O binadan dışarıya çıktığımda mutluluktan ağlamak istiyordum. Bu inanılmazdı! Resmen oradan çıkmıştım... Havayı hissedebiliyordum! Ağaçlar, yerdeki yapraklar, toprak... Her şey bana o kadar yakındı ki! Deli gibi kendi etrafımda dönmeye başladım. Bu benim için harika bir şanstı, kaçıp gitmem için...
" Saçma sapan hareketler yapmayı keste gidelim " dedi Bruce ve sinirle kolumdan tutup beni durdurdu. Ona göre normaldi tabii. Neden umurunda olsun ki? Tutsak olan bendim sonuçta o değildi, aptal!
Yürümeye başladık. İkimizde yan yanaydık ve benimle hiçbir teması yoktu. Ya kaçıp gitmem umurunda değildi. Ya da kaçmayacağımdan fazlasıyla emindi. Bence ikincisi. Uçabilen bir vampirden bahsediyoruz nasıl koşmaya başlayabilirdim ki? Bir orman yolundaydık. Her taraf ağaçtı ve karanlıktı. Sadece ay
