ก๊อกๆๆๆ ก๊อกๆๆ ก๊อกๆๆๆ เสียงขนมผิงในร่างนินิวเคาะประตูห้องผู้ที่นินิวตัวจริงเรียกว่าพ่อ
“เข้ามา” เสียงเรียบนิ่งแต่ทรงพลังดังออกมาจากในห้อง ขนมผิงขนลุกซู่ไปทั้งตัว ขนมผิงค่อยๆเปิดประตูเข้าไปในห้อง เพื่อพบกับคนที่หลีกเลี่ยงไม่ได้
“คะ” ขนมผิงในร่างของนินิวส่งเสียงขึ้น ผู้ชายดูภูมิฐานน่ากลัว เงยหน้ามองขึ้นมาที่ลูกสาวของตัวเอง
“ฉันได้ยินข่าวมาว่า แกลงทุนกระโดดน้ำเพื่อเรียกร้องความสนใจจากไอ้ไรท์วินอีกแล้วเหรอ” นรากร นักการเมืองใหญ่ที่มีชื่อเสียงมากพอสมควรถามลูกสาวตัวดีออกมาด้วยน้ำเสียงที่โกรธจัด
“คะ คะ คือว่า”
ตุ๊บบ เสียงนรากร ตบโต๊ะเสียงดังจนขนมผิงในร่างนินิวสะดุ้งเฮือกใหญ่
“คือว่าอะไร นินิวฉันบอกแกหลายรอยแล้วเลิกยุ่งกับไอ้เด็กนั้นสักที” เสียงทรงอำนาจดังขึ้น ทุกคนในห้องนิ่งเงียบแม้แต่ตัวของนินิวเองก็นิ่งเงียบไปเช่นกัน
“คะ คือว่า มะ มัน”
“ฉันขอสั่งแกนะ นินิวต่อไปเลิกยุ่งกับไอ้เด็กเวรนั้น
