“พี่ไรท์วิน พี่บังคับให้นินิวทำแบบนี้เองนะคะ” นินิวพึมพำออกมาเบา พรางกดโทรศัพออกโทรหาใครสักคน
“นินิว เธอมาทำอะไรที่นี้” เสียงของขนมผิงถามนินิวขึ้น แต่ไร้การตอบกลับ นินิวไม่ได้ยินเสียงของขนมผิงเลยแม้แต่นิดเดียว
“รับสายสิ รับสิ” นินิวพึมพำพร้อมกับเดินไปเดินมาอย่างร้อนใจ
“นินิว นี้เธอต้องการจะทำอะไรกันแน่ ห๊ะ เธอต้องการจะทำอะไรกันแน่” เสียงของขนมผิงยังถามนินิวแล้วเดินตามนินิวไปมาเช่นกัน
“ฮัลโหลๆๆ” นินิวพูดขึ้นทันทีที่ปลายสายรับสาย
“ว่าไง” ปลายสาย
“พี่ไรท์วินคะ มาหานินิวทีคะ” นินิวรีบพูดออกไป
“พี่บอกไปแล้ว พี่มีงานต้องทำส่งอาจาร์ย” ไรท์วิน
“ถ้าพี่ไม่มา นินิวจะกระโดดลงน้ำเดี๋ยวนี้เลยคะ” นินิว
“จะบ้าหรือไงนินิว”
“จริงๆถ้าพี่ไม่มาหานินิวที่สระน้ำหลังมอ ตอนนี้เดี๋ยวนี้ พี่จะต้องเสียใจ” นินิวพูดจบก็วางสายไปทันที
“จะบ้าหรือไงนินิว เธอจะบ้าเหรอ” ขนมผิงพูดขึ้น
“หึ ยังไงพี่ไรท์วินก็ต้องมา เ
