ซัมเมอร์ เดินขึ้นมาถึงห้องตัวเอง เธอประตูเข้า มาอยากเหนื่อยล้า แล้วเดินไปทิ้งตัวนั่งลง บนที่นอนของเธอ
เหนื่อย เธอเหนื่อยหัวใจ ถึงแม้ว่าเธอเองพอจะเดาได้ ว่าผู้หญิงคนนี้อาจต้องการมาทำลายงานแต่ง แต่มันก็เจ็บ และปวดหนึบอย่างปฏิเสธไม่ได้
“ ทำไมเราต้องมาเจออะไรแบบนี้ ชีวิตเรามันผ่านความเศร้า ความเจ็บปวดยังไม่มากพอหรือยังไง พ่อแม่ก็ไม่อยู่ พอจะแต่งงาน ก็มาเจอเรื่องบ้าบออะไรก็ไม่รู้” ซัมเมอร์พูดกับตัวเองอยู่อย่างนั้นพลันน้ำตาที่เธอกั้นไว้มันก็ไหลลงมายังไม่รู้ตัว
เธอนั่งอยู่อย่าง เหม่อลอย อย่างที่เธอเองก็ยังไม่รู้
ว่าจะตัดสินใจยังไงกับเรื่องนี้ จะให้โอกาสหรือตัดความสัมพันธ์ไปเลย เธอเองตอบตัวเองไม่ได้ในตอนนี้
แต่ความรู้สึกเจ็บปวดที่เธอมองเห็นผู้หญิงคนนั้น ความเสียใจที่เธอมองเห็นถุงยางในตอนนั้นมันตีเข้ามา จนเธอ เจ็บปวดไปหมด
ถ้าเปรียบเทียบไปแล้วความรู้สึกของเธอ มันมึนงงเหมือนคนเอาไม้มาฟาดท
