หลังจากที่นินิวกลับมาจากบ้านของไรท์วินวันนั้น นินิวก็ไม่ได้โทรกลับไปหาน้ำอิง หรือได้ไปที่บ้านของไรท์วินอีกเลย เนื่องจากช่วงนี้อยู่ในช่วงปิดเทอม นินิวก็เดินสายทำบุญบ้าง ไปหาอานภาบ้าง ตอนนี้ขนมผิงแทบลืมไปแล้วว่าตัวเองคือขนมผิงที่อยู่ในร่างของนินิว คนรอบข้าง รอบตัว แม้กระทั้งนรากร พ่อของนินิวเองก็ชอบที่ลูกสาวเปลี่ยนไปเป็นคนที่น่ารัก สดใส ไม่ถือตัว ไม่สร้างปัญหาเพิ่มให้กับตนเอง แถมช่วงนี้นิวก็ดูเป็นแม่บ้านแม่เรือนมากขึ้น ทำตัวดี ทำให้คนในบ้านรักและเอ็นดูเข้าไปอีก
ณ บ้านของไรท์วิน
“ทำไมไม่โทรมาน่ะ นี้ก็หลายวันแล้วนะ” ไรท์วินที่เดินไป เดินมา เดินมา เดินไป พึมพำออกมาเบาๆ
“บ่นอะไรลูก” ต้นรักเดินมาถามไรท์วินขึ้น
“เปล่าครับ” ปากตอบคนเป็นแม่ว่าเปล่า ตาสายตาจ้องไปที่โทรศัพไม่วางตา
“2-3 วันมานี้ ลูกแปลกๆๆไปนะ มีอะไรหรือเปล่า” ต้นรักตัดสินใจถามลูกชายขึ้น
“แม่ แม่ว่าช่วงนี้นินิวแปลกๆไปไหมครับ” ไรท
