***Tala POV***
"SA susunod apo mag te-text ka o kaya tatawag kung male-late ka ng uwi. Aba'y labis akong nag alala sayo kagabi dahil alas diez na wala ka pa. Di naman kita matawagan dahil nagloloko ang telepono. Nahihiya naman akong mang istorbo ng kapitbahay dahil gabi na." Sermon sa akin ni Lola Puring habang nagkakape ako at nag a-almusal.
"Opo 'la, pasensya na po talaga. Hindi na po mauulit." Sabi ko.
Pasado alas diez na nga ako nakauwi kagabi dahil sa nangyari. Hindi ko sinabi kay Lola Puring ang totoong dahilan dahil ayokong mag alala sya. Sigurado kasing paaalisin nya ako sa trabaho at paghahanapin ng bago — yung hindi gabi ang uwian. Hindi naman pwedeng basta na lang ako umalis sa coffee shop. Isa pa ay hindi ganun kadaling maghanap ng trabaho. Mag do-doble ingat na lang talag
