Chapter No.2

1565 Words

คุณท่านพุฒิพงศ์ “พิมสุดา! ที่ฉันเตือนเธอ นั่นก็เพราะว่าฉันความหวังดีนะ” “ถ้าคุณท่านไม่รู้อะไรก็เก็บความปรารถนาดีไว้เถอะนะคะ พิมไม่ต้องการ” “ถึงเธอจะพูดแบบนั้นก็เถอะนะ ใจเธอเองนั่นแหละย่อมรู้ดี...” คนแก่บนรถเข็นวีลแชร์มองตามแผ่นหลังของผู้หญิงที่เพิ่งวิ่งจากไป เธอยังคงเป็นคนคนเดียวในชีวิตและดวงใจของคนชราที่แสนหวง ห่วงและหวังดี ครั้งหนึ่งพิมสุดาเป็นผู้หญิงที่ชายชราขี้โรคคนนี้ต้องการเธอมาร่วมชีวิตหลังจากที่ศรีภรรยาตายจากไปแล้ว แต่ก็นั่นแหละ! เขาเองก็แก่เกินกว่าจะมีเมียเด็กอายุห่างกันเกินเท่าตัวได้ และโรคติดต่อร้ายแรงที่ได้มาจากความมักมากแสนมักง่ายของตัวเอง พุฒิพงศ์เลยกลัวว่าพิมสุดาอาจจะได้รับเชื้อนี้ไปด้วย เขากล้าพูดได้เต็มปากว่ารักหญิงสาวคนนี้ไม่น้อยกว่าภรรยาคู่ยากที่จากไป และแม้จะรักเธอมากมายเพียงใดแต่ก็ไม่อาจมีอะไรได้ด้วย ทำได้เพียงให้เธออยู่ใกล้ๆ ตัวเท่านั้น ในเมื่อเอาเป็นเมียไม่ได้ แต่ชาตินี้ก็อย่าว่าจะได้มีผัว เธอต้องอยู่เป็นผู้หญิงของเขาไปตลอดจนกว่าชีวิตใครจะหาไม่ไปก่อน ซึ่งพิมสุดาก็หลงในกลิ่นเงินอันหอมหวนของอำนาจ วาสนาและบารมี ทรัพย์สินเงินทอง มรดกมูลค่าหลายล้านนี้สามารถรั้งตัวพิมสุดาให้ติดหนึบได้อย่าไม่ยากเย็น เธออาศัยจากความใกล้ชิดสนิทสนมคุ้นเคยจนกลายเป็นความผูกพัน ท้ายที่สุดนั้นเธอจึงก้าวขึ้นมาเป็นว่าที่ผู้ครอบครองทุกอย่างไปโดยปริยาย เพราะทายาทเพียงคนเดียวละทิ้งทุกอย่างตั้งแต่วันหย่ากับภรรยา Rrrrrrrrrr “ว่ายังไง” (ข่าวดีครับคุณท่าน) “เออ! ก็ว่ามาสิวะฉันรอฟังอยู่เนี้ย” (บริษัทรับเหมาที่มาเลเดินทางไปถึงซูดานเรียบร้อยแล้วครับท่าน) “ทุกอย่างราบรื่นดีนะ” (ครับ! เธอและทีมงานไปถึงโดยสวัสดิภาพ) “อืม! แล้วเจ้าตัวเล็กนั่นล่ะ” (ไปพักกับคุณนินิวเพื่อนเธอครับ) “ขอบใจนายนะกลม มีนายคนเดียวนี้แหละที่ฉันมั่นใจว่าภักดี” (ผมยินดีครับท่าน) รอยยับย่นบนแก้มตอบสากจากการยกยิ้มที่หาได้ยากผุดประดับขึ้นบนใบหน้า มีหลายอย่างที่คนชราสงสัยจนในที่สุดก็อดไม่ได้ที่จะยื่นมือเข้าไปยุ่ง ในเมื่อไอ้พวกหนุ่มๆ สาวๆ มันก่อเรื่องไว้เสียจนวุ่นวายไปหมดแล้วยังไม่มีปัญญาแก้ คนแก่กว่าจึงได้สร้างแผนซ้อนแผน จัดฉากให้เรื่องทุกอย่างมันเกิดขึ้น คาดว่าหากตายก็คงจะนอนตาไม่หลับเป็นแน่ ถ้าคนชรายังไม่รู้ว่าเด็กน้อยที่ปลานิลแอบไปคลอดที่มาเลเซียใช่หรือไม่ใช่หลานของเขา นึกเสียดายที่ปล่อยเวลาให้ล่วงเลยมาตั้งสองปีกว่า นี้ถ้าหากย้อนเวลากลับไปตอนที่ตัวเขายังสุขภาพดี คงบินไปดูหน้าอดีตลูกสะใภ้และหลานด้วยตัวเองเสียตั้งแต่วันคลอด เผลอๆ จะจับตรวจ DNA ซะเลยว่าใช่หรือไม่ใช่ เรื่องอะไรจะปล่อยให้ลูกสะใภ้และหลานไปตกระกำลำบากกันสองแม่ลูก หรือถ้าเด็กนั่นไม่ใช่เลือดเนื้อเชื้อไขของเจ้าภัทร แต่คนที่ร่ำรวยอุดมไปด้วยทรัพย์สมบัติ ทำไมคุณท่านจะอุปการะปลานิลกับลูกไม่ได้ นี้ก็เป็นอีกหนึ่งเด็กสาวที่คนชรารักและปรารถนาดีด้วยใจมิใช่เชิ่งชู้สาว เขาหวังให้เธอมีความสุข ความสบายไม่น้อยกว่าพิมสุดาเช่นกัน คนแก่เฒ่านึกปวดใจที่คนหนุ่มสาวเอาแต่พ่อแง่แม่งอนประชดประชัน ยัยนิลก็ดื้อด้านจะเป็นซิงเกิ้ลมัมทั้งที่ต้นทุนตัวเองก็ไม่มี ส่วนไอ้ภัทรนี้ก็โง่บรมที่โดนเมียโกหกว่าท้องกับคนอื่นทั้งๆ ที่รู้ดีว่าคนอย่างปลานิลนิสัยใจคอเป็นเช่นไร “คุณท่าน...ค่ะ!” คนแก่เพ่งสายตาเบลอๆ มองรูปเด็กน้อยที่คนสนิทแอบติดตามถ่ายมาได้ตอนอยู่ในสนามบิน เด็กชายผมดำสนิทตัดกับผิวซีดเผือดในอ้อมกอดแม่ตัวเอง “มีอะไร” สายตาอ่อนล้าละจากเครื่องมือสื่อสารมองหน้าคนร้องเรียก พิมสุดาออกไปกรี๊ดเพื่อสงบสติอารมณ์และเมื่อคิดได้ เธอก็เดินกลับเข้ามาหาชายแก่ขี้โรคอีกครั้ง แหละนี้คือหนึ่งในข้อดีของหมอพิมสุดา คือเธอทำผิดแล้วรู้จักขอโทษ “พิมไม่โทษว่าเป็นงาน เพราะความเครียดที่ทำให้พิมแสดงกิริยาที่ไม่สมควรกับคุณท่านนะคะ พิมมันสิ้นคิดเอง พิมกราบขอโทษนะคะ” หญิงสาวนั่งคุกเข่าลงกับพื้นต่อหน้าพุฒิพงศ์แล้วบรรจงพนมมือ จากนั้นก็ก้มลงกราบแทบเท้าเพื่อขออภัย พิมสุดาสำนึกในความเมตตากรุณาที่คุณท่านมีต่อตนและครอบครัว หากไม่มีความช่วยเหลือจากคนคนนี้พิมสุดาก็คงเป็นได้แค่คนธรรมดาคนหนึ่ง พ่อแม่ติดการพนันสร้างภาระหนี้สินไว้มากจนไม่มีเงินส่งให้เรียน ซ้ำยังต้องกระเตงกันหนี้นักเลงที่ตามมาทวงเงินและขู่ทำร้ายร่างกาย ความบังเอิญในคืนที่ฝนพรำ หากพิมสุดาในวัย16ปีตอนนั้น ไม่เจอกับคุณท่าน เธอและพ่อแม่อาจจะโดนกระทืบตายไม่ต่างจากหมาข้างถนน คุณท่านเคยตามล้างตามเช็ดหนี้พนันให้ทุกบาททุกสตางค์จนในที่สุด พ่อและแม่ก็ตายหน้าบ่อนเพราะถูกปล้นเงิน “เธอรู้ไหมว่าความแก่มีดียังไง” “ความแก่ความเสื่อมของร่างกายมีข้อดีด้วยเหรอคะ พิมเป็นหมอมาก่อนยังไม่เห็นข้อดีของมันเลย” หญิงสาวผู้สำนึกผิดก้มปาดเช็ดน้ำตา ข้อดีของคุณท่านก็คือไม่เคยโกรธเธอ “เพราะว่าอยู่มาจนแก่ป่านนี้ไง เห็นอะไรมาเยอะ เจออะไรมาเยอะ ทำดีไว้หลายอย่างแต่ก็ทำเลวไว้มากเหมือนกัน และทั้งสองสิ่งนี้มันเอามาทดแทนชดเชยกันไม่ได้ แล้วเมื่อถึงวันหนึ่งที่เรารู้ว่าเราใกล้จะตาย เราจะคิดถึงแต่เรื่องเลวๆ ในอดีตที่เราเคยทำไว้...” ... “พิม..! เรื่องที่ติดค้างอยู่ในใจเธอมันยังทำให้เธอนอนฝันร้ายได้ขนาดนี้ ลองคิดดูสิว่าถ้าเธอต้องเป็นอย่างต่อไปเรื่อยๆ จนเธออายุเท่าฉันมันจะทรมานแค่ไหน” คนเรากินนอนร่วมห้องร่วมเตียงทุกวันเหตุใดคุณท่านจะไม่รู้ หลายคืนที่พิมสุดาละเมอร้องไห้และกรีดร้อง หลายคืนที่พูดหลุดว่าผิดไปแล้วแต่ก็ไม่มีโอกาสได้ขอโทษ “ชีวิตคนเราไม่แน่นอนนะพิม แต่ตอนนี้ที่แน่นอนก็คือเธอยังมีโอกาสแก้ไขความเลวในอดีตกับคนที่เธอเคยทำร้ายเขา...” “พิมไม่มีหน้าไปพบน้อง” หญิงสาวทิ้งตัวซบตักชายชราที่กล่าวสอน ในอดีตพิมสุดาทำเรื่องที่แสนเลวร้ายมากๆ จนไม่กล้าแม้แต่จะพบเจ้าตัวอีกแล้ว “น้องจะให้อภัยหรือเปล่านั่นคือสิทธิ์ของน้อง ส่วนเรา...เราทำผิดก็ต้องขอโทษเขาเท่านั้น” “แต่พิม...” “ยัยนิลไม่ใช่คนใจร้ายนี้...ใช่ไหม” ทั้งสองต่างรู้ดีกว่าปลานิลเป็นคนเช่นไร มิเช่นนั้นในอดีตเธอคงมิกลายเป็นคนโปรดของคุณท่าน และน้องสาวที่น่ารักของพิมสุดา “ค่ะ! พิมจะลองดู” ... “ไม่สิ! พิมจะต้องขอโทษยัยนิลให้ได้ ส่วนน้องจะให้อภัยพิมรึเปล่า พิมก็ได้แต่ภาวนาและเข้าใจน้อง” “ขอบคุณเธอมากนะพิม” ชายชราบนรถเข็นลูบศีรษะอย่างรักใคร่และแผ่วเบา คนเราเมื่อผิดแล้วยอมรับและพร้อมที่จะปรับตัวแบบนี้เหตุใดจึงจะไม่สมควรได้รับการอภัย “ขอบคุณพิมทำไมคะ พิมยังไม่ได้ทำอะไรเลย” “เธอทำให้ฉันสบายใจแล้วพิม ฉันหมดห่วงไปอีกเรื่องแล้วถ้าตายตอนนี้ก็หลับตาได้ข้างหนึ่ง” “คุณท่านก็!!” พิมสุดาแว้ดเสียงสูงกับมุกตลกร้าย เธอเลิกคิดว่าอยากให้ใครตายมานานมากแล้ว “จะต้องไม่มีใครตายทั้งนั้น” “ฉันน่ะเจ็ดสิบกว่าแล้วนะพิม ทั้งหัวใจ ความดัน HIV อีก ความตายอยู่กับฉันตลอดเวลา” “พิมจะไม่ปล่อยให้คุณท่านเป็นอะไรแน่นอน” หญิงสาวกอดขาอ่อนแรงบนรถเข็นไว้แน่นด้วยสองมือ แบบนี้แล้วคนป่วยจะมีหมอดูแลอย่างใกล้ชิดเพื่ออะไรกัน “ไม่ต้องห่วงนะ ฉันต่างหากที่จะไม่มีวันปล่อยเธอต้องลำบากแน่นอน ต่อให้ฉันไม่อยู่แล้วเธอก็จะ...//ไม่เอาค่ะ! พิมไม่เอา” การสนทนาจบลงอย่างกะทันหันเพราะหญิงสาวกลั้นน้ำตาที่เอ่อล้นไม่ไหว ไม่ว่าอนาคตข้างหน้าจะเกิดอะไรขึ้น พิมสุดาก็ยังไม่พร้อมที่จะเจอ ผู้อำนวยคนสวยในสายตาของใครต่อใคร จริงๆ แล้วก็อ่อนไหวบอบบาง ภายใต้เปลือกนอกที่ดูเก่งกาจและแข็งแรง เธอก็แค่ผู้หญิงขี้ขลาดที่กลัวว่าวันหนึ่งจะต้องเผชิญหน้ากับความจริงและอดีตอันเลวร้ายเพียงลำพัง

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more