DigosTheSeries1: Lost In Digos

CHAPTER 3

DIXIE Lopez is a beautiful young lady. Daughter of Honorable Mayor Carlos Lopez and Salie Lopez. She has dark-black straight hair with nice hairline. Pleasing brown eyes and long pointed-round nose. Her lips are like pink roses, soft as it looks. Her jawline is perfect with her cleft chin that added to her angelic face. Hindi lang siya basta maganda lang, isa rin siyang matalinong bata. From her grade school until her current grade in high school, top one siya palagi. Hindi dahil anak siya ng mayor, matalino talaga siya. Ngunit, kahit matalino at magandang bata may kahinaan pa rin itong tinataglay. She is sensitive and not so friendly.

           It happens because of her father and its role to the society. Her father taught her not to trust anyone and the worst of it, is pinagbabawalan siyang magkaroon ng kaibigan. Dahil it could possibly hurt her or influence her to do bad things and could be one of the reasons na magkaproblema sila about their family reputation. We already know kung bakit ayaw ng daddy niya na magkaroon ng kaibigan ang anak niya, dahil ayaw niyang magaya ang nangyari sa kanila ng matalik niyang kaibgan na si Robert D’Amelio sa anak niya.

Noong bata pa si Dixie, she followed everything her father wanted. Pero ngayong malaki na siya, alam na niya kung ano ang dapat at hindi dapat lalo na’t matalinong bata ito. Hindi naman natin kayang hindi magkaroon ng kaibigan sa ganitong edad. Kaya Dixie had a best friend, sinuway niya ang kaniyang daddy since grade seven and until now, they are both grade nine.

He is he. His name is Nick Austin. He is a half American and half Filipino. Sa madaling salita, isa siyang napakagwapong bata. His hair color is black with good haircut that suits him very well. His eye color is brown. Long nose and kissable pinky lips that every girl in their school wanted to kissed him.

They become friends dahil naging magkaklase sila nung grade seven, not just because of that. Dixie and Nick are both competitive students. Palaging nag-aagawan sa top. Hindi naman umabot sa point na nag-aaway talaga sila para sa position. Ibig kong sabihin ay pareho silang matalino at gusto lang nila ipakita ang kanilang kakayahan by having a strong desire to be more successful than others, lalo na si Nick dahil mahirap lamang sila.

Parehas ang kanilang interes pagdating sa subjects, taste of movies, and to each other, kaya sila naging matalik na magkaibigan. But as what I’ve said earlier, her father didn’t know anything about their friendship kaya sekreto lang nila ito.

Sa kalagitnaan nang pag-iyak ni Dixie ay biglang tumunog ang phone niya. A message from unknown number.

“Hey! Kumusta pag-uwi mo?” biglang nag-text si Nick. Alam niya na galing kay Nick ang message kahit from unknown number ito. Memorize niya kasi ang numero ng sim nito at gano’n din si Nick.

           Ang rason kung bakit hindi siya nag sa-save ng number, kasi baka malaman ng daddy niya ang tungkol sa kaibigan niya. Madali rin lang naman sa kanila ang magmemorize ng numbers, eh, – genius.

“K lng.” reply ni Dixie. Alam ni Nick na hindi okay ang kaniyang kaibigan dahil sa apat lang na letra ang reply nito sa kaniya. Sa ilang taon nila na pagkakaibigan, kilalang-kilala na niya ang kaniyang best friend.

“Are you okay? Alam kong hindi ka okay, eh.”

“Alam mo naman pala, why bothered asking?” suplada nitong reply. Lumalabas na naman ang pagkamaldita ni Dixie pag may pinagdadaanan.

“Wow! What’s with the attitude?” nakapag-adjust na si Nick sa ugali ng kaibigan niya. Kaya alam niya kung paano e-handle ang situation.

“Grr . . .  I hate dad, but I love him!” natawa na lang si Nick dahil sa reply ni Dixie. “She really loves her father so much. Sana all may daddy.” kausap ni Nick ang kaniyang sarili.

“Bakit? Ano ba nangyari?” he replied.

“Nag-away na naman sila daddy at mommy. Hays. Sige na, usap na lang tayo bukas. I don’t wanna stress you out with my own problem. I miss you, Oishi!”

Hindi na pinilit ni Nick ang kaibigan na kausapin siya kasi alam niya na pag gusto talaga ni Dixie mag-share, eh, magshe-share talaga ‘yun. “Okay, Oishi. I miss you too. Pahinga ka na.”

           They called each other “Oishi” as a nickname or know as “callsign”. Kasi, there’s a story about it. Grade seven, first day of class. Magkatabi silang dalawa ng upuan. During their science class, may dala-dalang junk food kasi Nick. Nilabas niya ito from his bag at napansin ito ni Dixie. She likes junk foods and her most favorite is Oishi prawn crackers with spicy flavor. Nilagay ni Nick ang junk food sa ilalim ng mesa. Dixie was thinking more about it and loosed her focus about her teacher talking in front of them.

Their teacher suddenly asked about, “what do you called a group of shrimps?” napansin ng teacher nila na Dixie wasn’t paying attention to the class. Kaya tinanong siya nito.

“Dixie, baby?”

“Yes, teacher?” sagot ni Dixie sabay tayo.

 “What do you call a group of shrimps?”

“Oishi, teacher!” mabilis niyang sagot.

           All of her classmates laughed at her because of her answer. Dahil sa sobrang hiya na bumalot sa kaniya. She ran out from her classroom and Nick followed her.

“Teacher! Puwede ko ba siyang sundan to make it sure kung okay lang siya?”

“Yes please, baby Nick.”

           Hinanap ni Nick si Dixie sa canteen kasi baka nagugutom ito. Napansin din kasi niya ito na nakatingin lang siya sa pagkaing nilagay niya sa ilalim ng mesa. Kaya iniisip ni Nick na baka nagugutom ito at pumunta sa canteen para bumili ng pagkain. Ngunit, pagdating niya sa canteen ay wala si Dixie rito.

           Nakaramdam nang sakit sa pantog si Nick dahil sa kakatakbo at kakahanap niya kay Dixie, kaya tumungo muna siya sa comfort room para umihi. Habang papasok siya sa male comfort room, nadaanan niya ang female comfort room. May naririnig siyang umiiyak. Kaya napatakbo siya bigla palabas ng C.R. dahil sa takot. Pero, nung ma-realized niya na baka si Dixie yung umiiyak. Bumalik siya upang kompirmahin ito.

Kumatok siya tatlong beses, “Dix?” hindi ito sumagot. Ngunit huminto na ito sa kakaiyak.

“Dixie? Si Nick ‘to. May dala akong Oishi para sa ’yo!”

Bumukas ang pintoan at dahan-dahan na lumabas si Dixie. Basang-basa ito ng pawis at luha kaya dinukot ni Nick ang kaniyang panyo mula sa kaniyang bulsa at binigay kay Dixie.