Haplos Ng Tukso (SSPG)

KABANATA 6

Sa araw ng kanilang pagkikita, naglalakad si Monique patungo sa coffee shop na itinakda ni Julian. Ang kanyang puso ay mabilis na tumitibok habang iniisip kung ano ang mangyayari. Hindi siya sigurado kung paano magsisimula ng usapan, pero alam niyang kailangan niyang makipagkita kay Julian para mas makilala pa siya, lalo na't mayroon siyang mga tanong tungkol sa CK Club at ang mga layunin ng club na pinamumunuan nito.

Pagdating niya sa coffee shop, agad niyang nakita si Julian sa isang sulok ng café, nakaupo sa isang mesa. Nakasuot ito ng itim na hoodie at jeans, at ang kanyang itsura ay masyadong seryoso, na parang walang pakialam sa paligid. Hindi siya kasing dami ng mga tao sa kapehan, kaya’t ang eksena ay tahimik lamang, at ang tanging tunog ay ang ingay mula sa mga makina ng kape at mga platong binabagsak ng mga waiter.

Tahimik siyang lumapit sa mesa ni Julian at nag-atubili ng kaunti. Hindi siya sigurado kung paano magsisimula ng pag-uusap, pero nagsimula siya.

"Uh, hi, Julian," bati ni Monique na medyo kinakabahan.

Tumingin si Julian sa kanya ng mabilis, at pagkatapos ay muling iniiwas ang mga mata. Hindi siya nagsalita agad. Alam ni Monique na hindi siya ang tipo ng tao na madaling magbukas ng usapan. Hinihintay niyang magsalita si Julian, ngunit naghintay siya nang matagal. "I-I hope I'm not disturbing you," dagdag pa ni Monique.

Julian, na nakaupo at nakatukod ang isang siko sa mesa, ay umiling ng bahagya. "No. Just sit," sabi niya nang walang labis na emosyon sa kanyang boses.

Naupo si Monique sa harap ni Julian, nag-aalangan pa rin. Tinitigan lang siya ni Julian, parang hindi siya gaanong interesado sa kung anong sasabihin niya. Dahil doon, nagkaroon ng isang matinding katahimikan sa kanilang pagitan.

"So, why did you want to meet me?" tanong ni Monique, pilit na tinatanggal ang kaba sa kanyang dibdib. "I mean, I'm not really into gaming. I just wanted to know more about you and the club."

Si Julian ay tumingin lang sa kanya, hindi agad sumagot. Hinawakan niya ang tasa ng kape sa kanyang harapan at tiningnan ito ng ilang segundo bago sumagot. "I don't need anyone to join the club if they're not serious," aniya, ang tono ng boses ay matalim at wala halos pakialam. "You said you're not into gaming. So why are you here?"

"Well, I... I want to learn," sagot ni Monique, hindi iniiwasan ang tanong. "I know a lot about technology. Maybe I can help somehow? I don't know much about gaming, but I have ideas that might be useful."

Nakita ni Julian na ang batang babae na ito ay hindi lamang isang ordinaryong tao. May kakaibang sigla at interes sa kanya. Ngunit hindi pa rin siya sigurado kung ang batang babae ay magiging kapaki-pakinabang sa club, o kung ang lahat ng kanyang mga salita ay isang paraan lamang upang makapagpasikat.

"You're a software engineer, right?" tanong ni Julian, ang kanyang mata ay nakatingin sa kanyang tasa ng kape. "Do you really think you can help in something you don't even understand? I built this club from nothing. I don't need anyone to get in the way."

Monique’s heart sank at ang mga salitang iyon ni Julian ay para bang isang malaking pader na naglalayong pigilan siya sa lahat ng bagay. Ngunit hindi siya bumitiw. "I may not understand gaming as much as you do, Julian," nagsimula siya, "pero hindi ibig sabihin nun na wala akong maitutulong. I know my way around technology and coding. I can help make your team better. I can help with strategies or even improve the systems you use."

Tinitigan siya ni Julian ng mahabang sandali. Nakaramdam siya ng kakaibang pagkagusto kay Monique, hindi dahil sa kung anong kaalaman ang meron siya tungkol sa gaming, kundi dahil sa kanyang tapang na magsalita at lumaban sa harap ng isang tao tulad ni Julian.

"Hmm..." sabi ni Julian habang binabayaran ang kape. "Let’s see if you’re worth the time."

Naging mahirap para kay Monique na basahin si Julian. Parang hindi siya kayang makuha sa simpleng salita o pangako lang. Ngunit alam niyang hindi siya pwedeng sumuko. Si Julian ang susi sa kanyang susunod na hakbang. Kung magbibigay siya ng pagkakataon sa kanya, makikita niya kung paano ang magiging epekto ng kanyang mga kasanayan sa mundo ng CK Club at sa personal na buhay ni Julian.

Tinutok niya ang kanyang mata kay Julian, at nakangiting sinabi, "I’ll prove it to you. I’m not the average person you meet, and I know I can help. I may be new to this, but I won’t stop learning."

Si Julian ay umiling, ngunit hindi na nagkomento. Inilagay niya ang kanyang cellphone sa mesa at nagsimula nang maglakad. "Follow me," sabi niya sa malamig na tono. "We’ll see if you can prove it."

Habang naglalakad sila patungo sa CK Club, naisip ni Monique kung ano ang magiging susunod na hakbang. Ano kaya ang ipapakita niya kay Julian para mapatunayan ang sarili? Hindi siya sigurado, pero alam niyang ang pagtanggap ni Julian sa kanya ay hindi magiging madali.

Pagdating nila sa CK Club, nagulat si Monique sa laki ng lugar. Isa itong malawak na building na puno ng mga computer at teknikal na kagamitan. Nakita niya ang ilang mga miyembro ng club na abala sa laro. Lahat sila ay parang malalim ang konsentrasyon, at si Julian ay tiningnan lamang ang mga ito nang hindi nagkokomento. Naramdaman ni Monique ang kaguluhan sa paligid, ngunit hindi siya nag-alinlangan.

Habang sila ay papasok, sumulyap siya kay Julian at tinanong, "So, what should I do now?"

Hindi sumagot si Julian. Naglakad lang siya patungo sa isang maliit na opisina sa loob ng CK Club at iniwan si Monique sa harap ng isang malaking screen ng computer. Nakaharap siya ngayon sa isang system na puno ng data at mga laro na hindi niya maintindihan. Hindi siya nagdalawang-isip at agad-agad niyang kinuha ang mouse at nagsimulang mag-explore ng mga sistema. Nais niyang patunayan na ang kanyang kakayahan ay hindi matitinag, kahit na hindi pa niya alam ang lahat ng bagay.

Habang binabaybay niya ang mga system na ito, naramdaman niyang ang mga mata ni Julian ay nakatutok sa kanya mula sa likod. Alam niyang hindi siya makakapagsimula ng walang tiwala mula kay Julian, kaya't ipinagpatuloy niya ang kanyang pagsusuri.

"Let’s see what you can do," sabi ni Julian, na hindi pa rin pinapakita ang kanyang damdamin.

*******

Habang nagsisimula si Monique na magtrabaho sa sistema ng CK Club, hindi niya namalayang may mga mata na nakatingin sa kanya mula sa likuran. Ang mga miyembro ng CK Club, na abala sa kanilang laro, ay napansin ang bagong tao na nasa loob ng kanilang club. Tinutok nila ang mga mata nila kay Monique at nagsimulang magtaka.

"Uy, sino ‘yan?" tanong ni Carlo, isa sa mga player ng CK Club, na nauurong ang ulo at pinagmamasdan si Monique.

"Di ko alam, baka isa sa mga bagong staff ni Boss," sagot ni Jayson, isang mas batang miyembro ng CK Club.

"Hmmm, baka girlfriend ni Boss ‘yan," wika ni Eric, ang pinakamatanda sa kanilang lahat, at tumingin kay Julian na abala sa sarili niyang computer, hindi nila alam na tinutok nito ang kanyang mga mata sa kanila.

"Si Boss naman, hindi ko nga nakita ‘yan sa mga dating events," sabi ni Jayson, nagtataka pa rin. "Sino kaya siya? Baka nga girlfriend na."

Nang marinig nila ito, nagsimulang magtawanan ang buong team. Ang mga sulyap nila kay Monique ay tila may kasamang malalaswang biro at haka-haka. Si Monique ay hindi pa rin nakakapagpaliwanag dahil abala siya sa pag-aayos ng mga system. Nang makita niyang papalapit si Julian, ang kanyang puso ay bumilis, ngunit hindi siya nagpatalo. Tinulungan niya ang kanyang sarili at nagpatuloy.

Ngunit hindi nakaligtas ang sitwasyon kay Julian. Nang marinig niya ang mga biro ng kanyang mga miyembro, humarap siya at tinanong, "What’s all this talk about?"

"Uh, Boss..." sagot ni Carlo, habang tinatamaan ng takot ang mga mata. "Hindi po ba siya... yung... girlfriend niyo?"

Nakita ni Julian ang pagkakamali sa kanilang pag-iisip. Tinignan niya ng seryoso ang kanyang mga miyembro, at agad na naisip kung paano siya magiging madali para sa kanila. Nang hindi siya makapagsalita agad, nagkatinginan ang mga players at nagpatuloy sa mga biro at usapan tungkol kay Monique.

"Siya po ba, Boss?" tanong ni Eric, na may halong kilig at pagnanasa sa kanyang mga mata. "Kasi po mukhang... mukhang may... something sa inyong dalawa."

Monique, na narinig ang buong usapan, ay natameme at hindi alam kung ano ang gagawin. Ang mga salitang narinig mula sa mga player na ito ay nagdulot ng matinding hindi pagkakaintindihan. Nagtaka siya at namutla ng kaunti. Hindi siya sanay na pinag-uusapan ng ganoon, lalo pa’t hindi niya kilala ang mga taong iyon. Nagpapakita sila ng interes, pero hindi siya sigurado kung ito ay dahil kay Julian o dahil sa kung anong imahe nila kay Julian bilang kanilang boss.

"Guys, stop," sagot ni Julian na tila napipikon na. Ang mga mata ni Monique ay sumunod kay Julian, at nakita niyang biglang tumahimik ang buong kwarto. Lahat sila ay napansin na hindi na maganda ang pakiramdam ni Julian.

"Wait, Boss, hindi namin po ibig..." nagsimulang magpaliwanag si Carlo.

"I said stop," medyo malakas ang tono ni Julian. Tumayo siya mula sa kanyang upuan at tumingin sa mga miyembro. "You guys have no business gossiping about this. Don’t ever bring up things like this again, or I’ll make sure you all regret it."

Lahat ng miyembro ay natigilan. Lalo na si Monique, na hindi makapaniwala sa narinig. Sinabi ni Julian sa harap ng lahat na hindi nila dapat pag-usapan ang kanyang personal na buhay. Ang pagkaseryoso ng tono nito ay nagbigay ng takot sa bawat isa. Walang nakausap ang grupo kundi ang kanilang mga sarili na parang natakot sa boss nilang grumpy at snobbish.

"Everyone, listen up," anang Julian na nagsimula nang lumakad palapit sa kanila. "You guys are so irresponsible sometimes. Not only do you talk about my private life, but you’ve also been slacking off in training. That’s unacceptable."

Siyempre, alam nilang hindi basta-basta ang galit ni Julian. Alam nilang kung may isang bagay na hindi pwedeng gawin ay ang magpabaya sa trabaho at ang magpakita ng kawalan ng respeto. At kahit na hindi nila maintindihan kung bakit ganoon na lang ang inis ni Julian, napansin nila ang mga seryosong mata nito. Walang sinuman ang gustong magalit si Julian. Alam nilang hindi biro ang galit ni Julian.

"Maglilinis kayo ng buong club ngayon. Simula na," utos ni Julian, habang ang kanyang mga mata ay hindi tumitingin sa kahit sino. Hindi siya tinitigan ng mga player.

Napakamot na lang ng ulo si Carlo, si Jayson, at si Eric habang naglalakad sila papunta sa mga gamit na gagamitin nila para maglinis. Si Monique, na wala na talagang imik, ay hindi alam kung ano ang gagawin sa sitwasyong iyon. Hindi siya sigurado kung paano makikisalamuha kay Julian, lalo na’t ang mga miyembro ng CK Club ay pinagmumulan ng mga biro at hindi pagkakaintindihan.

"Haha," sabi ni Monique sa sarili, kahit na pilit na tawa lang. "What a situation."

Ang pagkakaintindi ng mga miyembro sa kanya bilang girlfriend ni Julian ay parang isang biro sa kanya. Natawa siya ng kaunti at pinilit na alisin ang kaba sa kanyang dibdib. Hindi siya sigurado kung paano tatanggapin ang lahat ng nangyari, pero alam niyang hindi siya dapat mawalan ng pag-asa. Hindi lang siya dapat basta-basta sumuko sa ideya ng pagkakaroon ng mas magandang pagkakataon kay Julian.

Matapos ang ilang oras ng paglilinis, natapos din ang lahat ng gawain. Ang mga miyembro ng CK Club ay tumanggi sa anumang klase ng pagkakamali. Nakita ni Julian na parang nabanggit nila ang kanyang pangako, pero hindi pa rin nagbago ang ugali ni Julian.

At si Monique, na patuloy na pinagmamasdan ang lahat ng nangyayari, ay napangiti na lang ng pilit. Alam niyang hindi magiging madali ang lahat, ngunit sa huli, magagawa niya ring mapansin ni Julian at mapakita ang kanyang mga kakayahan.

Wala siyang ideya kung anong mangyayari sa hinaharap, pero alam niyang hindi siya susuko sa kanyang layunin.