วิศวะล่ารัก

บทนำ

เช้าตรู่กับปาท่องโก๋ และสายตาที่ไม่ตั้งใจมอง

ฟ้าสีเทาจางยามรุ่งสางเพิ่งจะเริ่มมีแสงแดดอ่อน ๆ ทอดผ่านตึกแถวเก่า ๆ ในย่านตลาดเช้า กลิ่นน้ำมันร้อนและแป้งทอดหอม ๆ ลอยกระจายไปทั่วตรอกแคบที่ครอบครัว “หมวยเล็ก” เปิดร้านปาท่องโก๋สืบต่อกันมาสามรุ่น

!…! เสียง ฉ่าาาา!!! ดังทุกครั้งที่แท่งแป้งดิบตกลงไปในกระทะน้ำมันเดือด

หมวยเล็ก เด็กสาววัย 18 ปี ผิวขาวอมชมพู ใบหน้ากลมมีแก้มยุ้ยที่มักถูกคนแซวว่าเหมือนขนมโมจิ กำลังใช้ตะเกียบยาวคีบปาท่องโก๋ขึ้นจากกระทะ ใบหน้ามีเหงื่อซึมเพราะความร้อน

หมวยเล็ก (บ่นงอแงเสียงดัง)

“พ่ออออ ร้อนจะตายแล้ววว หมวยจะสุกก่อนปาท่องโก๋สุกมั้งเนี่ย”

ก่อนที่พ่อหัวเราะในลำคอ

“เร่งมือหน่อยลูก เดี๋ยวก็ต้องไปมหา’ลัยแล้วไม่ใช่รึไง? วันแรกนะ”

หมวยเล็กเบ้หน้าแต่ก็ทำตาม เร่งมือคีบปาท่องโก๋ใส่ตะแกรงโลหะ ระหว่างนั้นก็เหลือบมองนาฬิกาข้อมือ

07:00 น.

อีกไม่ถึงชั่วโมงต้องไปให้ทันปฐมนิเทศที่คณะวิศวะแล้วแต่เธอยังช่วยแม่เก็บของ เสิร์ฟปาท่องโก๋กับน้ำเต้าหู้ให้ลูกค้าขาประจำอย่างคล่องแคล่ว

เมื่อขายรอบเช้าเสร็จ หมวยเล็กรีบวิ่งขึ้นห้อง เปลี่ยนจากชุดเสื้อยืดกางเกงวอร์มเป็นชุดนักศึกษากระโปรงพลีทพอดีเข่า เสื้อเชิ้ตขาวรีดเรียบ รวบผมหางม้าแบบง่าย ๆ ไม่แต่งหน้า มีเพียงแก้มแดง ๆ จากความร้อนและความรีบ

ก่อนออกจากบ้าน เธอหยิบถุงปาท่องโก๋ถุงใหญ่ใส่กระเป๋าผ้า เพราะตั้งใจเอาไปฝากเพื่อนสนิทสองคนในมหา’ลัย อย่าง ยุนอา และ เฟลอกี้

@มหา’ลัย

หน้าอาคารวิศวะที่บรรยากาศหน้าคณะคึกคัก บรรดาเหล่านักศึกษาใหม่ต่างเดินกันเต็มไปหมด โทรศัพท์มือถือถูกยกขึ้นถ่ายรูปแทบจะทั่วทุกมุม บ้างก็ยืนรอเพื่อน

หมวยเล็กมองรอบ ๆ อย่างตื่นเต้นปนงง ๆ เพราะนี่คือครั้งแรกที่เธอนั้นก้าวเข้าสู่รั้วมหาวิทยาลัยจริง ๆ

ฟึ่บ…

เสียงเครื่องยนต์รถสปอร์ตคันหรูดังเข้ามาในลานจอด ดึงดูดสายตาผู้คนเกือบทั้งคณะให้พร้อมใจกันหันมามอง

รถเปิดประทุนสีดำเงาวับขับแล่นเข้ามาช้า ๆ เหมือนตั้งใจโชว์ ทุกจังหวะของล้อและเครื่องยนต์ช่างดึงดูดความน่าสนใจแก่เหล่าบรรด่นักศึกษาที่ยืนอยู่บริเวณนั้น

ภัทร รุ่นพี่ปีสี่วิศวะยานยนต์ หน้าคม ผิวแทน สวมใส่เสื้อช็อปเปิดทับเสื้อยืดสีขาวกำลังนั่งอยู่หลังพวงมาลัย ข้างกายมีสาวสวยผมยาวตรง ใบหน้าคมจัด แต่งหน้าเต็มแบบนางแบบลงปกนิตยสาร

เสียงฮือฮาของรุ่นน้องและเพื่อน ๆ ปีสี่ดังขึ้นทันที

นักศึกษาหญิงหลายคนต่างกระซุบซิบนินทากันด้วยความอิจฉาริษยา

“โอ๊ยยย ภัทรมาแล้ววว วันนี้มากับใครอะ สวยเว่อร์”

ก่อนที่นักศึกษาหญิงอีกคนจะเอ่ยตอบด้วยความไม่ใส่ใจ

“เจ้าชู้ขนาดนั้น พรุ่งนี้ก็เปลี่ยนคนแล้วมั้ง”

ภัทรดับเครื่องรถยนต์ของตัวเอง ก่อนจะหันมองรอบ ๆ อย่างเคยชินกับการถูกจับจ้อง แต่ในจังหวะที่สายตากวาดผ่านลานจอด…เขาก็หยุดนิ่ง

เด็กผู้หญิงคนนั้น ถือถุงปาท่องโก๋ เดินผ่านไปเงียบ ๆ โดยไม่แม้แต่จะเหลียวมองเขา

ผมดำยาวรวบง่าย ๆ เสื้อเชิ้ตนักศึกษาเรียบ ๆ และใบหน้ากลม ๆ ที่มีรอยยิ้มจาง ๆ เวลามองสิ่งรอบตัว

ในหัวของภัทร ภาพหนึ่งก็แวบขึ้นมา…

ภาพของแฟนเก่าที่เคยรักมาก ขาวสวยหมวยหน้าหวานที่เคยยืนยิ้มให้เขาเมื่อหลายปีก่อน ก่อนที่ทุกอย่างจะพังลงเพราะการนอกใจของเธอ

“…หน้าเหมือนเธอชะมัด”

สาวสวยที่นั่งข้างเขาหันมามองฝ

“พูดอะไรนะคะ?”

ภัทรส่ายหน้าเพียงน้อย ๆ ก่อนเปิดประตูลงจากรถ ปล่อยให้ความสงสัยยังคงค้างอยู่ในหัว

ด้านหมวยเล็ก

เธอกำลังมองป้ายตารางเรียนที่ติดไว้บนบอร์ดใหญ่ พยายามหาชื่อสาขาและห้องเรียนของตัวเอง

ครืด~~~ครืด~~

เสียงโทรศัพท์มือถือเธอแจ้งเตือนขึ้น เป็นข้อความจากยุนอาที่ส่งมา

( ยุนอา: “หมวย! ชั้นอยู่โรงอาหารนะ รีบมาาาา )

หมวยเล็กพยักหน้ากับตัวเอง แล้วเดินเลี้ยวไปทางโรงอาหาร ไม่รู้เลยว่ามีสายตาคู่คมของใครบางคนยังคงจ้องมองตามหลังอยู่…พร้อมกับความคิดที่ว่า

เขาต้องรู้จักให้ได้..