ตู๊มมมมมมม เสียงขนมผิงกระโดดลงน้ำตามไปเก็บผ้าเช็ดหน้า
“เห้อ นี้ไงคว้าได้แล้ว” ขนมผิงพึมพำออกมาทันที ที่คว้ามาเช็ดหน้ามาไว้ในอ้อมกอดได้สำเร็จ
“โอ๊ย อ้วย อ้วย อุ๊บ อ้วย อ้วยย” ขนมผิงที่ค่อยๆจมลงน้ำพยายามร้องออกมาให้คนช่วย แต่ไม่มีใครได้ยินเสียงของขนมผิงเลยแม้แต่คนเดียว
"ฮึกๆ ฮือออ อึกๆๆ" ฟองอากาศลอยออกมาจากปากของขนมผิงที่่ค่อยๆจมลงใต้สระน้ำ
ขนมผิง:
พี่ไรท์วิน หนูจะเอาผ้าเช็ดหน้าไปคืนพี่ให้ได้ พี่ไรท์วิน แม้ในห้วงอารมสุดท้าย ในความนึกคิดของขนมผิงยังคิดที่จะคืนผ้าเช็ดหน้าผื่นนั้นไปคืนให้กับไรท์วิน คนที่ตัวเองชอบ พี่ไรท์วินหนูจะเอาผ้าเช็ดหน้าไปคืนพี่ ผ้าเช็ดหน้าของพี่ไรท์วิน
"ฮึกกก ฮืออออ" เสียงแหบพร่าเล็ดลอดออกมาพร้อมกับฟองอากาศสุดท้ายที่ลอยขึ้นไปสู่ผิวน้ำ ขนมผิงพยายามกระเสือกกระสนที่จะดันตัวเองขึ้นสู่ผิวน้ำอีกครั้ง แต่แขนขาที่เคยแข็งแรงกลับไร้เรี่ยวแรง หูอื้ออึงจากแรงดันน้ำที่บีบรัดรอบ
