Kitang-kita ko ang gulat sa mga mata ni Papa. Ngunit matamis akong ngumiti rito. Hanggang sa mapatingin ako sa babaeng kausap nito. Hindi ko pinahalata na galit aiko sa kanya.
“May kausap ka pala, Papa. Pasensya na po sa abala!” Sabay yuko ng aking ulo. Pero kitang-kita kong seryosong nakatingin pa rin ang babae sa akin. Mukang nagtataka ito dahil hindi ko siya kamukha. Saka mabuti kung hindi ko ito kamukha.
“Siya ang anak mo, Rebel?” tanong ng babae kay Papa ko.
“Yes siya ang nag-iisang anak ko. Siya nga pala kailangan ko nang umalis, Hecalyn. Pasensya na sa abala. Mas gusto ko na lang kasi ang nasa bahay ako para mag-alaga ng aking mga apo!” Agad na tumayo si Papa. Dali-dali ko namang inakay si Papa. Paglabas ng restaurant ay nakita ko ang tauhan ni Papa na sinalubong ito para alala
