“อ้าเสร็จแล้ว ดีนักที่เราจับเขาพลิกตัวบ่อย อีกนิดมันจะกลายเป็นแผลกดทับ” จะว่าไปชายคนนี้ก็อึดนัก หลับมานานหลายปี อาการบาดเจ็บดีขึ้นจนเหลือแค่แผลเป็นจางๆ โดยรวมแล้วเขาเหมือนคนปกติที่กำลังหลับเพียงไม่ตื่นขึ้นเสียที
“ตัวเล็ก ตอนนี้กี่โมงแล้ว”
“หกโมงเย็นค่ะแม่”
“พี่ชายคนรองเขากลับหรือยัง”
“เอ๋? เหมือนจะยัง”
“ปกติเขาไม่เคยกลับมืดค่ำ ไปบอกเจ้าสามออกไปดูเขาสักหน่อย เวลาป่านนี้มันค่อนข้างผิดแปลกอยู่”
“ค่ะ” เจ้าสี่พยักหน้าวิ่งออกไปหาพี่ชายคนที่สาม เขาน่าจะอยู่บ้านข้างๆ ดูแลเล้าไก่
เพราะตอนนี้บ้านหลังเดิมถูกต่อเติมให้กว้างขวางขึ้น ทุกคนมีห้องนอนเป็นของตัวเอง ยังมีห้องเก็บของและห้องตัดเย็บห้องตำราอ่านเขียน เรียกได้ว่าทุกพื้นที่ถูกแบ่งเป็นสัดส่วนที่ลงตัวเพื่อประโยชน์ใช้สอย แต่ยังมีลานบ้านไว้นั่งรับลมเย็นกับสวนเล็กๆ ผ่อนคลาย
ชุนเยว่มองคนขี้เซาที่นอนนิ่ง จับเขาที่ตะแคงข้างมาพักหนึ่งให้กลับมานอนหง
