กริมม์ตื่นขึ้นมาบนที่นอนสีเปลือกไข่ภายในห้องที่คลับคล้ายคลับคราว่าจะเป็นห้องพักของผับแกสตัน เด็กหนุ่มหันดูข้างตัวก็พบเพียงเตียงนอนที่ว่างเปล่า แต่มีเสียงจากห้องน้ำ อีกฝ่ายคงกำลังชำระล้างตัวอยู่
เขาผุดนั่งถอนหายใจก่อนจะยกนาฬิกาข้อมือดูเวลา เวลานี้ก็เกือบเที่ยงวันแล้ว เรื่องเรียนคงต้องยกเลิก คิดได้อย่างนั้นกริมม์ก็ควานหาโทรศัพท์เพื่อโทรบอกอั้ม
"อ้าว! ตื่นละเหรอ คิดว่าอาบน้ำเสร็จจะออกมาปลุกพอดี"
"ผมมานอนนี่ได้ไง? "
"เมื่อคืนพลอยบอกกูว่ามึงหลับอยู่ตรงบันได กูเลยไปอุ้มมา"
"อ๋อ.. ผมคงเพลียไปหน่อย ตอนคุณอุ้มเลยไม่รู้สึกตัว"
"แล้วนั่นจะไปไหน? " แกสตันถามขึ้นเมื่อเห็นกริมม์ลุกจากเตียงไปคว้ากระเป๋าเป้ขึ้นสะพายไหล่
"กลับบ้านครับ"
"หายเพลียแล้วเหรอ นอนต่อเหอะกูไม่กวนละ" แกสตันก้มหน้าก้มตาเช็ดผมต่อ
"ผมจะไปนอนต่อที่บ้านครับ...ไม่อยากนอนทับที่ใคร"
"หมายความว่าไง? " อีกฝ่ายชะงักมือที่กำลังขยี้เร
