เช้าวันต่อมา
ณ บ้านของไรท์วิน
“สวัสดีคะ คุณนินิวนั่งรอตรงนี้สักครู่น่ะค่ะ” แม่บ้านเดินมารับนินิวที่ประตูหน้าบ้านและพาเดินไปที่ห้องนั่งเล่น
"ขอบคุณคะ” นินิวกล่าวขอบคุณออกมา ป้าแม่บ้านท่าเอียงคอสงสัยนิดหนึ่งกับการพูดจาและอาการท่าทางของนินิวที่เปลี่ยนไป
“รับน้ำอะไรดีคะ”
“อะไรก็ได้คะ” นินิวยังยิ้มและมองไปรอบๆบ้าน
“งั้นรอสักครู่นะคะ” พูดจบป้าแม่บ้านก็เดินหนีออกไปทันที
“บ้านสวยจัง น่าอยู่ดีแฮ่ะ” ขนมผิงในร่างของนินิวพึมพำกับตัวเองเบาๆ
“ที่บ้านของตัวเองไม่น่าอยู่หรือไง”ไรท์วินเดินลงมาแล้วถามขึ้น ขนมผิงในร่างนินิวทำหน้าเอื่อมระอานิดหน่อยและเดินมานั่งที่โซฟาทันที
“ทำไมทำหน้าแบบนั้น หน้าฉันมีอะไรที่ผิดปรกติ” ไรท์วินที่นั่งลงยังถามต่อ
“ไม่มีคะ ไม่มีอะไรที่ผิดปรกติ” นินิวตอบออกมาด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง
“นินิว ช่วงนี้เธอดูแปลกไปน่ะ ตั้งแต่ที่เธอตกน้ำมา” ไรท์วินตั้งคำถามขึ้นมาทันที
“เปล่านิคะ ท
