Hülya’dan
Annemden yediğim dayaktan sonra telefonumu elimden almıştı. Benim ne yapıp edip hemen Emre’ye ulaşmam lazımdı. Yoksa annem gün yüzü göstermezdi bana; hele babama söylese olayları düşünemiyordum.
Yıllardır komşu oldukları için, annem şimdiden nasıl yüz yüze bakacağını düşünmeye başlamıştı. Ama beni tek ilgilendiren, Emre ile aramda engel kalmamış olmasıydı.
Ablamı bulup hemen telefonunu kullanmam lazımdı, ama Pınar benden kaçıyordu, sanki hastalıklı bir insan olmuştum. Kendi istediği hiç bir şeyi yapmayan, annemler ne derse büyük diye boyun eğen bir kişilik olduğu için, benim mutlu olmak için yaptıklarımı anlamazdı. Ama yine de küçük kardeşi olduğum için bana kıyamaz diye düşünüyordum.
Odamdan çıkınca kimseyi ortalıkta göremedim. Annem odasına çekilip başına yazmasını bağlayıp
