Nice to see you again

3163 Words

หลังจากวันที่น้องจิณไปทานข้าวกับคุณจิระน้องจิณก็เอาแต่พูดถึงเขาไม่หยุด คุยจ้อ คุณลุงดีอย่างนู้นดีอย่างนี้ พึ่งเจอกันครั้งเดียวเองคุณจิระเขาเอาอะไรมาล่อน้องจิณกันนะ ดูแล้วน้องจิณท่าจะชอบคุณลุงคนนี้เสียจริง รู้สึกว่าจะมีการโทรคุยกันในบางวันซึ่งปุณก็ไม่รู้ว่าทั้งสองมีเบอร์โทรติดต่อกันได้อย่างไรซึ่งความสนิทสนมนั้นทำให้ปุณคิดหนัก ไหนจะที่น้องจิณให้เขาสอนเรื่องร้องเพลงบ้าง ให้ร้องเพลงให้ฟังบ้าง ทั้งๆที่จริงๆน้องปุณก็มีคลาสเรียนสอนร้องเพลงอยู่แล้วนะ แล้วก็นะการเป็นนักร้องดังนี่เขาว่างกันขนาดนี้เลยหรอเนี่ย ปุณได้แต่คิดในใจ เมื่อเป็นดังนั้นแผนการตัดขาดทั้งสองคนออกจากกันคงจะเป็นเรื่องยาก แล้วแนนนี่ยังมาเมาส์ให้เขาฟังอีกว่าคุณจิระนั่นเอ็นดูลูกเขามาก คอยเอาใจลูกเขา เหอะ! รู้อย่างงี้แล้วปุณมองเห็นปัญหาที่จะตามมาอีกเยอะแน่เลย เห้อคิดแล้วปวดหัวซะมัด วันนี้ปุณมีนัดคุยเรื่องการถ่ายแบบของน้องจิณกับเดียร์และนายแบบที่จะมาถ่ายคู่กับน้องจิณ เดียร์ได้มาหาเขาที่ร้านตั้งแต่แต่เช้าเพราะเจ้าตัวบอกว่าวันนี้ว่างเลยจะมาเล่นกับน้องจิณเผื่อถึงเวลานัดคุยงานแล้วจะได้ไปพร้อมกันเลย ขณะที่ปุณกับเดียร์กำลังเลือกสถานที่นัดคุยงานกันอยู่นั้นเดียร์ก็นึกขึ้นได้ว่า ถ้าคุยกันที่ร้านอาหารของปุณก็จะสะดวกเพราะอาหารที่นี้ก็อร่อย บรรยากาศก็โอเค และเธอก็จะได้ไม่ต้องออกไปร้านอื่นอีก ว่าแล้วเดียร์จึงพูดกับปุณเรื่องสถานที่ "นี่ๆปุณ งั้นเรานัดคุยงานที่ร้านปุณไหม ไหนๆเราก็อยู่ที่นี้กันแล้ว เราอยากทานอาหารร้านปุณจะแย่อยู่แล้ว" เดียร์เสนอไอเดีย "แหม พูดเหมือนตอนนี้ไม่ทานงั้นแหละ" ปุณว่าพลางมองไปที่จานอาหารของเดียร์ที่พร่องไปกว่าครึ่งแล้ว "ฮ่า ฮ่า มันคนละส่วนกันนะปุณอันนี้มื้อเที่ยง ตอนนั้นมันมื้อเย็นแล้ว" เดียร์แก้ต่างให้ตัวเอง "ที่น้องจิณกินเก่งนี่ติดมาจากเดียร์ไหมเนี่ย รายนั่นกินจนจะเป็นลูกหมูอยู่แล้ว" ปุณเอ่ยถึงลูกชายตัวเองที่ขณะนี้กำลังนอนกลางวันอยู่ "แหม ปุณก็ น้องจิณเด็กวัยกำลังกำลังน่ารักๆหน่า" "ทุกที" ปุณเอ่ยว่าเพื่อนตัวเอง "เรื่องสถานที่นัดเรายังไงก็ได้นะ ดีซะอีกถ้ามาร้านนี้ก็มาเพิ่มรายได้ให้ร้านเรา ฮ่า ฮ่า" "งก!" เดียร์ว่าให้ปุณ "แน่นอนอยู่แล้ว น้องจิณวัยกำลังโต" ^____^ "เดียร์เถอะลองถามนายแบบของเดียร์ดูดีกว่าว่ายังไง" "โอเค งั้นเดี๋ยวเราขอตัวไปโทรหานายแบบก่อนนะ" ว่าแล้วเดียร์ก็ผละเดินออกไปต่อสายหานายแบบทันที่ รอสายไม่นานปลายสายก็รับ "สวัสดีครับ" "สวัสดีค่ะคุณจิระ เดียร์เองนะคะ พอดีเดียร์จะโทรมาคอนเฟิร์มสถานที่ที่จะนัดคุยกันเย็นนี้ค่ะ" เดียร์บอกถึงจุดประสงค์ในการโทรมาหาจิระ "ครับ ว่ามาเลยครับ" "ถ้าเราจะนัดคุยงานกันที่ร้านอาหารเพื่อนของเดียร์ คุณจิระจะโอเคไหมคะ เพื่อนของเดียร์คือแม่ของนายแบบตัวน้อยที่จะมาถ่ายแบบคู่กับคุณจิระน่ะค่ะ พอดีปุณเปิดร้านอาหารค่ะ เดียร์รับรองว่าอาหารอร่อยทุกเมนูเลยค่ะ" เดียร์บอกจิระพลางอวดถึงความอร่อยของอาหารร้านเพื่อนตัวเอง "ครับ ผมโอเคครับ" จิระตอบกลับเดียร์ไป เขาอยากจะบอกเดียร์ว่าไม่ต้องบอกเขารู้ถึงความอร่อยของอาหารร้านของปุณเพราะเขานี่แหละคือลูกค้าประจำ การนัดคุยกันที่ร้านอาหารของปุณทำให้เขาดีใจมากกว่าเพราะเขาจะได้มีโอกาสไปนั่งกินที่ร้านสักทีหลังจากที่เขาต้องใช้บริการเดลิเวอรี่อยู่แสนนาน "ยังไงคุณเดียร์ช่วยแชร์โลเคชั่นร้านมาให้ผมด้วยนะครับ" จิระแกล้งบอกให้เดียร์ส่งโลเคชั่นร้านอาหารให้เขาเพื่อความเนียน "ได้ค่ะ แล้วเจอกันนะคะ" "แล้วเจอกันครับ" หลังจากที่จิระวางสายจากเดียร์แล้วเขาก็ใจเต้นแรงอย่างควบคุมไม่อยู่ เขาดีใจที่จะได้เจอกับปุณแล้ว ว่าแล้วจิระก็กดโทรหาผู้จัดการตัวเองให้มาช่วยเลือกชุดให้เขา "ร้อยวันพันปีฉันไม่เคยจะได้ช่วยแกจัดการเรื่องเสื้อผ้า วันนี้มันเป็นอะไรถึงได้ดูไม่ปกตินักนะคุณจิระ" ปิ่น ผู้จัดการส่วนตัวของจิระพูดกับจิระด้วยสายตาจับผิดขณะที่กำลังช่วยเจ้าตัวเลือกชุดเพราะเขาโดนคุณชายจิระสั่งให้ออกมาจากบ้านก่อนเวลานัดคุยงานตั้ง 4 ชั่วโมงเพื่อที่จะมาช่วยเจ้าตัวในการเลือกชุด เรื่องนี้เริ่มมีกลิ่น ปิ่นคิดในใจ "ไม่มีอะไรหรอก ผมก็แค่อยากจะลองให้พี่ช่วยเลือกเสื้อผ้าให้ก็แค่นั้นเอง" "แหม เชื่อตายล่ะย่ะ" ปิ่นเอ่ยประชดไปทีแต่ก็ช่วยจิระเลือกชุดอยู่ดี ปุณกำลังเตรียมสถานที่ในการคุยงานเมื่อเดียร์บอกว่านายแบบของเธอตอบตกลง พูดถึงนายแบบคงเป็นวันนี้สินะที่ปุณจะได้เจอกับเจ้าตัว คนที่เดียร์บอกว่าปุณจะต้องดีใจและเซอร์ไพรส์ ปุณคิดไม่ออกเลยว่าจะเป็นใครที่ทำให้เขารู้สึกแบบนั้น ถึงปุณจะยังไม่รู้ว่านายแบบคือใครแต่ปุณก็ต้องเตรียมทุกอย่างให้พร้อมเพราะสถานที่นัดเจอกันคือร้านของปุณ ปุณจะไม่ยอมให้มีอะไรมาทำให้ร้านปุณเสียชื่อแน่นอน หลังจากที่ปุณเตรียมสถานที่เสร็จแล้ว เธอจึงเดินขึ้นไปชั้น 2 ของร้าน ร้านของปุณแบ่งออกเป็น 2 โซน โซนอาหารและโซนของหวานและเบเกอรี่โดยในส่วนของอาหารจะอยู่ในส่วนข้างในและร้านมีแบบห้องส่วนตัว สำหรับคนที่ต้องการความเป็นส่วนตัว ปุณเลือกห้องส่วนตัวให้เป็นสถานที่นัดคุยกัน เพราะปุณคิดว่าทุกคนคงต้องการความเป็นส่วนตัวเพราะอย่างน้อยนายแบบของเดียร์ก็น่าจะมีชื่อเสียงอยู่พอสมควร และในส่วนข้างนอกจะเป็นโซนขนมหวานและเบเกอรี่ มีสวนหย่อม มีการจัดสถานที่ให้ถ่ายรูปเล่นกันสำหรับสายชอบถ่ายรูปแนวคาเฟ่ซึ่งกำลังเป็นทึ่นิยมกันอยู่ตอนนี้ ส่วนตัวตึกจะเป็น 2 ชั้น โซนด้านหลังจะมีห้องพักสำหรับพนักงาน ส่วนชั้น 2 ทั้งชั้นจะเป็นของปุณ ถ้าหากคนในร้านไม่มีธุระอะไรก็จะไม่มีใครขึ้นไปชั้นนั้น เพราะทุกคนรู้ดีว่าปุณต้องการความเป็นส่วนตัว ถึงภายนอกปุณจะดูเป็นคนใจดี แต่ลึกๆแล้วปุณมีกำแพงให้กับทุกคนยกเว้นคนสนิท ซึ้งข้อนี้ทุกคนรู้กันดีอยู่แล้ว ปุณเดินขึ้นไปชั้นบนเพื่อจะไปเตรียมตัวให้เจ้าลูกชาย ในการคุยงานน้องจิณจะต้องไปด้วยเพราะเจ้าตัวต้องไปทำความรู้จักกับนายแบบที่จะถ่ายด้วยกัน ก่อนหน้านี้เขาได้ให้เดียร์ขึ้นมาเล่นเป็นเพื่อนน้องจิณขณะที่เขาเตรียมห้องอยู่ ปุณเดินมาถึงหน้าห้องและเปิดเข้าไปกับพบว่าทั้งเดียร์และน้องจิณหลับกันอยู่บนเตียง เล่นกันยังไงนะสองน้าหลานถึงได้มาหลับอยู่ด้วยกันแบบนี้ ปุณตรงเข้าไปปลุกสองน้าหลาน "เดียร์ ตื่นได้แล้วๆ" พร้อมกับแตะไปที่แขนของเดียร์ "น้องจิณครับตื่นได้แล้วครับ" ปุณปลุกน้องจิณ" สองน้าหลานงัวเงียขึ้นมา "เดียร์ไปเตรียมตัวได้แล้ว ใกล้จะถึงเวลานัดแล้ว เดี๋ยวเราไปเปลี่ยนเสื้อผ้าให้น้องจิณก่อน" "ป่ะน้องจิณไปแต่งตัวกันครับ" ว่าแล้วปุณจึงจูงมือน้องจิณไปเปลี่ยนชุด น้องจิณเห็นคุณมี๊เข้ามาจูงแขนจึงเดินตามคุณมี๊ไปเต๊าะแต๊ะๆ หลังจากที่ปุณพาน้องจิณไปแต่งตัวใหม่ เดียร์ก็ได้จัดเสื้อผ้าตัวเองให้ดูเรียบร้อยเพราะเดียร์พึ่งนอนหลับมา และปิดท้ายด้วยการเติมหน้านิดหน่อยพร้อมกับเข็คความเรียบร้อยของตัวเอง เสร็จแล้วจึงไปรอน้องจิณกับปุณข้างล่าง เมื่อปุณเห็นว่าใกล้จะถึงเวลานัดแล้ว ปุณจึงได้พาน้องจิณลงมาข้างล่างตรงห้องที่เตรียมไว้เพื่อที่จะรอพบนายแบบของเดียร์ นั่งรอได้ซักพักเสียงโทรศัพท์ของเดียร์ได้ดังขึ้น "ค่ะคุณจิระ อยู่หน้าร้านแล้วหรอคะ งั้นเดี๋ยวเดียร์ออกไปรับค่ะ" "เดียร์ไปรับคุณจิระก่อนนะปุณรอแป๊บนึง" เดียร์ว่าพลางกับขยิบตาให้เขา เดียร์จะมาขยิบตาให้เขาทำไม ปุณโวยวายในใจ เดี๋ยวนะจากชื่อที่ปุณได้ยินจากปากของเดียร์ ปุณถึงกับทำหน้าไม่ถูกได้แต่ภาวนาว่าขอให้เป็นคนละจิระกัน แต่นายแบบชื่อดังที่เดียร์ว่าจะมีคนที่ชื่อจิระอยู่กี่คนกันนะ แน่นอนมีแค่คนเดียวนั้นแหละ แล้วที่เดียร์บอกว่าถ้าเขาเจอนายแบบของเดียร์ปุณจะดีใจ เดียร์ไปความคิดนี้มาจากไหนว่าเขาเจอนายแบบคนนี้แล้วจะดีใจ ให้ผ่านตอนนี้ไปก่อนเถอะปุณจะเค้นเพื่อนตัวดีของเขาให้หมดเลย ทำไมช่วงนี้ปุณรู้สึกเหมือนดวงตกจังเลยนะ เขาต้องไปทำบุญ 9 วัดเพื่อจะเสริมดวงตัวเองได้ไหมนะ ปุณกำลังหาทางที่จะออกไปจากตรงนี้ ครั้นจะหนีขึ้นไปโดยที่ยังไม่ได้รอเจออีกฝ่ายก็ดูจะเป็นการเสียมารยาทจนเกินไปและเพื่อนของเขาอาจจะถูกมองไม่ดีได้ ทำยังไงดี ไอ้ปุณเอ้ยมันถึงคราวซวยอะไรของแกนะ ขณะที่ปุณกำลังก้มหน้าคิดไม่ตกอยู่นั้น ปุณรู้สึกเหมือนมีคนกำลังเปิดประตูเข้ามา ปุณภาวนาขอให้คุณจิระนั่นจำเขาไม่ได้เสียทีเถอะ เมื่อได้ยินเสียงคนเดินใกล้เข้ามาแต่ปุณก็ยังไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมาจากพื้น จนได้ยินเสียงน้องจิณ "โอ๊ะ! คุณลุงเสียงเพราะนี่หน่า" น้องจิณเอ่ยทักจิระเมื่อเห็นหน้า "คุณลุงสวัสดีฮับ" "สวัสดีครับน้องจิณ" เมื่อเดียร์ได้ยินดังนั้นจึงได้แต่งงและเอ่ยถามกับทุกคน" "นี่น้องจิณกับคุณจิระรู้จักกันด้วยหรอคะ" เดียร์ถาม "ครับเจอกันวันที่น้องจิณไปอยู่กับคุณแนนนี่ ตอนนั้นเธอถ่ายแบบคู่กับผมครับ" จิระเอ่ยตอบข้อสงสัยของเดียร์ "อ๋อ จำได้แล้วค่ะ อย่างนี้นี่เอง" "คุณจิระคะนี่ปุณเพื่อนของเดียร์เองค่ะ เป็นมี๊ของน้องจิณและก็เป็นเจ้าของร้านนี้ค่ะ" เดียร์เอ่ยแนะนำปุณให้กับจิระ "สวัสดีครับคุณปุณ" เมื่อปุณได้ยินเพื่อนแนะนำปุณให้กับแขกปุณจึงจำใจต้องเงยหน้าขึ้นอย่างเสียไม่ได้ "สวัสดีครับคุณจิระ ผมปุณนะครับ" ปุณเอ่ยทักอีกฝ่ายและพยายามทำเสียงไม่ให้สั่น ใจปุณเต้นแรงมากกลัวความลับของตัวเองจะถูกเปิดเผย "ครับคุณปุณ ยินดีที่ได้เจอกันอีกครั้งนะครับ" จิระเอ่ยกับปุณพร้อมทำหน้าสื่อความหมาย "ฮ่า ฮ่า คุณจิระนี่ตลกจังเลยนะครับ เล่นมุกเราเคยเจอกันมาก่อนด้วย ผมพึ่งจะเจอคุณจิระตัวจริงครั้งแรกเลยนะครับเนี่ย แต่ก่อนเห็นแค่ตามโซเชียลต่างๆ พอมาเจอตัวจริงแล้วคุณดูหล่อกว่าในรูปอีกนะครับ" ปุณหัวเราะกลบเกลื่อน และเฉไฉไปเรื่องอื่น ปุณจะทำตัวเป็นเหมือนไม่รู้จักกับเขา จิระเมื่อได้ยินปุณพูดแบบนั้นก็รู้สึกปวดหนึบที่หัวใจเป็นอย่างมาก รู้สึกเหมือนว่ามีใครยื่นมือมาบีบหัวใจเขา นี่ปุณจำเขาไม่ได้จริงๆหรอ มีแต่เขาเป็นบ้าคนเดียวไปเองสินะ แต่เขาก็จะไม่โทษอีกฝ่ายหรอกนะ เพราะมันก็ผ่านมานานแล้วปุณจะลืมก็ไม่แปลก เขาจะต้องเริ่มใหม่ทั้งหมดสินะ งั้นเริ่มวันอื่นแล้วกันวันนี้เขาว่าเขาไม่ไหว ขอกลับไปเลียแผลใจก่อนซักวัน ว่าแล้วจิระจึงต้องดึงสติตัวเองให้กลับมาสนใจบทสนทนา "อ่อ ครับ สงสัยผมจะจำผิดน่ะครับ คุณปุณอย่าถือสาเลยนะครับ" "ไม่เป็นไรครับคุณจิระ ผมจะคิดว่าตัวเองหน้าโหลล่ะกันครับ" ปุณบอกจิระ และพูดกับตัวเองในใจ แกทำดีแล้วปุณ แกทำดีแล้ว "อ่อ แล้วก็ขอบคุณนะครับสำหรับความเอ็นดูของคุณจิระที่มีให้น้องจิณนะครับ ถ้าน้องจิณทำให้คุณจิระรำคาญคุณจิระบอกผมได้เลยนะครับ เพราะผมเห็นคุณกับน้องปุณโทรหากันบ่อยครั้ง กลัวน้องจิณไปรบกวนคุณจิระน่ะครับ นี่น้องจิณก็ไม่ได้บอกผมเลยนะครับว่าคุยกับคุณจิระ" ปุณบอกกับจิระ จิระรู้สึกเหมือนปุณกำลังบอกว่าเขายังไม่ได้ขออนุญาตปุณในการที่จะคุยกับน้องจิณ ทำไมปุณถึงไม่อยากให้เขาคุยกับน้องจิณนะ จิระสงสัยแต่ไม่เป็นไรเขาจะสู้ "ไม่เป็นอะไรครับคุณปุณไม่ได้รบกวนอะไรเลยครับ น้องจิณน่ารักครับ" จิระยังคงไม่ยอม "ครับ งั้นก็ขอบคุณสำหรับการเอ็นดูน้องจิณนะครับ" ปุณตอบกลับไปแบบนั้นอย่างเสียไม่ได้ ถ้าเขายังตั้งแง่ไม่ให้คุณจิระมายุ่งกับน้องจิณมันจะดูน่าสงสัยเกินไป เขาจึงต้องเออออต่อไปก่อน "เดียร์ว่าเรามาทานข้าวกันก่อนดีกว่านะคะ ทานเสร็จเราค่อยเริ่มคุยเรื่องงานกันนะคะ" เดียร์เริ่มชวนคุยเมื่อรู้สึกถึงสถานการณ์แปลกๆ ปุณเห็นดังนั้นจึงเรียกให้พนักงานเริ่มเสิร์ฟอาหารได้เลย "นี่ครับน้องจิณกุ้งของโปรดของน้องจิณ" คุณมี๊บอกกับลูกชายพร้อมกับตักกุ้งใส่จานให้น้องจิณ "จุ้งงงงง ขอบคุณฮับมี๊" น้องจิณเอ่ยขอบคุณคุณมี๊ของตัวเองก่อนจะหันไปคุยกับคุณลุงเสียงเพราะ "คุณลุงฮับ คุณลุงชอบกินจุ้งไหมฮับ น้องชอบม๊ากมากเลย" "คุณลุงก็ชอบครับ" จิระตอบน้องจิณ "งั้นคุณลุงต้องกินเยอะๆนะฮับจะได้โตไวๆ คุณมี๊บอกน้องว่ากินข้าวแล้วน้องจะโตไวๆ น้องเลยกินเยอะๆเลยเพราะน้องอยากโตแล้ว" "น้องจิณครับเพราะน้องชอบกินเยอะอยู่แล้วหรือเปล่าครับไม่เกี่ยวกับอยากโตเลย หนูโตจนจะเป็นลูกหมูอยู่แล้วนะครับ" ปุณว่าลูกชายตัวแสบ ถึงปุณจะว่าอย่างนั้นให้น้องจิณแต่จิระก็ไม่เห็นว่าปุณจะห้ามอะไรน้องจิณเลยเวลาน้องจิณกินอะไร เขาก็เห็นน้องจิณกินตลอด ปากว่าแต่ตามใจสินะคุณมี๊คนนี้ ทีเสียงคุยกับเจ้าก้อนนี้หวานเชียวแต่พอคุยกับเขาขอบทำเสียงเข้ม เหอะ! หลังที่ทานข้าวเสร็จเดียร์ปุณจิระจึงเริ่มคุยเรื่องงานกัน โดยการถ่ายแบบในครั้งนี้จะเป็นคอนเซปคุณพ่อคุณลูกที่ชอบเล่นซน โดยจิระจะได้เป็นคุณพ่อ น้องจิณเป็นคุณลูก คอนเสปเสื้อผ้าเป็นแนวสบายๆ แต่ยังคงความหล่อเท่ไว้ในตัวด้วย เมื่อคุยรายละเอียดกันเสร็จเรียบร้อยแล้วเดียร์จึงบอกน้องจิณว่าน้องจิณจะได้ถ่ายแบบกับคุณลุงเสียงเพราะ "ถ้าทำแบบที่น้าแนนนี่ทำกับคุณลุงเสียงเพราะทำวันนั้นที่น้องไปอยู่กับน้าแนนนี่น้องโอเคฮับ น้องเห็นน้าแนนนี่กับคุณลุงทำแล้วน้องคิดว่าน่าจะสนุก" น้องจิณบอกกับเดียร์เพราะวันที่น้องจิณไปหาแนนนี่น้องจิณได้มองการทำงานของน้าและลุงแล้วรู้สึกตื่นเต้นอยากลองทำดู เดียร์เมื่อได้ยินดังนั้นเธอจึงดีใจเพราะตอนที่เสนอให้น้องจิณลองทำดูก่อนว่าชอบหรือไม่ชอบเขาก็รู้ว่ามันก็อาจจะมีสิทธ์ที่น้องจิณจะไม่ชอบแต่เขาก็อยากลองเสี่ยงเพราะเขาอยากได้หลานมาถ่ายแบบให้จริงๆ ส่วนเรื่องงานเดินแบบเธอจะนัดคุยอีกทีหนึ่งหลังจากที่ได้กำหนดวันในการจัดงาน หลังจากที่คุยตกลงกันเรียบร้อยแล้วทุกคนจึงได้แยกย้ายกันกลับถึงแม้ว่าจะมีอยู่คนหนึ่งที่ยังไม่อยากกลับก็ต้องจำใจกลับเพราะไม่มีเหตุผลให้อยู่ต่อแล้ว ไว้ค่อยเจอกันอีกทีวันถ่ายแบบก็ได้ล่ะนะ เพราะกำหนดวันที่จะถ่ายคืออาทิตย์ถัดไป หลังจากที่ทุกคนแยกย้ายกันกลับปุณก็คิดว่าจะพาน้องจิณกลับบ้าน แต่ปุณกลับได้รับข้อความจากคนๆหนึ่ง XXX : เธอไม่รักษาสัญญา เมื่อปุณได้เห็นข้อความนั้นถึงกับถอนหายใจออกมาดังๆ เขายังไม่ได้ทำอะไรเลย ปุณกับลูกก็อยู่กันสองคนไม่ได้ไปยุ่งเกี่ยวกับใครอยู่แล้ว ยังต้องการอะไรอีก หัวจะปวด ปุณพลางคิดในใจ ----------------/////------------------- ใครจะมายุ่งกับลูกของชั้น!!! เกียมตัวไว้ สงสารพ่อนะคะขนาดลูกเขายังจะไม่ให้คุยด้วย เอาไรไปจีบเขา 55555 ฝากคอมเมนท์ติชมได้เลยฮะ เอ็นจอยรีดดิ้งนะค๊าาา ไปแยะ ด้วยรัก ไรท์เท๊อะ

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more