บรรยากาศรอบตัวเงียบสงบต่างจากหัวใจดวงน้อยที่เต้นระส่ำ การได้พบเจอกับคนที่ไม่คาดคิดกะทันหันทำให้ชมจันทร์วางสีหน้าไม่ถูก เธอยันตัวจะลุกขึ้นแต่ถูกความเจ็บแปล๊บตรงข้อเท้าเล่นงานจนต้องทิ้งน้ำหนักนั่งลงบนพื้นเช่นเดิม
ข้อเท้าพลิกจนได้… บ้าจริง
“มามี้! มามี้ฮะ! มามี้เป็นอะไร…” รภีร์วิ่งถลาเข้ามาหามารดา สีหน้าตื่นตระหนกระคนตกใจ ก่อนหน้านี้สามภพจูงมือรภีร์ออกมาหน้าร้านเพื่อจะพาไปซื้อไอศกรีมแต่กลับได้ยินเสียงร้องแว่วมาจากซอยด้านข้างร้าน รภีร์จำเสียงผู้เป็นแม่ได้ในทันทีจึงรีบวิ่งหน้าตาตื่นมาอย่างที่เห็น
“มามี้ไม่ได้เป็นอะไรครับ มามี้แค่หกล้มเฉย ๆ” คำตอบนุ่มนวลของชมจันทร์ตกอยู่ในสายตาตกตะลึงของชายหนุ่มที่ยังนั่งอยู่บนพื้นท่าเดิม
แดนรบนิ่งอึ้งมองรภีร์สลับกับผู้หญิงตรงหน้า หรือว่ามามี้ที่รภีร์พูดถึงก็คือผู้หญิงคนนี้…
“เกิดอะไรขึ้น? บาดเจ็บหรือเปล่า?” สามภพนั่งยอง ๆ ตรงหน้าชมจันทร์พลางตรวจเช็คบาดแผล
