NAPAHINTO si Sofia sa paghakbang ng pigilan ito ni Alex. Nagtataka naman niya itong tinitigan.
"Maupo ka, Sofia." Itinuro nito ang visitor's chair. Walang imik na sinunod ko ito.
Ngunit nandoon pa rin ang ngiti sa labi ko kahit may pagtatakang tinitigan ang guwapong mukha nito.
"Hindi pa nga ako nakakabeso--"
"No need."
Biglang naglaho ang ngiti sa labi ko. Tinambol ang dibdib ko sa isiping nagsumbong ang mahal niyang kakambal!
Sa isiping iyon, lihim niyang naikuyom ang kamao niya. Nagngingitngit na naman ang kalooban niya.
"What's wrong, Kuya Alex? May nagawa ba akong masama?" Pinalambot ko pa ang expression ng mukha ko na para bang maiiyak.
Hindi ako papayag na manalo ang kakambal ko!
Nang bumuntong-hininga ito.
"I'm sorry, Sofia. Pero sa tingin ko di tamang lagi kang malapi
