BEHİCE yıllarca beklediği gönül yangınına kavuşuyordu. bekleyişi kadar sancılı yüreğini en çok yakan yarası iyileşiyordu.
Behiceden;
Odanın kapısı çalınca düşlerden çıkan Behice, ince sesiyle "Kim o?" dedi.
"Ben geldim, ablam, sana geldim," deyince neredeyse kahkaha atacaktım.
"Kızım, dalga geçme ya!" deyince, "Yalan mı ablam? Bu çeyiz üstünde takılanlarla düğünde ne takarlar artık bilmiyorum," dediğinde üzerimdeki bütün altınları çıkarıp sandığın içine koydu kız kardeşim.
"Zöhre, ben sana bir şey diyeyim abla," dedi. "De bakalım, şimdi bu altınları sen bana ver kaçırayım seni buralardan. Ne sevdası, ne aşkı, kaçalım," deyince yüzümde tebessüm büyüdü.
"Behice, deli deli konuşma," deyince Zöhre bir tane omzuma vurdu ve hala muzurluk olsun diye şakalar yaparken, "Kızım, ben senden n
