NAALIMPUNGATAN si Sofie ng maramdaman ang halik sa labi niya. Dahan dahan niyang iminulat ang kaniyang mga mata.
"Alex..."
"I'm home." Sabay haplos sa mukha ko.
Napangiti naman ako. Bumangon ako at niyakap ang asawa.
"Anong oras na ba?"
"7:30 PM. Kumain ka na ba, wife?" masuyo itong nakatitig sa mga mata ko.
Naisandig ko naman ang ulo ko sa matikas nitong dibdib.
"Hindi pa. Hinihintay kita."
Niyuko ako nito.
"Then let's eat. Baka kanina ka pa nagugutom. Dapat kumain ka na, hindi mo naman ako kailangang hintayin kung masyado ng late ang uwi ko." Marahan nitong hinaplos ang buhok ko.
Napanguso naman ako.
"Hindi pa naman ako kanina nagugutom e. Nakatulog nga ako at tinamaan na naman ako ng antok!"
Nang mapangiti ito.
"Antukin pala ang mga buntis."
Ako naman ang napangiti. Han
