“นี้เธอ มาทำอะไรที่นี้” ตังเมถามนินิวขึ้นด้วยเสียงที่ไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่
“อ้าวรู้จักกันเหรอจ๊ะ” นภาถามทั้งสองคนขึ้น
“คะ ระ รู้จักกันคะ” นินิวพูดออกมาเบาๆ
“รู้จักสิคะ อานภา รู้จักดีด้วยคะ” ตังเมพูดออกมาพร้อมกับจ้องมาที่หน้าของนินิวด้วยสายตาที่แสดงออกว่าเกลียด ไม่พอใจในสิ่งที่นินิวกำลังทำ
“งั้น คุยกันไปก่อนนะ อาเอาผ้าที่ปักเสร็จไปฝากป้าแมวเอาไปส่งก่อน เดี๋ยวอามา” อานภาพูดจบก็เดินหยิบผ้าที่พึ่งปักเสร็จเดินไปบ้านป้าแมวทันที
ฝั่งนินิวกับตังเม
“แกต้องการอะไร” ตังเมเริ่มคำถามขึ้นก่อน
“ตังเม” ขนมผิงในร่างของนินิวเรียกเพื่อนรักของตัวเองออกมาเบาๆ
“ไม่ต้องมาเรียกชื่อกู” ตังเมพูดออกมาพร้อมกับจ้องนินิวไปด้วยสายตาที่ไม่เป็นมิตรเท่าไหร่
“ใจเย็นๆสิตังเม” ขนมผิงในร่างของนินิวพยายามเรียกชื่อเพื่อนของตัวเอง เพราะไม่รู้ว่าจะเริ่มอธิบายสิ่งที่เกิดขึ้นมายังไงดี
“ใจเย็นเหรอ กูไม่เคยอยากญาติดีกับมึง มึง
