EMRE’DEN
Sabah kahvaltıda yemeği çok kaçırınca biraz dışarı çıkıp yürüyüş yapmak istemiştim.
Bunların olabileceğini bilseydim, bir adım bile atmazdım.
Eve geldiğimde annem koltukta oturuyordu, önünde iki kahve fincanı vardı.
“Hayırdır anne, misafirin mi vardı?” diye sordum.
Önce gözlerini kaçırdı, sonra:
“Asya geldi, ona yapmıştım ikinci kahveyi, ama ziyaretinden pek memnun ayrılmadı,” dedi.
Asya’dan sonra her kelimesi içime bir kor ateş düşürüyordu. Biliyordum, bir gün yakalanacaktık; o yüzden bir daha Hülya’nın yüzüne bile bakmayacaktım.
Annem söze devam etmeyince:
“Neden beni beklemedi? Yürüyüşe çıktığımı söylemedin mi?” diye sordum.
Ama annemin yüzündeki ifade… Mutlu bir şekilde gülümsüyordu. Asya’yla oturup kahve içip böyle mutlu olacak kadın değildi.
“Anne, ne oldu, adam g
