อลิลมองใบหน้าหล่อของร่างสูงที่หล่อนนั่งตักอยู่นี้ด้วยแววตายั่วยวน หล่อนอยากรู้ว่าเขารู้สึกอย่างไรกับหล่อนกันแน่ แต่ที่เห็นๆอยู่เขาปากแข็ง หล่อนต้องทำให้เขายอมรับว่าเขาหึงหล่อนให้ได้ อลิลคิดไปพรางใช้มือเรียวเอื้อมไปรูดซิปชุดสวยนั้นจากทางด้านหลัง
"อุ๊ย !!! " เสียงหวานแสร้งอุทานพรางมองผ้าเนื้อดีที่หล่อนปล่อยหลุดมือลงไปกองอยู่ที่เอวกิ่วนั้น
โดมินิกซ์มองร่างผ่องนั้นด้วยหัวใจที่ระทึก ดวงตาคมนั้นเป็นประกายระยิบระยับ เนื้อนูนขาวผ่องภายใต้บราเซียสีหวานนั้นทำให้ชายหนุ่มเผลอกลืนน้ำลาย เขาค่อยๆยกมือหนาแตะไหล่มนของเจ้าหล่อนนั้นอย่างแผ่วเบา
อลิลรับรู้ได้ถึงความร้อนจากกายแกร่ง มันถูกส่งผ่านมือสากมือสากของเขานั้นมายังร่างสาว หล่อนช้อนสายตาขึ้นมองเขา
"พี่ดอมหึงอลิลหรือเปล่าค่ะ" เสียงแหบพร่านั้นเอ่ยขึ้นอย่างต้องการคำตอบ
โดมินิกซ์ไม่ตอบ สายตาเขาก้มมองปากสวยที่เผยอขึ้นเล็กน้อยนั้น ในใจอยากจะกัดกิน
