Obsession and Lust

Chapter 6

Jason's POV

"Ang tagal ni Kuya. Pagabi na wala pa siya." inip kong sabi sa sarili ko. "Bakit hindi sinabi ni Kuya na pupuntahan pala nya si Janelle. Alam naman nya na pupunta ako." padabog kong sabi. "Jason ano gusto mong lutuin ko para sa hapunan?" tanong ni Manag Ibyang. "Kahit ano nalang po" walang gana kong sagot. Umakayat ako sa kwarto ko at naglaro nalang ng computer, kaso parati akong natatalo dahil wala sa utak ko ang paglalaro. I am really fuming inside. I got jealous when I saw them. I know it is not right but I really wanted to confront Kuya about going there without telling me. It is like he's been betraying me. He knows that I like her, then why did he ask Janelle without my knowledge in the first place. I have all the right to get mad even if I dont have any right. I heard a car entering. I got out ready to confront him but I saw Janelle. She saw me and greeted me. " Hi Sir magandang gabi po." bati nya. "Just call me Jason Janelle" sabi ko. "May dala pala kaming pagkain mo Jason", sabi ni Kuya. "I am good. Hindi pa ako gutom" padabog kung sagot. "Janelle halika pasok ka." yaya ko kay Janelle sa loob."Sandali tulungan ko muna si Conrad ipasok ang pinamili namin. "Janelle it's ok I can do it." sabi ni Kuya. "O yan naman pala kaya na ni Kuya yan. Let's go!" hila ko sa kanya. "Eh pero..." poprotesta pa sana si Janelle pero hinila ko na papasok. I know I was being rude to my brother but I cant help it. I am so angry and jealous. "Janelle is mine!" sigaw ko sa isip ko. Para hindi mailang at makahalata si Janelle na galit ako sa Kuya ko I helped in the decorations. We are so quiet while doing it until it is done. "Wowww ang ganda!" tuwang sambit ni Janelle. "Sana nakita ni Itay ito tyak matutuwa din sya, ang galing natin!" proud na sambit nya. Lahat ng sama ng loob ko nawala ng dahil sa saya na nakikita infront of me. Hinatid ko si Janelle pauwi, I told Kuya that I will do it ng yayain nya si Janelle na ihahatid nya pauwi. Walang nagawa si Kuya kundi ang pumayag.

After dropping Janelle off at their house, I went straight home. I need to confront my brother about sa nangyari kanina. When I got home I went directly to Kuya's bedroom pero wala sya. Then dumeretso ako sa library nya na ginagawa naring nyang offie. I open the door and bang it to close it. "I need to talk to you Kuya!" pasumbat kong sabi. "What is it?" sagot nya habang patuloy parin ng pagbabasa ng mga papeles. "Do you like Janelle?!", sigaw kong sumbat. "What if I say yes will that satisfy you and leave my office?" sagot nya sabay tingin sa akin. "What?! Are you f*****g kidding me brother?!" sigaw ko. "Alam mong gusto ko sya pero heto ka ngayon sasabihin mo na gusto mo rin sya?!" hindi ko maiwasan itapon ang mga papales na nasa lamesa nya. " Jason will you please relax? I don't like her ok? It is not what you think." habang pinupulot ang mga papeles. "Then what is it Kuya huh?!" tanong ko habang tinitigan ko sya ng mariiin. " Naisip mo lang na puntahan sya ng ganun? Na trip trip lang? Answer me!" galit sigaw ko. "Jason it is not what you think ok? You told me to help her. Do you think I would help someone that I really don't know if she deserves it or not? It is about money Jason. You need to be wise. Do not be so blind about your feelings towards her upto the point of giving your money away Just to help her. I want to know her attitude, how she thinks how will she handle the pressure of being our scholar." while fixing the things that I threw. I pause and absorb everything that he just said. "Kuya ok I am sorry, i just overreact a little. And about your concern she is a nice girl. A very loving daughter to her father so I know that she is a good person and deserved to get our help." mahinahon kong sagot sabay lapit sa kanya at yumakap. "I am so sorry Kuya na pinag isipan kita ng hindi maganda. "It is ok. you go and rest." sabay yakap narin sa akin.

Conrad's POV

I did not expect Jason's reaction to seeing Janelle and me together. I know that he likes her. But I can't tell him that I like Janelle first. All I said was a lie. I want to give the stars to Janelle even if he does not tell me. I have always been in the process of thinking about what is right and what is wrong. Jason's reaction is the answer to all my what-ifs. He will not give way for me to love Janelle. I know that he will fight just to get Janelle. I love my brother, but is it selfish to love myself first this time? Maybe someday, at the right time, he will understand and accept everything with an open heart. Can I tell him all my secrets and burden? I guess not. I reach for my phone because it is vibrating. "Hello, Mom?" I answered the phone. "How are you, hijo and Jason? You both are not answering my calls. I have been calling you since yesterday. Your father and I became so worried. "Mom? I just have a question." while thinking about how to construct my sentence well. "Am I a good person, son or brother?" I ask my mom sincerely. "Why, son? Of course, you are. Why do you ask?" malumanay na tanong ni Mama. "Nothing, Mom, it's just that, oh well, never mind. I missed you, Mom and Dad. I hope to see you here soon." masaya kong sagot na halatang malungkot. "Goodbye son, take care" paalam ni Mama. "I love you, Mom; Bye," paalam ko.

I miss those moments when we are all together. We are a happy family back then is different. I love life, a free spirit, not until that day. We can't tell the future. Some things happen even if we dont want them to happen. I just need to lie to Jason. I dont want to ruin our family. My heart is aching with what I said. But what can I do? Jason is graduating. I don't want him to lose focus. Tumayo ako at lumabas. I need to breathe—pumunta ako sa ilog. The river is part of my childhood. I love the sound of the water. I remember the days when we are happy playing here. We even sometimes catch some fish. Jason is not yet around back then. Our childhood life is a happy one. Masaya lang kami walang iniiisip. I remember parati pa kaming pinapagalitan ni Mama. Masyado daw kaming magulo. And me, I would just hug and kiss Mom. Ahhh, Those moments.

Janelle's POV

Pagkauwi ko nagpahinga agad ako. Pero hindi ako makatulog. Nakakaloka talaga ang panaginip ko na iyon. parang totoo talaga. "Myghadddd" sigaw ko habang tinatakpan ko ng unan para hindi parinig ni Itay. Ano bayan masyado na akong maharot. "Baka magalit na sa akin si Lord. Wala pa talaga akong karanasan sa mga bagay na iyon. Virgin pa kaya ako noh!" habang kinakausap ko ang aking sarili. "Huuuuuuu, kasi naman iyong lalaking iyon, sinira ang pagiging inosente ko." dabog kung sabi. "Narealize ko na hindi pala ako buntis at never mabubuntis kasi nagresearch ako. Nalaman ko na "ganun" pala dapat ang gagawin para mabuntis. Para akong nabunutan ng tinik sa dibdib "hahahaha" ng tanga ko talaga. "Kya dapat talaga knowledge is power magbasa." sabi ko sa isip ko. Hindi ko maalala pati boses kasi parang kabog ng dibddib ko ang naririnig ko that time. At nawala talaga ako sa sarili ko. Pero tanong ko kung rapist iyon bakit naman hindi nya ginawa iyong you know.Umalis pa talaga sya agad at iyong "you're mine" ano iyon? Hanggang sa nakatulog na pala ako sa pag-iisip kung sino kaya ang lalaking iyon sa ilog dahil pagkagising ko umaga na.

"Janelle!" tawag sa akin ni Kriselda, Mariel, Anastasya at Julia. Sumilip ako sa bintana. "Hoyyyy, good morning friends ang aga nyo naman gumala wala ba kayong mga magulang na dapat tulungan sa mga gawaing bahay?" sabay tawa ko. "Ay naku Janelle maaga kaming nagising noh, ikaw itong parating tanghali na kung magising, makonsensya ka naman sa Itay mo hahahaha" pabirong sabi ni Anastasya. "Ano ka dyan alas sais palang ng umaga, exag kung makatanghali." patawa kung sabi sabay labas ng kwarto. "Anong atin mga amegas bakit ang aga nyo?" tanong ko sa kanila. "Ay wala yayain ka namin sana mamasyal sa bayan para mamili ng regalo ngayong pasko.Marami na tayong ipon kaya pwede na nating biyakin ang ating alkansya" excited na kwento ni Julia. "Ay oo nga woww sige maliligo muna ako pasok muna kayo at sa loob na kayo mag-antay" yaya ko sa kanila.

Nakasanayan na naming magbabarkada na mag-ipon sa aming baon araw araw para sa pasko mayroon kaming pang exchange gift sa isa't-isa t pang regalo sa aming mga magulang. Pagdating ng mall naghihiwalay hiwalay kami para hindi namin makita ang regalo namin sa isa't isa. Masaya kaming magbabakarda. Parehong laki sa hirap kaya alam namin ang aming goal sa life. Ang umasenso. Pati sa pag-aaral antayan kami. Nakakaloka hindi ba? Maabuti nalang at understanding ang mga magulang nila. Ng magstop kasi ako ng pag-aaral dahil nagkasakit si inay ay huminto din sila para tulungan ako sa mag-aalaga kay inay. "Walang iwanan" iyan ang parating sigaw ng mga kaibigan ko. Kaya sila din ang isa sa mga dahilan kung bakit ayokong umalis at mag-aral ng Maynila. Gusto ko kasi pareho kami ng school. Lahat sa bayan. Kaya naman ng mga magulang namin mag-paaral sa bayan kasi malaki ang pasahod ng mga amo ng mga magulang namin sa hacienda. May mga health benefits pa. Binigyan pa nga kami ng kanya kanyang lupa pra pagtayuan namin ng sarili naming bahay. Ganyan sila kababait.

Pagkatapos naming bumili ay kumain muna kami sa fastfood at gumala. Bumili din kami ng mga damit namin iyong may polka dots para sa New Year para daw blessings. Gabi na ng umalis kami sa bayan pero parang hyper parin kami lahat. Kwentuhan, tawanan. Wala kaming mga boyfriend kasi bawal pa at kami ay nagpromise sa isa't isa na tsaka na kami maag boboyfriend kapag meron na kaming mga trabaho. Marami din namang nagpapahaging sa amin sa school pero wala, sinusupalpal aagad namin. "Lahat kaya kami magaganda!" sabay tawa ko sa aking sarili habang nakikinig sa mga kaibigan ko. Wala kaming sekreto sa isa'tisa aso hindi ko talaga makwento iyong nangyari sa ilog at sa sasakyan. "Nakakahiya, baka pati sila madumihan ang isip. Kaya sa akin nalang para inosente parin ang utak ng mga ito." kumbinse ko sa sarili ko.