munis açıklamalara rağmen geçen her dakika artmaktaydı.
Nihayet kapı son kez açıldığında üç cerrah da aynı anda çıktı ameliyathaneden. Mert adımlarını hızlandırıp yanıma geldiğinde omzumu sıvazlayarak içten bir tebessüm bahşetti bana. Bu tebessümde güven vardı, ferahlık vardı. İster istemez benim de yü
