DUMATING ANG araw na ikinabigla ni Ate Jeremei sa naging biglaang desisyon naming pagsasama ni Jerson.
"Sigurado ka ba talaga sa naging desisyon mo, Jeerah?" tanong ni Ate Jeremei sa kabilang linya.
Napabuntong hininga ako. "Oo ate, sigurado ako.. mahal ko si Jerson at handa ako sa kung ano mang posibleng mangyari," sagot ko at narinig ko rin ang pagbuntong hininga niya.
"Pasensya ka na kung wala ako sa tabi mo para mayakap ka, a? Alam mo naman na kapos talaga kami ngayon.." Naramdaman ko ang kalungkutan sa boses niya.
"Ayos lang, ate, kapag nagkaroon kami ng time ni Jerson ay kami na lang ang bibisita riyan." Narinig ko ang mahinang pagtawa niya.
"Sus, mag-aabala pa kayo ng pamasahe.. ipunin ninyo na lang 'yon para sa kinabukasan ninyong dalawa." Hindi ko maiwasang mapangiti kung paa
