มองดูฟ้าแล้วเวลานี้น่าจะสี่ถึงห้าโมงเย็น เธอต้องเตรียมตัวเพื่อต้อนรับแขก ไม่ต้องรอให้ใครมาตามและเธออยากรู้ว่าวันนี้จะมีข่าวของคนตระกูลเสินรึไม่ หากมีถือว่าเป็นกำไร ถ้าไม่ ค่อยตะล่อมชักนำเขาให้หาทางเข้าใกล้ผู้ดีเหล่านั้น มันน่าเสียดายที่เธออยู่ห่างไกลเกินกว่าจะเข้าไปคลุกคลีกับพวกผู้ดี
ชุนเยว่นั่งรอพร้อมสมุดปากกาที่กระท่อมหน้าบ้าน และเสียงตะโกนที่หน้าประตูใหญ่ทำให้การรอคอยของเธอสิ้นสุด พร้อมใจเต้นระส่ำกับความคาดหวัง
“มาแล้วหรือ เข้ามาก่อนสิ”
“ดีๆ พอออกจากเมืองเราสองคนก็รีบมา” เป็นครั้งแรกที่ทั้งคู่ได้เข้ามาในบ้านต้าโก่วหลังจากทำกำแพง ตั้งแต่บ้านเก่าซอมซ่อ เขาเพียงมองผ่านๆ เพราะไม่ค่อยได้มาทางนี้ จึงไม่ถือว่าสนิทพอจะไปมาหาสู่ ที่เห็นคือบ้านใหม่หลังใหญ่กลางเก่ากลางใหม่ สงบเงียบดูน่าอยู่ มีสวนผักแซมต้นดอกไม้กับอ่างน้ำไว้ดื่มใช้ในใจเกิดความริษยาขึ้นมา
ทั้งที่ยากจนเหมือนกัน ทำไมตอนนี้คนอื่นจ
